Με μια μηχανή του χρόνου...! (music video)

Χριστιν-άκι...σκέψεις

Για όλους αυτούς τους θρασύδειλους που βιάζονται να κρίνουν, να επικρίνουν και να κατακρίνουν δίχως καν να γνωρίζουν.

Δεν έχουν μάθει να σιωπούν, δεν έχουν μάθει να πενθεί η γλώσσα τους...ζουν στο αιώνιο πένθος του πνεύματός τους.

Δεν έχουν μάθει ν' ακούν... κωφεύουν!

Ακούν μόνο τις σειρήνες της γενικότερης συναισθηματικής τους μιζέριας!

Όλοι αυτοί οι υποκριτές και φαρισαίοι που σήμερα δήθεν πονούν, δήθεν συμπάσχουν, δήθεν ζουν στην τελική...γιατί ένα δήθεν είναι όλη τους η ύπαρξη.
Γιατί ο θάνατός σου(πνευματικός και ψυχικός) είναι η ζωή τους.... 
Αναγεννούνται από τον πόνο και την λύπη σου.
Πάιρνουν ενέργεια από την δυστυχία σου. 

Δεν γνωρίζουν ποια είναι η διαφορά της αλήθειας από το ψέμα.
Γιατί η αλήθεια και η ακεραιότητα, τους μαστιγώνει. Δεν την αντέχουν. 

Θέλει κότσια η αλήθεια σου!

Μα και πως να την αντέξουν;
Αφού φάρος τους είναι το ψέμα, η αδιαλλαξία, η υποτίμηση και καθετί κίβδηλο. 

Βουτηγμένοι μεσ' τα λασπόνερα της βρωμερής τους ανυπαρξίας. 

Φαντάσματα της ματαιοδοξίας, του ναρκισσισμού και της καθωσπρέπει (κατ΄αυτούς) ανόητης ζωής τους.
Βλέπετε όλοι αυτοί γεννήθηκαν  βιρτουόζοι της ζωής και στο ανιαρό και στενό κύκλο τους χωρούν μόνο οι όμοιοί τους.... 

Δήθεν μορφωμένοι...δήθεν δάσκαλοι του σκότους της ψυχής τους... 

Άνθρωποι που μολύνουν τα πάντα γύρω τους με τις ρυπαρές σκέψεις τους και κατ' επέκταση πράξεις τους... 

Άνθρωποι φυγόδικοι της ουσίας... 

Άνθρωποι πολέμιοι της γνησιότητας...

Άνθρωποι κρυμμένοι-βολεμένοι πίσω από τα μπακαλόχαρτα των πτυχίων τους.

Γιατί αναγνωρισμένο πτυχίο για μένα, είναι η ανθρωπιά...ο σεβασμός...η αξιοπρέπεια. 
Όταν όμως δεν διαθέτεις αυτοεκτίμηση που να ξέρεις τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω;

Καμμία ανώτατη εκπαίδευση δεν τα προσφέρει αυτά..
Λυπάμαι που θα σας προβληματίσω!
Μα δεν λυπάμαι που θα ξεσηκώσω το μένος σας! Καθόλου όμως. Πιστέψτε με...
Για ποια εκπαίδευση μιλάμε; Μόνο την γλώσσα τους παιδεύουν, εκπαιδεύοντάς τη στο "σφάξιμο" κάθε υγιούς προσωπικότητας.

Είναι δυνατόν μια αρρωστημένη ύπαρξη να καταλάβει που βρίσκεται η αγνότητα; Όχι βέβαια... 

Αφού αλλού πατά, κι αλλού βρίσκεται. Μόνο να καταδικάσει ξέρει... να γίνει δήμιος. 

Μπορεί αυτός ο αρρωστημένα παθιασμένος ψυχισμός να διακρίνει το φως από το σκοτάδι; 

Είναι δυνατόν; 

Πολλές φορές διερωτήθηκα στο παρελθόν....Τώρα ΟΧΙ πια!
Μου είσαστε αδιάφοροι. Δεν με πάτε παραπέρα, ούτε παραπάνω.

Σας το χαρίζω το παρακάτω σας. 

