Η ειλικρινής συγγνώμη, είναι δύναμη κι απελευθέρωση..

Από τότε που βγήκε η συγγνώμη χάθηκε το φιλότιμο λεέι ο σοφός λαός και εγώ δεν έχω παρά να συμφωνήσω. Εκτός και άν.. Εκτός και άν είσαι από αυτούς που ξέρουν και έχουν μάθει να αναγνωρίζουν την πραγματική έννοια της συγγνώμης. Τι θα πεί όμως συγγνώμη; Πως μπορεί αυτό το τόσο δυνατό και ουσιαστικό δείγμα συγχώρεσης να κατευνάσει την ένταση μιας διαφωνίας και ενός τσακωμού έναντι του να τον μετατρέψει σε πραγματικό πεδίο μάχης;

Θα λέγαμε πως είναι μια λέξη η οποία έχει την τάση να προφέρεται εύκολα. Έχει κατά μία έννοια συνδεθεί με την ‘’αδυναμία’’ ενός ανθρώπου να πράξει σωστά. Πόσο ψηλά όμως άραγε έχουμε ανεβάσει τον πήχη του εγωισμού μας; Πόσο δύσκολο είναι να δούμε πολλές φορές πέρα απο το προσωπικό μας συμφέρον και πόσο πιο λειτουργικές θα ήταν οι μεταξύ μας σχέσεις εάν όλα αυτά απουσίαζαν;

‘Οταν ζητάς συγγνώμη δεν δηλώνεις αυτομάτως πως είσαι και ανόητος. Ούτε αδύναμος, ούτε λιγότερο σωστός απο τους άλλους. Αντιθέτως, διαφέρεις! Αναγνωρίζεις τις αδυναμίες σου, αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου και παραδέχεσαι με θάρρος το όποιο λάθος θεώρησες σε πρώτη φάση για σωστό, ακόμη και αν κάποιες φορές συναίβει εσκεμμένα και εκ προθέσεως. Είναι και αυτό κομμάτι του εαυτού σου βλέπεις και κάποιες φορές χρειάζεται να βρίσκεις το θάρρος να το παραδεχθείς. Αποφασίζεις όμως να μην το επαναλάβεις, ή τουλάχιστον να προσπαθήσεις! Κανείς δεν είναι τέλειος, συνεπώς κανείς απο εμάς δεν είναι και αλάνθαστος. Ευθυνόφοβός όμως; Δυστυχώς σε αυτό είμαστε πολλοί!

Η εύκολη και γρήγορη συγγνώμη

Η άλλη πλευρά, η εύκολη, χαρακτηρίζεται απο μόνιμες και αμετανόητες συγγνώμες. Εκείνες τις οποίες ούτε τις σκέφτεσαι πρωτού τις ξεστομίσεις, ούτε αισθάνεσαι την παραμικρή ντροπή ή ενοχικότητα για το πώς θα αντιδράσει και θα αισθανθεί ο παραλήπτης σου. Εκεί έγκειται και το ουσιαστικό πρόβλημα της όλης υπόθεσης όμως! Εκεί είναι που χάνεται και ο πραγματικός ορισμός της λέξης ‘’συγγνώμη’’. Κανείς δεν είναι κτήμα μας και φυσικά κανένας μα κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να ανέχεται την οποιαδήποτε συμπεριφορά μας. Να ξεκαθαρίσουμε το εξής: Δεν είναι καθόλου κακό να μην εννοείς την συγγνώμη σου, ούτε το να βρίσκεις σωστή την συμπεριφορά σου ή τα λόγια σου.. Εξήγησε τους λόγους όμως! Δήλωσε ανοιχτά τον τρόπο που σκέφτηκες πρωτού πράξεις και φυσικά με επιχειρήματα. Δώσε στον συνομιλητή σου να καταλάβει πως όλα όσα λές τα εννοείς για τους δικούς σου προσωπικούς λόγους. Και πως αν χρειαζόταν θα έκανες και πάλι το ίδιο. Έαν οι σκέψεις και τα συναισθήματα σου βγούν στην επιφάνεια και αν φυσικά ο συνομιλητής σου αποδεχθεί τους λόγους σου και όχι τις ‘’φθηνές’’ δικαιολογίες σου τότε είσαι ένα βήμα πιο κοντά στην ολοκληρωτική αποδοχή του εαυτού σου αλλά και τις πολυπόθητης συγγνώμης που κατάφερες να ζητήσεις ανοιχτά. Καμιά φορά βλέπεις δεν αρκεί μόνο το άκουσμα της λέξης ‘’συγγνώμη’’, ίσως να είναι χίλιες φορές καλύτερο το να μπορείς να αποδείξεις πως νοιάζεσαι και είσαι εδώ για να προσπαθήσεις με τον δικό σου μοναδικό τρόπο. Αυτή είναι η πιό ειλικρινής ‘’συγγνώμη’’ άλλωστε. Χωρίς φλυαρία. Χωρίς περιαυτολογισμούς. Αρκεί μόνο να έχει την ισχύ και την βαρύτητα που της αξίζει.

