Δεν παίζουμε, μάτια μου, με τους ανθρώπους. Καβάντζα κρατάμε μόνο τα λεφτά
Λίρες, δολάρια, ευρώ, δραχμές, νομίσματα από όλες τις χώρες. Όλοι μας έχουμε μια συλλογή από νομίσματα συλλεκτικά ή μη. Τα έχουμε για να μας θυμίζουν τα ταξίδια μας ή απλά γιατί μας αρέσουν. Άνθρωποι, φωτογραφίες με εκείνους. Από ταξίδια από γιορτές από έρωτες!
Τις πιο πολλές φορές κρατάμε φωτογραφίες, για να θυμόμαστε όμορφες στιγμές που ζήσαμε. Άψυχα πράγματα με χιλιάδες αναμνήσεις μέσα τους κρατάμε για να μας θυμίζουν όλα εκείνα που περάσαμε κάποτε, όμορφα ή όχι.
Άνθρωποι πολλοί τριγύρω μας, είτε αγαπημένοι είτε αδιάφοροι. Τους κρατάμε στη ζωή μας, γιατί κάτι μας προσφέρουν ή απλά για όταν χρειαστούμε κάτι από εκείνους; Τους κρατάμε γιατί τους αγαπάμε και τους θέλουμε στη ζωή μας ο κάθε ένας για τον δικό του λόγο.
Δεν κρατάμε όμως άχρηστα αντικείμενα ή ανθρώπους που δεν έχουμε ανάγκη, παρά μόνο σε περίπτωση που ίσως κάτι χρειαστούμε κάποια στιγμή στη ζωή μας. Δεν κρατάμε έpωτες, που ίσως κάποια στιγμή χρειαστούμε για να μην νιώσουμε μόνοι μας. Η λεγόμενη καβάτζα. Δεν παίζουμε με ψυχές, που τις κάναμε πράγματα, για να νιώσουμε εμείς καλύτερα τις ώρες που κανείς δεν είναι εκεί. Δεν ζητάμε να έρθουν κοντά μας όποτε μας καπνίσει, εκείνοι που ξέρουμε πως θα πέθαιναν για εμάς και σε οποιοδήποτε κάλεσμα μας θα ήταν εκεί. Εκείνοι που ξέρουμε πως με ένα νεύμα μας θα κινούσαν γη και ουρανό για να φτάσουν κοντά μας. Θα έκαιγαν πόλεις και χώρες μόνο και μόνο για να μας κάνουν καλά.
Οι άνθρωποι έχουν αισθήματα. Οι άνθρωποι νιώθουν και δεν είναι πράγματα, όποτε τους έχουμε ανάγκη να είναι κοντά μας και όποτε όχι να τους πατάμε σαν τελειωμένα τσιγάρα.
Καβάτζα κρατάμε λεφτά και όχι ανθρώπους μάτια μου.
Καβάτζα δεν κρατάμε ψυχές.
Πηγή : diaforetiko.gr