ΘΑ ΤΑ ΞΑΝΑΠΟΥΜΕ Παντελή, Λάμπη, Γιώργο, Σάκη,.... σε έναν άλλο κόσμο αγγελικά πλασμένο...γιατί η κόλαση της πραγματικότητας δεν έχει χώρο για παραδείσους. 

Και μετά όλοι αυτοί οι δήθεν ζωντανοί περιμένουμε να αλλάξουν τον κόσμο...περιμένουμε να αποτελέσουν κρίκο μαζί με μας, μιας ανθεκτικής και συμπαγούς αλυσίδας συγκράτησης της κοινωνίας μας.

Τον άλλαξαν ....Δεν το εμπέδωσες;;;; 

Tον έκαναν σαν τα μούτρα τους!

Γεια σας παιδιά, παιδιά δικά μου....δεν μου είσαστε άγνωστοι.

Τι σημασία έχει αν κάποιους δεν σας γνώριζα προσωπικά;

Τι σημασία έχει Παντελή αν δεν ήμουν φαν σου;
Σεβόμουν όμως την προσπάθειά σου, την αγάπη σου γι' αυτό που έκανες, αλλά και την αγάπη όσων σε ακολουθούσαν φανατικά.

Τι σημασία έχει Σάκη αν δεν ήμουν οπαδός της ομάδας σου;
Σεβόμουν όμως την ελευθερία σου να ακολουθείς αυτό που πιστεύεις!

Tι σημασία έχει Γιώργο αν δεν ήμουν ακόλουθος της πολιτικής σου παράταξης, αν ήμουν αντίθετη των πολιτικών σου πιστεύω;
Σεβόμουν όμως την δική σου ελευθερία.

Έμαθα να διακρίνω πίσω από τις κουρτίνες, να εμβαθύνω στην ουσία και όχι να εστιάζω στην βιτρίνα.
Αυτό μου δίδαξε η ζωή μου και της το χρωστώ.

Είμαστε κάτοικοι μιας άλλης κοινωνίας, μιας αδιάφθορης.  
Είτε αρέσουμε, είτε όχι, μας είναι αδιάφορο!

Εις το επανιδείν λοιπόν ....
 

Αφιερωμένο και στον δικό μου άγγελο που ταξίδεψε με μια μηχανή του χρόνου... 
από το Χριστιν-άκι σου

Όσοι βιάστηκαν να πουν πως έφυγα,

και απλά απέφυγα δειλά να χαιρετίσω.

Λάθος σκέφτηκαν, ταξίδι έκανα να δω

πως είναι εκεί και πάλι να γυρίσω

Όσοι βιάστηκαν, να κρίνουν, εύκολα

Κι απλά ανώφελα να πουν, πως το ζητούσα

Ήρθε η στιγμή,με το τραγούδι αυτό,

Να δούν πώς μέσα σε δυο κόσμους,τριγυρνούσα

Με μια μηχανή του χρόνου,ταξίδεψα στο όνειρό μου

Μα πια δεν χρειάζονται,μάτια κλειστά

Κι΄εφιάλτες δε χωρούν στο πλευρό μου

Με μια μηχανή του χρόνου,ταξίδεψα στο όνειρό μου,

Μην το επιχειρίσεις όμως κι΄εσύ, γιατί τ΄ όνειρο

Είναι δικό μου…

Πίσω γύρισα και στους φίλους μου

Εντυπώσεις πού είχα, θα πώ, απ΄αυτό το ταξίδι

Κι όπως τα λεγα, πάλι χάθηκα, κι άλλους

Κόσμους διψάω να δώ, τι ωραίο παιχνίδι

Με μια μηχανή του χρόνου,ταξίδεψα στο όνειρό μου

Μα πια δεν χρειάζονται, μάτια κλειστά

Κι΄εφιάλτες δε χωρούν στο πλευρό μου

Με μια μηχανή του χρόνου,ταξίδεψα στο όνειρό μου,

Μην το επιχειρίσεις όμως κι΄εσύ, γιατί τ΄ όνειρο

Είναι δικό μου…...............

Πηγή