Υπάρχουν κι αυτοί οι άνθρωποι..

Υπάρχουν κι αυτοί οι άνθρωποι..

Άνθρωποι αθορυβοι.

Όχι ήσυχοι,όχι κοιμισμένοι,όχι παραιτημένοι από την ζωή.

Απλά αθόρυβοι.

Είναι εκεί..

Είτε σαν φίλοι,είτε σαν σύντροφοι.

Στέκονται εκεί δίπλα σου,απόλυτα ,απελπιστικά,

αδυσώπητα,αδιαπραγμάτευτα,χωρίς ήχους,επευφημίες ,πιέσεις,ζητωκραυγές,εγωισμούς,

κριτικές,αδιαφορίας.

 

Χωρίς να θέλουν κάτι,χωρίς να περιμένουν κάτι,χωρίς να αδιαφορούν σε κάτι.

Είναι άνθρωποι με απαλό βλέμμα ,σιωπηλή αγάπη,με αόρατα αγκάθια στα χέρια,που θα σε κρατήσουν,θα σε γραπώσουν,χωρίς να σε ματώσουν.

Που αν θυμάσαι τι έχουν κάνει για σένα,θεωρούν ότι δεν το έκαναν σωστά..

Μισούν τον ήχο από την ανθρώπινη συναισθηματική εγωιστική βαβούρα.

Μισούν τους βαυκαλισμούς και τους βερμπαλισμούς.

Δεν θέλουν να τους πεις,ευχαριστώ.

 

Είναι μια λέξη τσαλακωμένη γι’αυτούς.

Θέλουν να τους πάρεις μια αγκαλιά και να τους σφίξεις,να τους σφίξεις μέχρι να σκάσουν.

Δεν υπάρχεις γι’αυτούς κατά το ρουν της διάθεσης,η,των συνθηκών τους.

Υπάρχεις πάντα κι όχι κατά περιόδους.

Αγαπούν την ησυχία που κάνει θόρυβο.

 

Σε μια κουβέντα,ένα κοίταγμα,μια συμβουλή,έναν διαπληκτισμό,με γέλιο η κλάμα.

 

Αυτοί οι άνθρωποι φεύγουν μόνο όταν λοιδορείται η ησυχία της ψυχής τους.

Γενικά αυτοί οι άνθρωποι,χωράνε μόνο σε λίγους.

Αυτοί οι άνθρωποι χάνονται αν χρειαστεί,τόσο ήσυχα κι αθόρυβα,όταν νιώσουν αναλώσιμοι και περιστασιακοί.

 

Αυτοί οι άνθρωποι ανήκουν στους λίγους.

Σ’αυτους που λαχταρούν τα λόγια τα αληθινά,που δεν στολίζονται με κίβδηλες υποσχέσεις και περιστασιακές βαρεμάρες,κατά την διακριτική ευχέρεια της διάθεσης και του χρονου των άλλων!

Μαρία . Β
Πηγή :