Ο άνθρωπος δεν παρασύρεται, αφήνεται από επιλογή
Αντέχει πολλά ο άνθρωπος. Είναι το σκαρί του έτσι φτιαγμένο από τη φύση του να προσαρμόζεται στα δύσκολα για να επιβιώσει κυριολεκτικά, α...
Είναι πολλά αυτά που πολεμούν τις στιγμές του. Πολλά αυτά που σκληραίνουν τις άμυνές του, που φλερτάρουν με τους φόβους και τα απωθημένα του. Τον κλαίει τον πόνο του ο άνθρωπος, τον πίνει και τον γλεντά. Κι εκεί πάνω στο χορό της θλίψης του, σκύβει και σκουπίζει τα ματωμένα του γόνατα για να συνεχίσει να παλεύει στην αρένα της ζωής του με το κεφάλι ψηλά.
Στο αντιστάθμισμα μιας ζωής που πεισματικά τον στήνει στον τοίχο, εκείνος διεκδικεί τη λαχτάρα του για ζωή. Γαντζώνεται γερά πάνω στα θέλω του. Παθιάζεται, δίνεται, σκορπίζεται καμιά φορά. Δεν τα σηκώνει πάντα η ζυγαριά της λογικής τα όνειρά του. Ξεστρατίζουν ατίθασα από τη στράτα της προβλέψιμης και δρομολογημένης ζωής, σαν τα παιδιά που αφήνουν απρόβλεπτα το ασφαλές χέρι του γονιού τους.
Δε δαμάζεται η καρδιά του ανθρώπου, αυτή είναι η μεγάλη δύναμή του. Είναι η καρδιά του αυτή που σηκώνει πάνω της το βάρος της ύπαρξής του. Αυτή τον ξελασπώνει στα αδιέξοδά του και του δίνει την ώθηση που έχει ανάγκη για να κάνει ένα βήμα μπροστά. Δε φυλακίζονται μέσα στα στερεότυπα καλούπια όλες οι ανάσες που μετράει στα χρόνια που αμείλικτα αφήνουν πάνω του το σημάδι τους. Δεν παλεύεται η ζωή χωρίς τον ενθουσιασμό και το πάθος της ανθρώπινης καρδιάς, όχι.
Δεν παρασύρεται ο άνθρωπος, αφήνεται από επιλογή. Είναι ανάγκη του να δαμάσει τους δαίμονες που πολιορκούν την καθημερινότητά του. Είναι ανάγκη του να εναντιωθεί στα πρέπει που προσπαθούν να του υποδείξουν πώς να τη ζήσει τη ζωή του. Δεν είναι δειλή η καρδιά του. Κάθε φορά που ρισκάρει και ανοίγει τις κερκόπορτές της, είναι γιατί αντιστέκεται σε ό,τι προσπαθεί να υποτάξει την ελπίδα και το χαμόγελό του.
Δεν είναι αδύναμος ο άνθρωπος που ακολουθεί τα χνάρια της καρδιάς του και φιμώνει τη φωνή της λογικής, για όσο διαρκεί η αιωνιότητα της ανθρώπινης στιγμής του. Δεν είναι αφελής, ούτε ευκολόπιστος και ονειροπαρμένος. Ένας μικρός ονειροπόλος είναι που διεκδικεί το παραμύθι του, κάνοντας υπέρβαση κάθε φορά που αφήνεται για να το ζήσει. Και είναι πολύ καλά προετοιμασμένος μέσα του ότι θα πληρώσει το τίμημα αυτής της υπέρβασης.
Απλά αναγνωρίζει το δικαίωμα στην καρδιά του να φτερουγίσει για λίγο ελεύθερη και να γευτεί το κομμάτι της ζωής που της ανήκει. Κι αυτό είναι μια συνειδητή επιλογή. Από τις πιο όμορφες της ζωής του.
Πηγή : ewoman.gr
