Μια διαφορετική ευχή

Τι διαφορετικά Χριστούγεννα τα φετεινά ;
 

Περπατούσα  στους δρόμους της Αθήνας για κάποιες δουλειές, εκεί που τις προηγούμενες χρονιές έσφυζε από ζωή. Τώρα ήταν μια πολιτεία βουβή σαν πεθαμένη με δρόμους  που σαν να μην πέρασαν  ποτέ διαβάτες .Το σούρουπο είχε πέσει για τα καλά  μερικοί που περπατούσαν,  κρυμμένοι πίσω από τις  μάσκες,  σκυθρωποί,  προβληματισμένοι, ταίριαζαν τέλεια με το ντεκόρ. Την  παγωνιά δεν την ένιωθες μόνο στα δάκτυλα αλλά και στη κάρδια. Μνήμες  και εικόνες  ξυπνούσαν μέσα μου από το τόσο κοντινό παρελθόν, φώτα, βιτρίνες ολόλαμπρες που η μια συναγωνιζόταν την άλλη ποια θα ήταν πιο όμορφη, φωνές μικροπωλητών που διαλαλούσαν τα εμπορεύματα τους .Τραπεζάκια γεμάτα θαμώνες που κάθονταν  χαρούμενοι να ξαποστάσουν και να χαρούν τα ψώνια τους πίνοντας τον καφέ τους . Όλα αυτά τόσο κοντά αλλά και τόσο θλιβερά μακριά .

 

Περπατούσα γρήγορα σαν να ήθελα να αποφύγω ένα μαύρο σύννεφο και να προλάβω να προφυλαχτώ στο θαυμαστό κόσμο του σπιτιού μου .Αυτόν που μπορούμε να τον φτιάξουμε όπως  μας αρέσει .Ανέβηκα στο πατάρι αυτό που μοσχοβολά αρωματικά κεριά παλιά παιχνίδια που μύριζαν ακόμα κανέλα από τα μελομακάρονα, ζάχαρη άχνη και βούτυρο από τους κουραμπιέδες. Άνοιξα το σεντούκι με τους θησαυρούς και δεν ήξερα τι να βγάλω. Ένα καταπράσινο έλατο περίμενε υπομονετικά τη σειρά του . Ήμουν τρισευτυχισμένη μέσα σ αυτό τον παραμυθένιο κόσμο θέλοντας πεισματικά να κρατήσω ζωντανά τα Χριστούγεννα που όλοι γνωρίζουμε.
 

Όταν τέλειωσα κάθισα σε μια πολυθρόνα απολαμβάνοντας τα μαγικά φωτάκια τα πλουμιστά παιχνίδια, τις τρυφερές αναμνήσεις, τους φίλους μου τα ξωτικά και τα καλικατζαράκια αυτά που νύχτα μέρα ένα χρόνο ολόκληρο δουλεύουν ακούραστα στο εργαστήρι του Αι βασιλη.
 

Έκανα μια ευχή.

