Ονομάζομαι Εγωισμός, γιος του Φόβου και της Ανασφάλειας, το γένος Ανανδρείας. Εσείς;
Με κακοχαρακτηρίζουν, με δείχνουν επιδεικτικά και με κατατάσσουν σε όσα πρέπει να αποφεύγει κανείς.
Πόσο λίγο με ξέρουν…
Ούτε καν με ρώτησαν ποτέ πώς γεννήθηκα, πώς νιώθω ή πως ζω μέσα στο σώμα κάποιου.
Ποιος σου είπε πως θέλω να υπάρχω;
Ποιος σου είπε πως δεν έχω κι εγώ περηφάνια;
Αξιοπρέπεια;
Ποιος σου είπε πως δε θέλω να περπατώ με το κεφάλι ψηλά;
Είμαι καταστροφικός.
Σαν τα αυτοάνοσα νοσήματα.
Επιλέγω κάθε καλό και υγιές σώμα, ζω μέσα του και το μολύνω.
Σιγά σιγά το τυλίγω στον ιστό μου. Κανείς δε μπορεί να ξεφύγει απ´τον ιστό μου αν μπει.
Κι όμως…κανείς δε με ρώτησε πώς έφτασα ως εδώ.
Μου τσαλαπάτησαν τα όνειρα, την ελπίδα και την αισιοδοξία μου.
Μου γκρέμισαν οτιδήποτε έδινα απλόχερα με ανιδιοτέλεια.
Και κάπου εκεί με ενεργοποίησαν με ένα αόρατο κουμπί. Γεννιέμαι και ξαναγεννιέμαι κάθε φορά που κάποιος ποδοπατά ό,τι καλό έχω μέσα μου.
Ναι…σε σένα μιλάω.
Το ξέρω πως και σένα σε προσέβαλαν, σε πλήγωσαν και σε αγνόησαν.
Και κάπου εκεί γνωριστήκαμε και είμαστε αχώριστοι.
Δεν ήσουν εγωιστής.
Ψήγματα εγωισμού είχες.
Κυρίως ανασφάλεια και φόβους.
Φόβοι καλά κρυμμένοι που δεν αφήνεις κανέναν να τους δει.
Αυτός είναι ο εαυτός σου.
Αυτός είμαι κι εγώ.
Ένα κράμα από αντίθετες όψεις.
Ζενίθ και ναδίρ.
Ύψος και βάθος.
Άσπρο και μαύρο.
Η μάχη του εγώ με τον εαυτό σου που δεν καταλήγει ποτέ πουθενά.
Κι αν το πρόσωπο σου μοιάζει αγγελικό, μέσα σου παλεύουν δαίμονες.
Αυτή η αέναη μάχη που δε σταματά ποτέ.
Μιλάς χωρίς να σκεφτείς.
Ή σκέφτεσαι τόσο πολύ που στο τέλος δεν ξέρεις τι να πεις.
Πράττεις χωρίς να σκέφτεσαι τις συνέπειες.
Ή πράττεις τόσο σχεδιασμένα που τελικά οι συνέπειες καταλήγουν πάνω σου.
Boomerang.
Και μετά μετανιώνεις…αλλά εμείς πια ζούμε μαζί και όλοι ξέρουν πόσο εγωιστής είσαι.
Κανένας γλυκός λόγος, κανένα συναίσθημα, καμιά χαραμάδα για να δουν την ψυχή σου.
Ναι, σε σένα μιλάω.
Μην κάνεις πως δε με ακούς.
Εσύ δεν είσαι αυτός; Ο άλλος εαυτός μου;
Εγώ δεν είμαι το μέταλλο κι εσύ ο μαγνήτης;
Οι δυο μας δεν κατοικούμε στο ίδιο σώμα;
Εξαιτίας μου έχασες πολλά.
Και θα χάσεις περισσότερα.
Όσο πιο γρήγορα με σκοτώσεις, τόσο πιο ευτυχισμένος θα είσαι.
Ξέρω πως με μισείς. Διώχνω ό,τι αγαπάς.
Εξαιτίας μου δε μιλάς, δεν εκφράζεσαι, δε διεκδικείς, δε ζεις.
Εξαιτίας μου δεν αγαπάς.
Είμαι ένα ολέθριο πάθος και το ξέρεις.
Με βάζεις μπροστά για να καλύψω όσα φοβάσαι.
Αλλά αν δεν τρέμουν τα πόδια σου, δεν αξίζει.
Στον έρωτα πρέπει να ξεγυμνωθείς.
Να εκτεθείς.
Να ρισκάρεις.
Δώσε χρόνο στο χρόνο να κάνει τη δουλειά του.
Αν θελήσεις…, θα γυρίσω.
Αλλά χωρίς εμένα να ξέρεις θα ανυψωθείς.
Με μένα, θα καταστρέψεις μπροστά σου ό,τι βρεις.
Τι θα επιλέξεις;
της Αφροδίτης Κράβαρη
