Το ραντεβου της επόμενης μέρας

Εγώ  την τρέλα  μου  τη φοράω καπέλο  όπως λέει και η Αλκυόνη  Παπαδάκη ….

Λοιπόν  εγώ με την κλεισούρα μου έχω καπελωθεί  και το γουστάρω και πολύ όλα τα σηριαλακια τα παιχνίδια που αρκετά χρόνια πριν το έπαιζα ποιοτική κουλτούρα τα θεωρούσα  σκουπίδια… Και το πιο τρελό ακόμα  έχω ενσωματωθεί και το ζω… Νευριάζω, βρίζω, φωνάζω, κλαίω, δικάζω και καταδικάζω,  ψηφίζω και το πιστεύω τόσο που αναρωτιέμαι γιατί δεν βγάλαν από το κουτί και τη δικιά μου ψήφο.  Βάζω φόρμα και αθλητικά και συμμετέχω στα αγωνίσματα. Μου ανεβαίνει η πίεση γιατί δεν είμαι και Καρολίνα πονάει ο γοφός μου και τα ποδιά μου από την εγκεφαλική πίεση και ας κάθομαι στο καναπέ. Πεινάω όταν χάνει την  ασυλία η ομάδα μου και ζω με την αγωνία μη  τυχόν με  βγάλουν στο Ντάκο προς αποχώριση.

Και δεδομένου ότι η ομάδα μου έχει χάσει  πολλές ασυλίες οπότε γυρίζει στη καλύβα νηστική με μια χούφτα φακόριζο όπως παλιά οι Κινέζοι μια χούφτα ρύζι , ανακαλύπτω ότι έχω πάρει κιλά αλλά σκέφτομαι ότι είναι από τη στεναχώρια .Και ούτε καν μου περνάει από το μυαλό ότι όλες αυτές τις ώρες που παρακολουθώ   μασουλάω ότι θες και δεν θες υγιεινά εδέσματα , πατατάκια τόνους… φουντουκάκια καλαμποκάκια αλλά και κάτι πολύ υγιεινό ταχύνει μακεδονικό με μέλι σε βαζάκια αραδιασμένα γύρω μου σαν βόλους και δε κανω καμία διαφήμιση μ αρέσει το ταχύνει με μέλι.
Κάτι που μοιάζει σαν γατοτροφές   τρελαίνουμε γιατί γρατζανίζουν σαν πατατάκια… Η γάτα μου και εγώ κάνουμε ντέρμπι σε ποια από τις δυο θα κατρακυλήσουν από τα κυπελάκια μας στο πάτωμα  περισσότερα . Πριν κάνα δυο τρία χρόνια ήμουν με μια σκούπα μην τυχόν και κανένα ροδελακι το πατήσουμε…

Τώρα το γραφείο είναι γεμάτο σαν μικρά κομματάκια από ψηφιδωτά. Οι δικοί μου τα πατούν και στραβοκοιτάζουν και εμένα και τη γάτα …

Εγώ όμως είμαι στον άγιο Δομίνικο και είμαι πολύ απασχολημένη με τα αγωνίσματα με τις ίντριγκες με τις ομάδες και τις υποομάδες με τη φουφού που βράζει το φακόριζο και το άνοιγμα της καρύδας με μια μαχαίρα παλαιά από την εποχή του σιδήρου. Δύσκολη και σκληρή η άτιμη δεν ανοίγει εύκολα . Για αυτό το λέμε και μεταφορικά «σκληρό καρύδι αυτός» Και ευτυχία να είναι Τσου πότη και γεμάτη με γάλα και ψαχνό αν είναι τζούφια εκεί να δεις δράμα και απογοήτευση. Και η εναλλακτική σου είναι να πέσεις στα γαλαζοπράσινα νεύρα της καραϊβικής μπας και ψαρέψεις κανένα ψάρι, όστρακα που υπάρχουν σε αφθονία μόνο που δεν έχεις τα κατάλληλα εργαλεία. Με τα χεράκια σου το μυαλό σου και τη ταχύτητά σου παλεύεις για τη μικρή ποσότητα πρωτεΐνης που χρειάζεσαι εσύ και η ομάδα σου . Και αυτό παίζεται αν δεν είσαι καλό παιδί δεν σου δίνουν να φας .Αν είσαι το μαύρο πρόβατο την έκατσες από φαγητό.

Στους  αγώνες κατεβαίνουμε όλοι μια γροθιά για την ομάδα ρε γαμώτο.

Τώρα στη καλύβα οι ρόλοι αλλάζουν εκεί που σε πιάνει η ψυχοπόνια και σαν θεατής πας να υποστηρίξεις τον απομονωμένο… Το άλλο πρωί  ξυπνάς και αυτός η αυτή έχει φτιάξει την υποομάδα τους  που δουλεύουν παρασκηνιακά  Καταστρώνοντας σχέδια κάτω από τον ήλιο και από βουτιές στα γαλάζια νερά. Αλλά η πείνα πείνα. 

Η  δυσκολία  μου σε όλο αυτό το «ΡΙΑΛΙΤΙ» είναι ότι βρίσκουμε συνεχώς σαστισμένη γιατί εκεί που συμπαθώ κάποιον και τον θεωρώ αγωνιστή και αγνό μου προκύπτει ίντριγκαδορος και το είδωλο μου γκρεμίζεται και πάω σε κάποιον άλλον… Αλλά αυτό συνεχίζεται … Δε βαριέσαι όμως αυτή είναι η ζωή και διαφορετικά δεν επιβιώνεις.

Όταν τελειώσει ο κορονοιος θα βάλω ένα σπίρτο να τη κάψω την καλύβα της κλεισούρας μου γιατί θα έχω ένα ραντεβού με την επόμενη μέρα…


Γράφει η Μυρτώ Πανθέου