Κάπως έτσι θα γράψω στις σελίδες του καινούργιο βιβλίου της χρονιάς.
Κάπως έτσι θα γράψω στις σελίδες του καινούργιο βιβλίου της χρονιάς
Κάθε νέα χρονιά ανοίγεται ένα ολοκαίνουργιο βιβλίο που το συμπληρώνεις μέρα με τη μέρα . Το κοιτάς το χαϊδεύεις και υπόσχεσαι στον εαυτό σου ότι θα το κρατήσεις καθαρό χωρίς μουτζούρες. Ότι αυτή θα είναι η τέλεια χρονιά. Στη περίπτωση αυτή σκέφτεσαι ακριβώς σαν τους μαθητές όταν στην αρχή τις σχολικής χρονιάς φυλλομετρούν τα καινούργια τετράδια. Το ίδιο υπόσχονται. Αυτό δεν αλλάζει σε οποιαδήποτε ηλικία.
Η ζωή όμως έχει άλλα σχέδια για τον καθένα μας οπότε όλες αυτές οι υποσχέσεις είναι ουτοπικές . Αλλά βοηθούν στην ενδυνάμωση να βάζουμε στόχους και να είμαστε σίγουροι ότι θα τους κερδίσουμε. Και αυτό είναι και το μεγαλείο της να σε πηγαίνει πάρα κάτω με όσες πληγές και αν σου άνοιξε η προηγούμενη χρονιά.
Πόσα λοιπόν τέτοια βιβλία έχουμε γράψει ανάλογα τα χρονιά που κουβαλάμε Για μένα δεν έχουν καμία σημασία οι μουτζούρες αυτές που έσβηνες και ξανάγραφες τόσο που το σημείο εκείνο από το σβήσιμο της γομολάστιχας έχει φαγωθεί και το μελάνι πότιζε σχηματίζοντας μια μουτζούρα.
Για μένα αυτό το βιβλίο της χρονιάς που φεύγει έχει άλλη σημασία πιστεύω ότι όσες μουτζούρες και αν έχει είναι μια Νίκη.
Νίκη γιατί αντέξαμε τα δύσκολα.
Γιατί σηκώσαμε κεφάλι σε ότι μας καταπιέζει. Γιατί αγαπήσαμε και αγαπηθήκαμε μέσα σε μια «ΔΥΣΚΟΛΗ» εποχή. Γιατί νικήσαμε το μίσος και τον εγωισμό. Νίκη γιατί νιώσαμε όλα τα συναισθήματα με όλες τις αισθήσεις μας και δεν έχουμε πεθάνει ακόμη μέσα μας. Για την κάθε χαραμάδα φωτός που ανακαλύπτουμε. Που παραδεχθήκαμε τα λάθη μας και αλλάξαμε τους εαυτούς μας. Που δεν μείναμε στάσιμοι αλλά εξελιχθήκαμε, μεταμορφωθήκαμε.
Νίκη γιατί μέσα στην σιωπή της αξιοπρέπειας μας είμαστε ΟΙ μαχητές που δεν γονατίσαμε δεν παραδώσαμε τα όπλα δεν λιποταχτήσαμε. Γλύφοντας τις πληγές μας πέφταμε στη φωτιά.
Στοίχημα ζωής… Αυτή να σε χώνεις σε μια κινούμενη μάμο και εσύ να καταφέρνεις να βγαίνεις. Να ξυπνάς και να βλέπεις τον ήλιο και να λες είμαι καλά !! Να της αντιστέκεσαι και να ονειρεύεσαι. Αυτή να σου τριβή τη μούρη σε λασπόνερα και εσύ να κοιτάς το φεγγάρι και να τραγουδάς.
Κάπως έτσι θα γράψω στις σελίδες του καινούργιο βιβλίου της χρονιάς. Θα καίγομαι και θα ξανά γεννιέμαι από τις στάχτες μου !!!
Γράφει η Μυρτώ Πανθέου
