“Πάμε στο πηγάδι για νερό κρατώντας δαχτυλήθρα”!

Αναρωτιέμαι αν έχετε γνωρίσει ποτέ την αγάπη. 

Έχουμε διαιρέσει τη ζωή, όπως έχουμε διαιρέσει και τη γη. 

Μιλάμε για την αγάπη, λέγοντας ότι είναι είτε σαρκική είτε πνευματική κι έχουμε ξεκινήσει μια μάχη ανάμεσα στο ιερό και στο εγκόσμιο. 

Έχουμε διαιρέσει την αγάπη σ’ αυτό που είναι και σ’ αυτό που θα πρέπει να είναι, κι έτσι δεν ξέρουμε ποτέ τι είναι η αγάπη. 

Μιλάμε πάρα πολύ για την αγάπη – την αγάπη για τον Θεό, την αγάπη για την ανθρωπότητα, την αγάπη για την πατρίδα, την αγάπη για την οικογένεια – κι όμως, πράγμα παράξενο, μ’ αυτήν την «αγάπη» πάει μαζί και το μίσος. 

Αγαπάς τον δικό σου Θεό και μισείς τον Θεό κάποιου άλλου· αγαπάς το έθνος σου, την οικογένειά σου, αλλά είσαι εναντίον κάποιας άλλης οικογένειας και κάποιου άλλου έθνους· και , σ’ ολόκληρο τον κόσμο, όλο και πιο πολύ, η αγάπη συσχετίζεται με το σεξ. 

Σ’ αυτή την αγάπη υπάρχει πάρα πολύ ζήλεια, θυμός, μίσος, κτητικότητα, κυριαρχία του ενός πάνω στον άλλον, η σύγκρουση ανάμεσα σε «μένα» και σε «σένα»· σ’ αυτήν υπάρχει πολύ μεγάλη ευχαρίστηση, έντονη σεξουαλική επιθυμία και ευχαρίστηση – αλλά είναι όλο αυτό αγάπη;

Είναι, λοιπόν, η αγάπη ευχαρίστηση; Η ευχαρίστηση είναι προϊόν την σκέψης. Έχοντας, δηλαδή, νοιώσει κάθε είδους ευχαρίστηση με το άλλο πρόσωπο χθες, το σκέφτεσαι σήμερα χτίζοντας εικόνες τη μια πάνω στην άλλη, πράγμα που σε ζωντανεύει και σου δίνει ευχαρίστηση – σεξουαλική, συναισθηματική ή άλλη – και αυτό το ονομάζεις αγάπη. 

Είναι, όμως, αγάπη; Στην ευχαρίστηση υπάρχει απογοήτευση, υπάρχει πόνος, υπάρχει αγωνία, υπάρχει εξάρτηση. 

Εξαρτιέστε ή όχι ψυχολογικά από τον άλλον που σας κάνει να νοιώθετε ευχαρίστηση; 

Και σ’ αυτή την εξάρτηση, δεν υπάρχει φόβος; 

Και όταν έχεις εξάρτηση από τη γυναίκα σου ή από τον άντρα σου και λες «σ’ αγαπώ», είναι αυτό αγάπη;

Προφανώς η αγάπη δεν είναι συναίσθημα. Ο συναισθηματισμός, είναι απλώς μια μορφή επέκτασης του «εγώ». Το να είσαι γεμάτος συναισθήματα προφανώς δεν είναι αγάπη, γιατί ένα συναισθηματικό άτομο μπορεί να είναι και άσπλαχνο όταν τα συναισθήματά του δεν έχουν ανταπόκριση, όταν τα συναισθήματά του δεν βρίσκουν διέξοδο. 

Ένα συναισθηματικό άτομο μπορεί να μισήσει, να πάει στον πόλεμο, να σκοτώσει. Ο άνθρωπος που είναι συναισθηματικός, που δακρύζει για τη θρησκεία του, σίγουρα δεν έχει αγάπη μέσα του, γιατί μπορεί να μισήσει έναν άλλο που έχει διαφορετική θρησκεία και να τον πολεμήσει, να τον σκοτώσει — το βλέπουμε στις μέρες μας αυτό.

Η ζωή είναι πολύ πλούσια, έχει τόσους πολλούς θησαυρούς κι εμείς την πλησιάζουμε με άδειες καρδιές· δεν ξέρουμε πώς να γεμίσουμε τις καρδιές μας με την αφθονία της ζωής. Ενώ είμαστε φτωχοί μέσα μας, όταν μας προσφέρονται τα πλούτη της τ” αρνιόμαστε. Πάμε στο πηγάδι για νερό κρατώντας δαχτυλήθρα κι έτσι η ζωή καταντάει μια κακόγουστη υπόθεση, ασήμαντη και μικρή.

Η αγάπη είναι επικίνδυνο πράγμα· φέρνει τη μόνη επανάσταση που δίνει απόλυτη ευτυχία. Είναι τόσο λίγοι εκείνοι από μας που μπορούν ν” αγαπούν· τόσο λίγοι εκείνοι που θέλουν ν” αγαπούν. Αγαπάμε βάζοντας όρους, κάνοντας την αγάπη ένα εμπορεύσιμο πράγμα. Έχουμε νοοτροπία παζαριού, αλλά η αγάπη δεν είναι εμπορεύσιμη, δεν είναι ένα απλό «πάρε-δώσε». Είναι μια κατάσταση ύπαρξης όπου όλα τα ανθρώπινα προβλήματα είναι λυμένα.

Η αγάπη δεν είναι το αντίθετο κάτι άλλου. Δεν είναι το αντίθετο του μίσους ή της βίας. Ακόμα κι αν δεν εξαρτιέσαι από κανέναν και ζεις την πιο ηθική ζωή, ακόμα κι αν προσφέρεις κοινωνική εργασία ή διαδηλώνεις τρέχοντας πάνω κάτω στους δρόμους, αν δεν έχεις αγάπη μέσα σου, όλα αυτά δεν έχουν καμιά αξία. 

Η αγάπη δεν είναι σύγκρουση· η αγάπη δεν ξέρει από ζήλεια, μίσος, θυμό, φιλοδοξία, επιθυμία για εξουσία και δύναμη, από απαίτηση για αυτοεπιβεβαίωση. Και για να φτάσεις στην αγάπη πρέπει να υπάρχει ελευθερία να δεις τι δεν είναι αγάπη – να το κοιτάξεις, να έχεις επίγνωσή του, να γνωρίσεις ολόκληρη τη ψυχολογική του δομή, να το παρατηρήσεις στην πράξη.

Η αγάπη είναι, σίγουρα, μία ολική αίσθηση που δεν έχει συναισθηματισμό και που μέσα της δεν υπάρχει κανενός είδους διαίρεση. Είναι ένα απόλυτα καθαρό αίσθημα, χωρίς την ιδιότητα της διαίρεσης και του κομματιάσματος που κάνει η λογική. Για να αγαπήσεις, το «εγώ» πρέπει να πεθάνει.

Κρισναμούρτι «Ο κόσμος μας σε κρίση», επιλογή κειμένων-μετάφραση Ν.Πιλάβιος, εκδ.Καστανιώτη

Πηγή : 2insight4.wordpress.com