Η Καλημέρα της ζώης
Καλημέρα. Αυτή η τόσο όμορφη λέξη,γεμάτη ενθουσιώδες κουράγιο για κάτι πιο όμορφο,χανεται εντέλως, φτάνει να κοιάξω το προσωπό μου στο καθρέφτη. Είναι ενας καθρέφτης μεγάλος οσο ο κόσμος, μικρός όσο ένας κόκος άμμου στην κλεξυθρα του χρόνου. Είναι κομματιασμένος λες και η μοιρα του γύρισε την πλάτη.
Καλημέρα, Καληνύχτα, Φίλοι, Αγαπη λέξεις τόσο ευπροφέρετες, τόσο ευκατανόητες, τοσο φθαρμένες απο την καθαρά κοινωνική τους δραστηριότητα και συνάμα τόσο μακρίνες απο το σήμερα. Λέξεις, πράγματα, άνθρωποι που τα βέπουμε, τα ακούμε, τα νιώθουμε κι όμως είναι παιθαμένα.Πεθαίνω σιγά σιγά κι όμως φαίρομαι ολοζώντανος, έχω σκουλικιάσει μέσα μου και όλοι οι οι ανθρωποι μου δείχνουν η τη συμπόνια και τη λυπησή τους η την έχθρα τους.
Μέχρι να μου πει Καλημερα ένας άνθρωπος
θα είμαι κλεισμένη στο καυκαλό μου μέσα στη ζεστασιά των σκεψεών μου τουλάχιστον δεν θα πονάω.
Η ώρα είναι 8 το πρωί .
ΚΑΛΗΜΕΡΑ
Τ.Α.
Γράφει η Μυρτώ Πανθέου
