Απωθημένα∙ επιθυμίες που έπεσαν σε κώμα

Απωθημένα∙ γένους ουδέτερου, ουσιαστικό, πληθυντικού αριθμού. Η αρχή του κακού ξεκινάει όταν κάτι δε γίνεται. Τόσοι λόγοι, αιτίες, δικαιολογίες, σύμπαν, συγκυρίες. Ανάλογα με την κατηγορία ανθρώπου στην οποία ανήκεις, αυτό και θα κατηγορήσεις. Γιατί, δυστυχώς, σχεδόν πότε και σχεδόν κανείς δε διαλέγει να επωμιστεί τις δικές του ευθύνες.

Αν πάρουμε, λοιπόν, τις κατηγορίες των ανθρώπων που έχουν απωθημένα, κάπου θα βρεις –αν είσαι λίγο ειλικρινής με τον εαυτό– κι εσένα μέσα. (Ειλικρίνεια με τον ίδιο τον εαυτό, αυτό κι αν είναι δύσκολο, αλλά είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο). Εμένα πάντως με βρήκα, για ρίξε μια ματιά μήπως βρεις κι εσένα.

Αιτίες για να μη γίνει κάτι θα βρουν οι λογικοί. Θα πουν πως δεν είναι πρέπον να συμβεί αυτό, πως είναι καλύτερα να το ξεχάσουν. Τι κι αν όλο τους το είναι τους φωνάζει «κάν’ το», «προσπάθησέ το», έστω, «σπάσε τα μούτρα σου».

Δικαιολογίες θα βρουν οι δειλοί. «Δεν μπορώ να το κάνω», «θα πληγωθώ» και «αν ήταν να γίνει, θα είχε γίνει». Θα συνεχίσουν να ανακουφίζουν την έλλειψη θάρρους τους λέγοντας «δεν μπορώ να ρισκάρω, γιατί δεν μπορώ να αντέξω την ήττα». Γιατί η ήττα γι’ αυτούς είναι δεδομένη. Εικονική αλλά δεδομένη.

Σύμπαν∙ λέξη που χρησιμοποιούν οι αθεράπευτα ρομαντικοί. Ναι, γιατί το σύμπαν άλλη δουλειά δεν είχε απ’ το να ασχολείται αν εσύ ή εγώ δεν έχουμε τα κότσια να κυνηγήσουμε αυτό που θέλουμε κι αξίζουμε. Αν και, φυσικά, για να το «αξίζουμε», πρέπει να κοπιάσουμε. Τίποτα δεν έρχεται να σου χτυπήσει την πόρτα και κανένα σύμπαν δε θα σκεφτεί «Τι καλό παιδί που ήσουν φέτος, πάρε την ευτυχία στην πόρτα σου, στο μαγικό κουτί. Άνοιξέ την κι από εδώ και πέρα απωθημένα πουθενά».

Και, τέλος, συγκυρίες. Λέξη που θα χρησιμοποιήσουν αυτοί που δε θα σηκωθούν απ’ τον καναπέ τους, γιατί θεωρούν πως κάποια μάγισσα τύχη συνωμοτεί έτσι ώστε να συμβεί αυτό που εκείνοι επιθυμούν. Αυτοί κάπως μοιάζουν με τους από πάνω, αλλά είναι μάλλον πιο αισιόδοξοι.

Αυτές, λοιπόν, είναι οι κατηγορίες που δημιουργούν τη λέξη «απωθημένο». Δυστυχώς, όσο πιο συχνά γίνεται η επανάληψη των επιλογών αυτών, ο αριθμός αλλάζει και γίνεται πληθυντικός: απωθημένα.

Εκείνα τα «γιατί» και τα «αν» που δε σε αφήνουν να κοιμηθείς τα βράδια. Έρχονται να σου θυμίζουν πόσο δειλός υπήρξες κάποτε. Τότε που παραιτήθηκες και δεν προσπάθησες να αποκτήσεις αυτό που η ψυχή σου ζητούσε. Γιατί η ψυχή μας μοιάζει με ένα παιδί πέντε χρόνων. Έχει τέτοιο πείσμα που άμα της τάξεις κάτι και δεν της το δώσεις, πάντα θα βρίσκει έναν τρόπο να σου το χτυπάει.

Ίσως, λοιπόν, να μην κοιμηθείς κάποια βράδια -πολλά ή λίγα, εσύ το ξέρεις. Εκεί που θα κάθεσαι θα βλέπεις κάποιον που ήξερες, κάποιον που όταν έπρεπε, άρπαξε μια ευκαιρία κι έγινε αυτό που εσύ έχεις απωθημένο να γινόσουν. Γιατί τα απωθημένα πάντα μένουν. Κάποτε κρύβονται, άλλοτε ίσως θάβονται, αλλά αν γεννηθούν, δε σβήνονται. Εκτός κι αν γίνει αυτό το μαγικό και καταφέρεις κάποια στιγμή να βγεις απ’ την ευκολία της δικαιολογίας, αποχωριστείς το ρόλο του θύματος κι αποφασίσεις να κυνηγήσεις αυτό που εσύ θεωρείς πως αξίζεις.

Τα απωθημένα είναι σαν φαντάσματα, που προσπαθούν να περάσουν στην άλλη μεριά του κόσμου. Ίσως επειδή είναι νεκρές επιθυμίες ή μάλλον επιθυμίες που έπεσαν σε κώμα. Γι’ αυτό κάνε κάτι, σήκω, πάλεψε, φάε τα μούτρα σου και διώξε αυτό το φάντασμα. Δώσε ζωή και μορφή στις επιθυμίες σου και στα όνειρά σου, όχι δύναμη σε δειλές σκιές ντυμένες σαν απωθημένα.

Λοιπόν, τι λες; Εγώ ξεκίνησα κι είμαι ήδη σε ένα λεωφορείο να κυνηγήσω όνειρα. Τα φαντάσματα τα άφησα στο σταθμό του ΚΤΕΛ. Εσύ;

Γράφει η Άννα Αντωνίου

Πηγή :  pillowfights.gr