Μόνο αν αντέξεις στην καταιγίδα, θα δεις το δικό σου ουράνιο τόξο

Δεν είναι όλες οι μέρες λουσμένες με καθάριο άπλετο φως. Υπάρχουν κι εκείνες οι στιγμές, που μαυρίζει ο ουρανός, τα σύννεφα συνωμοτούν και ενώνονται, στέλνοντας με οργή τα δάκρυα του ουρανού. Πολλές φορές ενδέχεται οι σταγόνες της βροχής να μπλεχτούν με τις πολύτιμες σταγόνες της ψυχής και να γίνουν ένα. Είναι αυτές οι στιγμές που χάνεται η ζωντάνια, η ελπίδα, το χρώμα και το φως τριγύρω, είναι οι στιγμές που κυριαρχεί το χάος και το σκοτάδι παντού.

Πόσοι και πόσοι συνάντησαν τέτοιες καταιγίδες, πόσους χτύπησε με μανία στο πρόσωπο η ζωή. Πόσοι δέχθηκαν ανυπεράσπιστοι τα χαστούκια της οργής του ουρανού, τις στιγμές που μέσα στη δίνη προσπάθησαν να βρουν το δικό τους νόημα, το δικό τους σκοπό, τα δικά τους θέλω. Κι όμως τα κατάφεραν, κατάφεραν να προσπεράσουν τα εμπόδια, που πίστευαν πως ήταν απροσπέλαστα, αναμετρήθηκαν με τον εαυτό τους, τις δυνάμεις τους και βγήκαν αλώβητοι από την καταιγίδα, πιο δυνατοί και πιο καθαροί.

Να είσαι χαρούμενος, αν ανήκεις σε αυτούς που δεν λύγισαν, αν επέζησες μέσα στην μπόρα. Να είσαι περήφανος που στη δίνη διέσχισες αυτό το λασπερό μονοπάτι μόνος, καταφέρνοντας να βγεις όρθιος. Τώρα ξέρεις πως τίποτα δεν μας χαρίζεται και πως όλα κερδίζονται με μάχες. Να είσαι ευτυχής, που αντίκρισες το ουράνιο τόξο του εαυτού σου.

Λένε πως για να αντικρίσεις αυτό το μαγικό μα συνάμα αλλόκοτο φαινόμενο, πρέπει να προσπεράσεις την καταιγίδα, να φτάσεις ως εκείνο το τελικό σημείο της. Πράγματι, ισχύει. Είναι εκείνα τα μαγικά δευτερόλεπτα που αποκαμωμένος το βλέπεις να γεννιέται, λουσμένο με τα πιο όμορφα και φωτεινά χρώματα. Εκείνη η ευλογημένη στιγμή, που χαράζει τον ουρανό, με σύμμαχο του την δύναμη και το καθάριο φως, διώχνοντας μακριά του κάθε τι άσχημο, γκρίζο και κακό.

Εκείνη τη στιγμή, που γεμίζει την ζωή και την ψυχή σου μοναδικά και ολοκληρωτικά. Τότε που γίνεται κτήμα σου, χαρίζοντας σου όλη την ομορφιά και την ζεστασιά που λαχταράς. Εκείνο το ουράνιο τόξο, που σαν πιστός σύμμαχος, σου δίνει την ώθηση να αντιμετωπίσεις όλες τις καταιγίδες που μπορεί να ξαναέρθουν.

Για σένα, που δεν το έχεις αντικρίσει ακόμα, την επόμενη φορά που θα σκεφτείς πως δεν έχεις άλλη δύναμη, πως δεν μπορείς να παλέψεις άλλο με εκείνη την καταιγίδα, θυμήσου πως κάτι όμορφο εκεί σε μια άκρη σε περιμένει, μα για να το δεις θα πρέπει να έχεις την δύναμη να αντέξεις. Θα είναι η ελπίδα σου σε πιο όμορφες και φωτεινές μέρες, ελπίδα για ένα καθάριο και γαλανό ουρανό… το δικό σου ουρανό.

Θα είναι το μοναδικό, δικό σου ουράνιο τόξο, που θα το κυνηγάς και θα το αποζητάς κάθε που θα μαυρίζει ο ουρανός, που θα γαληνεύεις σαν το κοιτάς και η όψη του θα προσφέρει στον κόσμο σου όλα εκείνα τα χρώματα της χαράς, της ζωντάνιας, της αγάπης και της αισιοδοξίας.

Βρες το νόημα σου.

Βρες το δικό σου ουράνιο τόξο.

Βρες τον εαυτό σου.

Έχε μόνο ελπίδα, κάπου εκεί στην άκρη σε περιμένει.

Ελπίδα και πίστη.

Απλά αφέσου στην μαγεία του και στην μυστηριώδη παρουσία του και απόλαυσε το με όλη σου την ψυχή.

Γράφει η Κατερίνα Μιχελάκη

Πηγή : .loveletters.gr