Το ραντεβού με τον Ποσειδώνα

Θέλω να φτιάξω μια άνοιξη που θα φέρει γρήγορα το καλοκαίρι.
 

Θέλω να ζωγραφίσω ένα φωτεινό ήλιο σαν αυτόν που ανέτειλε από τα μάτια σου κάθε φορά που γύριζες  να με συναντήσεις από τις σπουδές σου .Θέλω να ζωγραφίσω μια θάλασσα γαλάζια σαν εκείνη που βουτούσαμε για να εξερευνήσουμε το βυθό της και όταν ερχόταν η ώρα να ανέβουμε να δείξουμε της πραμάτειες μας.. Ένα πονηρό χαμόγελo  ζωγραφιζόταν  στα υπέροχα χειλάκια σου σαν να μου έλεγες: “Tα δικά μου φρούτα του βυθού είναι καλύτερα από τα δικά σου.” 

 

Και εγώ γινόμουνα παιδί και θύμωνα και σε ρωτούσα  με παράπονο που τα βρήκες;  

 

Ξέρω μέρη μυστικά που εσύ δεν ξέρεις… Έχω μιλήσει με τις Νηρηίδες που εσύ δεν τις είδες  περνούσαν από διπλά σου στη μοναξιά του βυθού και έστηναν χορό αλλά εσύ δεν τις πρόσεξες…  Πληγωθήκαν γιατί περίμεναν να θαυμάσεις το χορό τους. Έκαναν στροφή και με τα λυγερά κορμιά τους χόρεψαν μπροστά μου! Τις κοιτούσα μαγεμένη και εκείνες λικνιζόντουσαν με περίσσια χάρη. 

 

Κορυφαία του χορού ήταν η Αμφιτρίτη η βασίλισσα των θαλασσών και γυναίκα του Ποσειδώνα. Αυτή ήρθε κοντά μου με πήρε από το χέρι και μου είπε: «Είσαι και εσύ μια από μας αλλά δεν το ξέρεις",  Εγώ θα σου δείξω τα μυστικά του βυθού και τα δώρα που θα σου προφέρει θα είναι πάντα πλούσια. 

 

Σε κοιτούσα σαν χαζή και σου χαμογελούσα με τρυφερότητα και έκπληξη για τον πλούτο της φαντασίας σου.

 

 Η Κόρινθος υπήρξε μια από τις ελάχιστες ελληνικές πόλεις που διέθεταν 2 λιμάνια, το Λέχαιο στον Κορινθιακό κόλπο και τις Κεγχρεές στο Σαρωνικό.

 

 Όλα αυτά γινόντουσαν στο μαγευτικό τοπίο των Κεχριών. Εκεί που βρίσκονται τα ερείπια από το αρχαίο λιμάνι της Κορίνθου. Από τη μια πλευρά υπήρχε το άγαλμα του Ποσειδώνα και από την άλλη ο ναός της Ίσιδας. Ξέρεις τι είναι εδώ; Nαι ξέρω σου απάντησα είναι τα αρχαιολογικά ερείπια από το παλιό λιμάνι των Κεχριών. Στο ναό της Ίσιδας έχεις μπει; Όχι βέβαια είναι κάτω από το νερό. Βάλε τη μάσκα σου και πάμε να τον επισκεφτούμε. 

 

Αυτό που αντίκρισα δεν περιγράφεται, ακριβώς κάτω από το νερό υπήρχε ολόκληρος ο ναός ένα αριστούργημα θαμμένο κάτω στο βυθό . Αυτόματα μ ένα μαγικό τρόπο γινόσουν ένα με το περιβάλλον και δεχόσουν τους κραδασμούς αυτού του ενεργειακού χώρου. Συνειρμικά η μηχανή του χρόνου σε πήγαινέ χρόνια πίσω και προσπαθούσες να καταλάβεις τι αισθανόντουσαν αυτοί που επισκέπτονταν τον τότε μεγαλόπρεπο ναό.

 

 

 Ανεβήκαμε από το βυθό για να πάρουμε ανάσα. 

 

Τι έχεις να πεις; Eίδες ότι υπάρχει ένας βουβός κόσμος στο βυθό αλλά μεγαλόπρεπος που κρύβει μυστικά και ιστορία. Xρόνια κολυμπούσα σε εκείνα τα νερά αλλά έβλεπα επιπόλαια τις σκιές των ερειπίων του παλιού ναού. Ναι της είπα κάτω εκεί είναι ένας μαγικός κόσμος  βουβός  που κρύβει καλά τα μυστικά του και τα αφήνει να τα δουν μόνο σε αυτούς που θεωρούν εκλεχτούς και ένας από αυτούς είσαι και εσύ της είπα χαμογελώντας.

 

 Θέλεις να βάλουμε τις μάσκες και να πάμε στην άλλη πλευρά να επισκεφτούμε τον Ποσειδώνα; 

 

Είχε φτάσει το δειλινό και τα νερά σε εκείνο το σημείο ήταν  βαθιά και άγρια και μόνο στην ιδέα ανατρίχιασα. Όχι  της είπα σουρουπώνει και τα νερά εκεί είναι πολύ βαθιά έχουν κάτι από την αγριάδα του Ποσειδώνα. Mε κοίταξες με τα υπέροχα ολόμαυρα μάτια που ταίριαζαν με τα μακριά μαύρα μαλλιά σου χαμογέλασες και μου είπες: «Kαλά στο επόμενο ταξίδι θα επισκεφτούμε το Θεό των θαλασσών»  

 

Τώρα που το σκέφτομαι έχω μετανιώσει θα ήθελα να κάνω και αυτό το υποθαλάσσιο ταξίδι μαζί σου. 

 Αφιερωμένο 

 

Γράφει η Μυρτώ Πανθέου

Πηγή :