Γειτνιάσεις επικειμένου ... (music video)

Προσκείμενες και καθήμενες σε αναπαυτικές και αναπαυμένες συνειδήσεις,

ανεξαρτήτως απόχρωσης και διάθεσης.


Συνειδησιακά φορτισμένες στιγμές, που αδυνατούν να εξέλθουν της σιωπής

τους και λόγο μεστό να εκφράσουν παραφράζοντας όλα τα δεδομένα,

ανατρέποντας τα δεδουλευμένα, ελκύοντας τα παρελκόμενα.


Στιγμές σκοτεινές, στιγμές φωτισμένες, όλες μαζί ανάκατες και ανακατεμένες

σε λόγια και έργα σμιλευτά και σμιλευμένα, τα οποία καταμαρτυρούν τόσο το

παρελθόν, όσο το παρόν και το μέλλον.


Οι συνθήκες, το δίχως άλλο, ώριμες και μεστές, μοιάζουν να συνηγορούν

υπέρ του δέοντος, σε χρόνους αλλοτινούς και παράταιρους, προς δαύτους

που βαδίζουμε.


Ποτέ άλλοτε ο χρόνος δεν έμοιαζε τόσο παράταιρος, μα και συνάμα τόσο

οξυδερκής, όσο τούτος που γέννησε τα βιώματα μας, τα δικά μας βιώματα.


Οι πτώσεις εξακολουθούν πάντα πτωτικές να συνωμοτούν, τη μια υπέρ και

την άλλη κατά μας, δίχως να συνυπολογίζουν, μήτε και στο ελάχιστο, όσα

ποτέ δεν καταμαρτυρήσαμε στον ίδιο μας τον εαυτό.


‘Αγνωμες ή αγνώμονες κυριολεκτικά μεταμορφώνονται, τη μια σε

Συμπληγάδες, και την άλλη σε Ερινύες, παραμορφώνοντας συγχρόνως, και

μάλιστα σε υπερθετικό βαθμό, την άγνοια μας, ξεπερνώντας ακόμη και τη

φαντασία ή την παράνοια μας.


Ο φόβος πάντα πιστός σύντροφος των ονείρων, των οποίων τον χρόνο

διανύουμε τη στιγμή τούτη που ομιλούμε, απειλεί να κατεδαφίσει μεμιάς και

μονομιάς, ολάκερο το οικοδόμημα, τούτου που καλείται συναισθηματικός

κόσμος, περιέχοντας συγκεκριμένες παρακαταθήκες και δικλείδες ασφαλείας,

δια παν ενδεχόμενο, δια πάσα νόσον και πάσαν μαλακία.


Η αμφισβήτηση ομοίως μοιάζει να διανύει μία από δαύτες τις εκπληκτικές

στιγμές ολοκλήρωσης, που τόσο έχουμε ανάγκη όλοι μας.


Οι δε τεχνικές δαύτης της ολοκλήρωσης αποτελούν σημείο τριβής, όλων των

εμπλεκομένων και αντισυμβαλλόμενων μερών, τα οποία το καθένα απ’ τη

σκοπιά του έχει κάτι να συνεισφέρει στην όλη διαδικασία.


Οι σιωπές πρέπει επιμελώς να παραγκωνισθούν, αφομοιώνοντας στοιχεία και

συστατικά ανεπαίσθητων κραυγών και ανεξάρτητων εξαρτήσεων.


Οι εξαρτήσεις δε, οφείλουν να εντείνουν την προσοχή τους, επιστώντας την

ομοίως και προς εμάς τους ίδιους, δίχως βεβαίως να προσάπτουν τ’

οτιδήποτε στην ήδη πληγωμένη και καταρρακωμένη ιδιοσυγκρασία μας.


Οτιδήποτε, το οποίο απευθύνεται και αφορά τον ιδιαίτερο ψυχισμό μας, θα

πρέπει να βγει έξω στο φως, ουτοσώστε να μετουσιωθεί σε συναίσθημα

ακριβό, που τη ζωή μας ορίζει, σε μια πλήρη αυτάρκεια και ανεξαρτησία.


Τρυφερές προσδοκίες που ίσως να μην επαληθευτούν, να μην βεβαιωθούν

ποτέ τους άλλωστε δαύτος δε θα ‘πρεπε να είναι αυτοσκοπός τους.


Ποτέ άλλοτε βέβαια μια προσδοκία δεν κατόρθωσε ν’ ανακηρυχθεί σε

αυτοσκοπό, μήτε βέβαια και κανένας αυτοσκοπός δε δύναται να

αυτοπροσδιορισθεί, μα και να πραγματωθεί, ως προσδοκία πλήρης ημερών

και ευχών.


Όλα συνδεδεμένα άρρηκτα μεταξύ τους, και μην κάνεις πως δεν

καταλαβαίνεις, καταλαβαίνεις και πολύ καλά μάλιστα και τα σημάδια και τους

οιωνούς, που η ζωή επεφύλλαξε για πάρτη σου, εσύ απλά κοίτα μην

προσπαθήσεις να τα ξεφορτωθείς μεμιάς, γιατί έτσι θα χάσεις την ευκαιρία ν’

απολαύσεις το ταξίδι, που σου υπόσχονται μετά παρρησίας.


Στο κάτω-κάτω όλα δεδομένα πρέπει να θεωρούνται σε δαύτη τη ζήση, και

τούτα που ανέμενες ως μελλούμενα, μα και δαύτα που έτυχε να βρεθούν στο

διάβα σου.


Συ κοίτα μονάχα μην αγνοήσεις κανένα, μιας και οι γειτνιάσεις του

επικειμένου, έχουν αρχίσει ήδη να καθορίζουν ανεπαίσθητα, μα ουσιαστικά

και σε πλήρη διαύγεια την άχαρη ζωή σου.

Γράφει ο Σάββας Κωνσταντινίδης