Το στάδιο της συγχώρεσης

Δεν είμαστε λίγοι αυτοί που πιστεύουμε πως ώς ‘’θύματα’’ οφείλουμε να συγχωρήσουμε την πράξη ή τα λόγια του ‘’θύτη’’ που μας πλήγωσαν. Ξεχνάμε όμως να υπενθυμίσουμε στον εαυτό μας πως πρόκειται για μια υπόθεση πολύ προσωπική, η οποία έχει να κάνει αποκλειστικά με τον δικό μας ψυχισμό. Με την δική μας ανάγκη να αποφορτιστούμε, να απαλλαγούμε απο ότι μας πλήγωσε και φυσικά με έναν απώτερο σκοπό να ξανά κερδίσουμε την εσωτερική μας ψυχική ηρεμία. Κοινώς, σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για πράξη τιμωρίας και εκδίκησης, αν δηλαδή καταφέραμε να πληρώσει το τίμημα ο ‘’θύτης’’ ή όχι.

Η πολυπόθητη λύτρωση

Ανακούφιση, εξιλέωση, απελευθέρωση. Αυτά είναι τα βασικά συστατικά που αναζητάμε στις περιπτώσεις που πληγωθήκαμε και σε εκείνες που ακούσαμε την συγγνώμη που περιμέναμε, χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα ότι αφού συγχωρήσαμε, ξεχάσαμε.

ΣΥΓΧΩΡΩ θα πεί αποδέχομαι τις αδυναμίες μου αλλά και του διπλανού μου.

ΣΥΓΧΩΡΩ θα πεί έχω την θέληση να δώ πέρα απο τις δικές μου προσωπικές ανάγκες και επιθυμίες.

ΣΥΓΧΩΡΩ θα πεί ασχολούμαι με αυτό που μου προκάλεσε πόνο, το αγκαλιάζω, αν χρειαστεί το επιλύνω και το αφήνω πίσω μου…

Θέληση, χρόνος, προσπάθεια. Αυτά χρειάζονται για να καταφέρεις να συγχωρήσεις. Άν το αρνείσαι, αυτομάτως στερείς απο τον εαυτό σου την δυνατότητα να εξελιχθεί και να εστιάσει το ενδιαφέρον του σε πράγματα που μπορούν να βελτιώσουν την ζωή σου και κατ’επέκταση τις σχέσεις σου. Προτίστως όμως, την αλληλεπίδραση που έχεις με τον ίδιο σου τον εαυτό.

‘Εν κατακλείδι; Μάθε να ζητάς συγγνώμη και να την εννοείς, αλλιώς μην χαραμίζεις αυτή την τόσο ουσιαστική λέξη. Μάθε επίσης να συγχωρείς, αναγνωρίζοντας τον τρόπο με τον οποίο κάθε είδους αρνητικό συναίσθημα σε πλήγωσε. Προχώρα. Απελευθερώσου. Δυνάμωσε. Αγάπα και άφησε τον εαυτό σου να αγαπηθεί. Μην αφήνεις τον φόβο του παρελθόντος να παίρνει μέρος στο παρόν σου. Και να θυμάσαι, το να κάνεις λάθος είναι ανθρώπινο. Το να συγχωρείς όμως είναι κάτι παραπάνω απο θεικό!

Γράφει η Κέλλυ Σεφέρου

Πηγή : loveletters.gr/