Κρατάς μυστικό; θα σ αγαπώ πάντα ...

Κρατάς μυστικό;
Δεν σε έχω ξεπεράσει, μου λείπεις πολύ!
Δεν μπορώ να σε δω φιλικά, όπως μου ζήτησες κι ας καμώνομαι μπροστά σου τον άνετο.

Δεν γίνεται να αδιαφορήσω για σένα κι ας γυρνάω το βλέμμα μου άλλου, κάθε φορά που ανταμώνουμε, για να μην καρφωθώ.
Μου είναι αδύνατον να μιλάς σε κάποιον άλλο και να χάσω έστω μια λέξη σου κι ας κάνω πάντα τάχα πως κοιτώ το κινητό μου.

Κρατάς μυστικό;
Ακόμη η πιο όμορφη γυναικά του κόσμου, για μένα είσαι εσύ, ακόμη αν μου έλεγαν να διαλέξω μια απ΄ όλες, πάλι εσένα θα διάλεγα.
Ακόμη, κι ας πέρασε τόσος καιρός, δυο καφέδες παραγγέλνω ο τρελός, από εκείνο το καφέ που πηγαίναμε μαζί.

Ακόμη δεν έχω πετάξει ούτε ένα από τα πράγματα σου, όλα στα έχω φυλάξει.
Ακόμη, κι ας πέρασε τόσος καιρός, κλείνω τα μάτια μου όταν πλαγιάζω και σε φαντάζομαι διπλά μου, για να καταφέρω να κοιμηθώ.
Ακόμη με νοιάζει αν έφαγες, αν κοιμήθηκες, αν σε στεναχώρησε κάτι.

Μην το πεις πουθενά!
Περπατώ και χαζεύω βιτρίνες στα χαμένα μέσα στην πόλη κι όταν βλέπω κάτι ωραίο, “αυτό θα της πήγαινε”, σκέφτομαι.
Μπαίνω σε μαγαζιά να ψωνίσω για μένα και στο τέλος, δεν αγοράζω τίποτα, γιατί δεν είσαι εκεί να μου πεις αν μου πάει κι αν σου αρέσει.

Στα είπα τα νέα;.
Άρχισα πάλι το κάπνισμα, μπας και έρθεις να μου πεις πως φοβάσαι για μένα, μπας και έρθεις να μου πεις να προσέχω. Δεν στο είπα ποτέ, μα το είχα κόψει γιατί κάποτε μου είχε πει, πως αν πάθω κάτι, δεν θα μου το συχωρούσες.

Σε ακούω να γελάς σε κοινές μας παρέες και γελάω κι εγώ, κι ας μην ξέρω τι λες, μου φτάνει μόνο που σε ακούω να γελάς.
Μυρίζω το άρωμα σου τυχαία μέσα στο πλήθος και ψάχνω ανήσυχος, να δω αν είσαι κάπου τριγύρω.

Σε παρακαλώ, μην το πεις πουθενά!
Μου μιλάς για άσχετα κι αδιάφορα πράγματα και πάντα ελπίζω, πως στο τέλος της πρότασης, πριν να βάλεις τελεία, θα μου πεις σ΄ αγαπώ.
Μου συμβαίνουν καταστάσεις στην μέρα μου και με το ζόρι κρατάω το χέρι μου, για να μην πιάσει το τηλέφωνο και σε καλέσω, όπως έκανα πάντα, να σου πω τι συμβαίνει.

Μου έρχονται μηνύματα και πετάγομαι στο αέρα, μήπως είναι δικά σου κι όταν βλέπω πως είναι από άλλους, με την μια κατσουφιάζω.
Έχεις μήνες που έφυγες και δεν με έχει ακουμπήσει καμία, δεν αντέχω καμιά, ακόμη σε θέλω κολασμένα κι απόλυτα.
Κάνω όνειρα όμορφα κι όταν δεν σε έχουνε μέσα, με μιας ασχημαίνουν.
Μαγειρεύω μόνος μου σπίτι τα φαγητά που πολύ σου αρέσανε και δεν κατεβαίνει μπουκιά, αφού δεν σε έχω απέναντι.

Μην το πεις πουθενά!
Ζηλεύω πολύ κάθε τι που κοιτάζεις κι όταν πληκτρολογείς οτιδήποτε στο τηλέφωνο σου, έτσι μου έρχεται, να στο πάρω απ’ το χέρι σου και να το σπάσω στο πάτωμα, αλλά κρατώ χαρακτήρα.
Σου έχω θυμώσει που με άφησες, μα όσο κι αν προσπαθώ, δεν μπορώ να σε μισήσω ή να νιώσω για σένα κάτι κακό.
Σε βρίζω άσχημα όταν με πιάνουν τα νευρά μου και μετά με παίρνει ένα παράπονο, γιατί σου “μίλησα” άσχημα.

Έχουν αγριέψει επικίνδυνα όλα τα μέσα μου μάτια μου κι ημερεύουν μοναχά στην δική σου εικόνα.
Πεθαίνω για μια αγκαλιά σου, πονάει όλο μου το κορμί που πια δεν το αγγίζεις, μα δεν το λέω πουθενά, μην βρεθεί έστω κι ένας και σε κακολογήσει.

Πες μου, κρατάς μυστικό;
Σ΄ αγαπάω το ίδιο ακόμη, μα, μην το πεις πουθενά.

Αν κρατάς μυστικό, θα σου πω άλλο ένα και τελευταίο…
Ακόμη ελπίζω ο τρελός, ότι θα συμβεί εκείνο που σου ορκίστηκα κάποτε, πως, “όταν έρθει η ώρα μου, εγώ θέλω να πεθάνω στα χέρια σου”. Τον θυμάσαι άραγε εκείνον τον όρκο μου, τον πήρες άραγε ποτέ στα σοβαρά, σήμαινε άραγε κάτι για σένα;

Βλέπεις αγάπη μου, οι τρελοί σαν κι εμένα, έχουν το “ελάττωμα”, να θυμούνται και κρατάνε πάντα τους όρκους τους.

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος

Πηγή : loveletters.gr