Aι Βασίλη θα σου κρεμάσω στο δέντρο μέσα στα πολύχρωμα λαμπιόνια μια ευχή μια ευχή διαφορετική από τα παιδικά μου χρόνια .Όταν ήμουν παιδί  σκεφτόμουνα  όλο το χρόνο τι να ζητούσα από τον γέρο ασπρομάλλη με την καλοκάγαθη φατσούλα και τα ασήμι γυαλιά. Θυμάμαι εκείνη την τρυφερή γεμάτη ξενοιασιά εποχή που έγραφα ολόκληρη λίστα από παιχνίδια στο γράμμα του Αι Βασίλη και σαν απόηχο τη φωνή της μητέρας μου που μου έλεγε: Ένα  πράγμα ζητάμε, υπάρχουν εκατομμύρια παιδιών που περιμένουν το δώρο τους..Στην παιδική μου φαντασία έβλεπα εικόνες, βουνά από γράμματα και ο φόβος μου ήταν  μήπως παραπέσει το δικό μου .Φανταζόμουν ένα τραίνο ολοκαίνουργιο  βαμμένο βαθύ πράσινο  με κόκκινες σαν τη φωτιά  γραμμές στολισμένο με ασημί  καμπανάκια που έβγαζαν ένα  χαρούμενο χριστουγεννιάτικο ήχο  σαν να έλεγαν  τα κάλαντα.Φορτωμένο με εκατομμύρια γράμματα  που τα  πήγαινε στο γεμάτο από παιχνίδια σπίτι του Αϊ Βασίλη στα παγωμένα βουνά . Ακόμα θυμάμαι τη μυρωδιά των παιχνιδιών.Στα όνειρα μου ήταν κάτι σαν την Άλικη στη χώρα των θαυμάτων.Oλα τα όνειρα ξεκινούσαν με το στολισμό του δέντρου. ''Χρώματα'' πολύχρωμες εύθραυστες μπάλες,  κόκκινα βελούδινα φιογκάκια,  μικρά χρωματιστά ξύλινα καραγκιοζάκια,  χρυσαφιές γιρλάντες που γυαλοκοπούσανε  στο φως από τα χρωματιστά λαμπιόνια που είχε το δέντρο γύρω του.

Όμορφα ανέμελα γεμάτο αθωότητα χρόνια .Το γέλιο ερχόταν αυθόρμητο, τα μάτια σπιθοβολούσαν από χαρά και η αγάπη ξεχείλιζε αβίαστα .Φτάνει να κρατούσες ένα μικρό κουτάκι στα χέρια σου και ο κόσμος ήταν όλος  δικό σου. Τα παιδιά δεν γνωρίζουν τάξεις.Τα Χριστούγεννα για αυτά είναι μια λαμπερή γιορτή  που ονειρεύονται προσμένοντας τις δίκες στους αθώες προσδοκίες.
 

Φέτος λοιπόν που είναι τόσο ξεχωριστά αυτά τα Χριστούγεννα και για πλούσιους και φτωχούς. Πού είναι σαν μια γιορτή που μόλις τελείωσε πριν  να αρχίσει σαν μια αυλαία που κατέβηκε από μια παράσταση  που δεν έγινε ποτέ . Σε μια εποχή που ο Πλανήτης βιώνει τόση αβεβαιότητα τόση πλάνη και τόσο φόβο τόση ίσως εσκεμμένη παραπληροφόρηση.

 

 {Θέλω  όταν ξυπνήσων να δω ένα δέντρο στολισμένο από τα χέρια του θεού  φωτισμένο από το Άστρο των Χριστουγέννων .Αυτό που κάθε χρόνο τέτοια εποχή ανατέλλει  για να μας θυμίζει ότι η "αγάπη" δεν χάθηκε και μπορεί να μας δείξει το δρόμο να τη βρούμε .Ένα  δεντρο πλημυρισμένο από φωτάκια που η μοναδική διαφορά του θα είναι στα παιχνιδια του.}

 

Να είναι  στολισμένο με γιορτινά πακέτα που ο καθένας θα πάρει αυτό που θα του δώσει τη δύναμη

Να αντέξει αυτή την αλλαγή που έπεσε επάνω μας   με ταχύτητα φωτός

¨"Ελπίδα" σ αυτόν που την έχασε , ¨"υπομονή" σ αυτόν που η απόγνωση τον παραλόγιασε,"γελιο" σ'αυτόν που πικράθηκε,"συγχώρεση" σ'αυτόν που η κακουχία τον κάκιωσε,"δικαιοσύνη" σ' αυτόν που αδικήθηκε. "Πίστη" και "αλληλεγγύη" ότι όλοι μαζί θα βγούμε από αυτό το σκοτεινό τούνελ.
 

Γράφει η Μυρτώ Πανθέου