Η επιθυμία σου διαταγή μου! (music video)
Κοιμάσαι και ξυπνάς, και πάλι το ίδιο ξανά και ξανά. Κι οι μέρες περνάνε και εσύ προσπαθείς να καταλάβεις τι γίνεται. Να συνειδητοπο...
https://to-synoro.blogspot.com/2015/08/h-epi8ymia-sou-diatagh-mou.html
Κοιμάσαι και ξυπνάς, και πάλι το ίδιο ξανά και ξανά.
Κι οι μέρες περνάνε και εσύ προσπαθείς να καταλάβεις τι γίνεται.
Να συνειδητοποιήσεις, να δικαιολογήσεις, να προσαρμοστείς.
Και παρατηρείς τον κόσμο γύρω σου.
Τις εφήμερες σχέσεις τους, τα μάτια τους όταν κοιτάνε κάτι που αγαπούν αλλά κι όταν κλαίνε γοερά επειδή το χάνουν, τα χέρια που αγκαλιάζουν αλλά και που ενωμένα διασχίζουν δρόμους.
Και σκέφτεσαι...
Έχεις ακούσει για τους ανθρώπους που βρίσκονται μαζί σου μόνο στις χαρές σου και δεν σου στέκονται στα δύσκολα.
Είμαι σίγουρη ότι έχεις τέτοιους ανθρώπους γύρω σου.
Όλοι έχουμε. Ανθρώπους που δεν άντεξαν να σε βλέπουν να κλαις και έφυγαν νωρίς.
Αλλά τι γίνεται με αυτούς που τους έχεις δίπλα σου μόνο στα δύσκολα;
Σου φαίνεται περίεργο κι όμως υπάρχουν κι αυτοί.
Είναι αυτοί που ζουν μέσα από τον πάτο σου και παίρνουν δύναμη όταν σε βλέπουν να πέφτεις ώστε να εξαρτάσαι από την δύναμη που θα σου δώσουν για να σηκωθείς.
Τρέφονται από τα δάκρυα σου, από τον πόνο σου και από την ανάγκη σου να πιστέψεις σε κάτι αληθινό.
Κι εκεί, μέσα στο αδιέξοδο σου, εμφανίζονται σαν το τζίνι και σε κάνουν να πιστέψεις πως δεν τελείωσαν όλα και πως μπορείς να ξανασταθείς στα πόδια σου.
Και τους αγαπάς με μια μορφή ευγνωμοσύνης και τους έχεις ανάγκη για να συνεχίσεις.
Και καταφέρνεις να σηκωθείς και χαμογελάς και αγαπάς ξανά και...
Το τζίνι εξαφανίζεται και τότε προσπαθούν να σου τραβήξουν το μαγικό χαλί που σου έδωσαν γιατί αν πετάς δεν τους έχεις ανάγκη.
Γιατί μόνο τότε, εκεί στον πάτο που αγαπούν να σε βλέπουν θα εξαρτάσαι από το τζίνι τους και που σου πραγματοποιεί.
Κι απορείς τελικά αν εσύ εξαρτάσαι από αυτούς ή αυτοί από σένα.
Ζουν μέσα από την λύπη σου ή μέσα από την χαρά σου, που αν τις τους στερήσεις τότε μαγικά όπως κάθε δράκος σε όλα τα παραμύθια εξαφανίζονται γιατί από αυτά τρέφονται.
Τελικά δεν λυπάμαι αυτούς που βρίσκονται στον πάτο γιατί μπορούν να βρουν την δύναμη να σηκωθούν.
Λυπάμαι αυτούς που για να ζήσουν στηρίζονται στους άλλους επειδή έπαψαν να πιστεύουν στην δύναμή τους.
* Χ.- *
Πηγή : enfo.gr
Κι οι μέρες περνάνε και εσύ προσπαθείς να καταλάβεις τι γίνεται.
Να συνειδητοποιήσεις, να δικαιολογήσεις, να προσαρμοστείς.
Και παρατηρείς τον κόσμο γύρω σου.
Τις εφήμερες σχέσεις τους, τα μάτια τους όταν κοιτάνε κάτι που αγαπούν αλλά κι όταν κλαίνε γοερά επειδή το χάνουν, τα χέρια που αγκαλιάζουν αλλά και που ενωμένα διασχίζουν δρόμους.
Και σκέφτεσαι...
Έχεις ακούσει για τους ανθρώπους που βρίσκονται μαζί σου μόνο στις χαρές σου και δεν σου στέκονται στα δύσκολα.
Είμαι σίγουρη ότι έχεις τέτοιους ανθρώπους γύρω σου.
Όλοι έχουμε. Ανθρώπους που δεν άντεξαν να σε βλέπουν να κλαις και έφυγαν νωρίς.
Αλλά τι γίνεται με αυτούς που τους έχεις δίπλα σου μόνο στα δύσκολα;
Σου φαίνεται περίεργο κι όμως υπάρχουν κι αυτοί.
Είναι αυτοί που ζουν μέσα από τον πάτο σου και παίρνουν δύναμη όταν σε βλέπουν να πέφτεις ώστε να εξαρτάσαι από την δύναμη που θα σου δώσουν για να σηκωθείς.
Τρέφονται από τα δάκρυα σου, από τον πόνο σου και από την ανάγκη σου να πιστέψεις σε κάτι αληθινό.
Κι εκεί, μέσα στο αδιέξοδο σου, εμφανίζονται σαν το τζίνι και σε κάνουν να πιστέψεις πως δεν τελείωσαν όλα και πως μπορείς να ξανασταθείς στα πόδια σου.
Και τους αγαπάς με μια μορφή ευγνωμοσύνης και τους έχεις ανάγκη για να συνεχίσεις.
Και καταφέρνεις να σηκωθείς και χαμογελάς και αγαπάς ξανά και...
Το τζίνι εξαφανίζεται και τότε προσπαθούν να σου τραβήξουν το μαγικό χαλί που σου έδωσαν γιατί αν πετάς δεν τους έχεις ανάγκη.
Γιατί μόνο τότε, εκεί στον πάτο που αγαπούν να σε βλέπουν θα εξαρτάσαι από το τζίνι τους και που σου πραγματοποιεί.
Κι απορείς τελικά αν εσύ εξαρτάσαι από αυτούς ή αυτοί από σένα.
Ζουν μέσα από την λύπη σου ή μέσα από την χαρά σου, που αν τις τους στερήσεις τότε μαγικά όπως κάθε δράκος σε όλα τα παραμύθια εξαφανίζονται γιατί από αυτά τρέφονται.
Τελικά δεν λυπάμαι αυτούς που βρίσκονται στον πάτο γιατί μπορούν να βρουν την δύναμη να σηκωθούν.
Λυπάμαι αυτούς που για να ζήσουν στηρίζονται στους άλλους επειδή έπαψαν να πιστεύουν στην δύναμή τους.
* Χ.- *
Πηγή : enfo.gr