Μαγικό δώρο η ζωή, μην την σπαταλάς μιζεριάζοντας!
https://to-synoro.blogspot.com/2020/07/magiko-doro-h-zoi.html
Και σιγά σιγά οριοθετώ την ανοχή μου. Υψώνω τείχη στην αρνητικότητα και
σε ότι άφηνα να μου καταρρακώνει τη ψυχολογία. Αρνούμαι τα “yes sir” και
τις παραδόσεις άνευ όρων.
Μια ζωή το καλό παιδί. Υπακοή και δεκτικότητα σε όλα. Μη στεναχωρήσω κανέναν, μην προβληματίσω κανέναν. Έστρωνα δρόμους για τους άλλους και αδιαφορούσα για μένα. Μέχρι που ήρθε μια στιγμή και όλα γύρισαν ανάποδα στις σκέψεις μου. Που βγήκα απ’ αυτή την κατάσταση νάρκωσης και άρχισα να διεκδικώ το μερίδιο μου στη ζωή.
Μια ζωή το καλό παιδί. Υπακοή και δεκτικότητα σε όλα. Μη στεναχωρήσω κανέναν, μην προβληματίσω κανέναν. Έστρωνα δρόμους για τους άλλους και αδιαφορούσα για μένα. Μέχρι που ήρθε μια στιγμή και όλα γύρισαν ανάποδα στις σκέψεις μου. Που βγήκα απ’ αυτή την κατάσταση νάρκωσης και άρχισα να διεκδικώ το μερίδιο μου στη ζωή.
Είναι απίστευτα απελευθερωτικό το να κλείνεις με θόρυβο πόρτες πίσω σου,
χωρίς εξηγήσεις και περιττά λόγια. Να απομακρύνεσαι απ’ την τοξικότητα
και την αρνητικότητα. Να επιλέγεις αυτά που πραγματικά χρειάζεσαι και
όχι αυτά που σε είχαν πείσει ότι αξίζουν.
Αναπνέω πιο ελεύθερα έτσι. Με λιγότερους δήθεν γύρω μου, που
εξαφανίστηκαν μόλις άκουσαν το πρώτο όχι και ανακάλυψα πως μου κλέβανε
το οξυγόνο. Καθυστερημένη η αντίδραση μου, αλλά απολαμβάνω τόσο το
αποτέλεσμα.
Νιώθω σα να κάθησα κάτω από μια καταρρακτώδη βροχή και ξεπλύθηκαν από
πάνω μου, αγγίγματα, λέξεις, ανάσες, που είχαν λερώσει μέχρι και τις
αλήθειες μου. Που είχαν μολύνει τα πιστεύω μου. Εξαγνισμός και
επανακατεύθυνση. Για νέες εμπειρίες, μέσα από μονοπάτια που θα επιλέξω
μόνη μου, ακόμα κι αν είναι πιο δύσκολα.
Στήνω λοιπόν τον ολοκαίνουριο καμβά μου κι αρχίζω να διαλέγω τα χρώματα.
Θέλω να γεμίσω τον κόσμο μου με εικόνες διαφορετικές. Να σχεδιάσω την
πορεία μου και να προσθέσω δίπλα μου, σαν όμορφες πινελιές, όποιους εγώ
θεωρώ πως αξίζουν. Κι αν κάνω λάθη να είναι δικά μου κι αν σκοντάφτω να
φταίω μόνο εγώ.
Μαγικό δώρο η ζωή. Κι όμως είναι φορές που μόνοι μας τη μιζεριάζουμε και
τη μειώνουμε. Με επιλογές λανθασμένες και έλλειψη τόλμης. Γι αυτό και
αποφάσισα να την αντιμετωπίσω πια σαν ένα μυστήριο, σαν μια περιπέτεια
στην οποία δε χωράνε συμβιβασμοί και υποχωρήσεις.
Βαθιά ανάσα λοιπόν και βουτιά στα καθαρά πλέον νερά και στα νέα
δεδομένα. Μετά από τόσα χρόνια παθητικής αντιμετώπισης των πάντων για
ένα πράγμα ελπίζω. Να έχω την ευκαιρία, να συναντήσω στα νέα μου ταξίδια
όλα αυτά που στερήθηκα. Ζεστούς ανθρώπους, φωτεινά τοπία και πολλές
δυνατές προκλήσεις. Λένε πως ποτέ δεν είναι αργά για τίποτα. Καιρός να
το διαπιστώσω.
Γράφει η Λιάνα
Πηγή : loveletters.gr