Φθινοπωρινές υποσχέσεις

Το φθινόπωρο είναι η εποχή των υποσχέσεων. Των υπέροχων αυτών «θα» που μας βοηθούν να πιστεύουμε σε κάτι. Το πρώτο «θα» ακούγεται τη στιγμή που πας να μπεις στο παντελόνι σου και νομίζεις ότι μπήκε στο πλυντήριο. Δεν κουμπώνει με τίποτε. Τα γαζιά αναστενάζουν και το φερμουάρ δεν ανεβαίνει όσο κι αν προσπαθείς.

Αυτές οι μπιρίτσες και τα ουζάκια τα καλοκαιρινά βράδια, ναι μεν ανεβάζουν τη διάθεση, αλλά ανεβάζουν και τα κιλά στη ζυγαριά. Πόσο πονεμένη ιστορία, αυτό το βήμα πάνω στο σιχαμερό αυτό αντικείμενο που χωρίς οίκτο μας κοπανάει κατάμουτρα ένα νούμερο κι εμείς πρέπει να δείξουμε ψύχραιμοι κι άνετοι.

Υπόσχεση πρώτη: Θα χάσω τα κιλά των διακοπών άμεσα. Στο σημείο αυτό έρχεται και το δεύτερο «θα». Είναι δυνατόν να χάσεις κιλά χωρίς γυμναστική; Ανοίγεις το συρτάρι με τα διαφημιστικά και ψάχνεις αυτό που αναφέρεται στην ετήσια συνδρομή σε γυμναστήριο.

Υπόσχεση δεύτερη: Αύριο θα πάω να συνεννοηθώ για το πρόγραμμά κι από Δευτέρα –ποια Δευτέρα δε διευκρινίζουμε– ξεκινάμε.

Κάθεσαι μπροστά στην ντουλάπα και προσπαθείς ν’ αποφασίσεις τι θα φορέσεις τώρα που δεν κατάφερες να μπεις στο αγαπημένο παντελόνι σου. Ξεκινάς την ανασκαφή κι ανακαλύπτεις όλα εκείνα τα ξεχασμένα, ένα κουβάρι. Αναρωτιέσαι γιατί κρατάς τόσα άχρηστα πράγματα. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ανάβει φωτάκι στο μυαλό σου το τρίτο «θα».

Υπόσχεση τρίτη: Το επόμενο Σαββατοκύριακο θα κάνω εκκαθάριση στην ντουλάπα μου, αυτό το χάλι δεν πάει άλλο.

Ανάμεσα στα μαλλιοκούβαρα που κάποτε ήταν ρούχα, τραβάς ένα μπλουζάκι που δε σου ανήκει. Και δυστυχώς γνωρίζεις τον ιδιοκτήτη του. Μια σουβλιά στο στήθος κι είσαι ένα βήμα πριν την ημικρανία. Έχει ακόμη εκείνο το άρωμα. Σκηνές ερωτικές, απείρου κάλλους έρχονται στον νου, ίσως και κάποια δάκρυα εκεί στην άκρη του ματιού. Αλλά σε σώζει το «θα» και πάλι.

Υπόσχεση τέταρτη: Θα καταχωνιάσω κάπου τούτο το κουρέλι και θα φέρω στη θέση του ένα άλλο ολοκαίνουριο μπλουζάκι, να μοσχομυρίζει, να μου ταιριάζει περισσότερο και να το ερωτευτώ δυνατά. Με λίγα λόγια υπόσχομαι ότι θα ερωτευτώ.

Κλείνεις νευριασμένα την ντουλάπα που σου γέννησε τόσες εκκρεμότητες κι αποφασίζεις να πας στον καναπέ, γιατί πολύ κουράστηκες. Δυστυχώς το μάτι σου πέφτει σ’ εκείνη τη στοίβα πάνω στο γραφείο. Μια εκδοχή της στοίβας είναι να αποτελείται από βιβλία που σκονισμένα περιμένουν να φιλοτιμηθείς να τ’ ανοίξεις κι η άλλη εκδοχή είναι η αλληλογραφία σου με λογαριασμούς, κάρτες, δάνεια κι άλλες τέτοιου είδους ομορφιές. Μπορεί, βέβαια, να είσαι κι απ’ τους τυχερούς που σου κλήρωσε να υπάρχουν ταυτόχρονα κι οι δύο εκδοχές πάνω σ’ αυτό το γραφείο. Αναστενάζεις. Πόσα ν’ αντέξεις; Πρέπει να το τακτοποιήσεις κι αυτό.

Υπόσχεση πέμπτη κι έκτη μαζί: Θα ξεκινήσω διάβασμα για να περάσω επιτέλους αυτά τα μαθήματα κι οπωσδήποτε θα πάω κι απ’ την τράπεζα μετά το γυμναστήριο.

Κατευθύνεσαι προς το ψυγείο, γιατί μετά από τόσες σκέψεις το στομάχι σου διαμαρτύρεται. Ανοίγεις και καμαρώνεις το απόλυτο κενό. Πρέπει να βάλεις ένα τέλος σε αυτό το χάος. Να βάλεις ένα πρόγραμμα. Δε γίνεται να μην έχεις στο ψυγείο τίποτε. Πετάγεται πάλι απ’ το πουθενά το επόμενο «θα».

Υπόσχεση έβδομη: Θα νοικοκυρευτώ. Τουλάχιστον θα έχω τα βασικά. Μετά το γυμναστήριο και την τράπεζα, θα πάω σούπερ μάρκετ. Δε γίνεται να πιάσει ο χειμώνας κι εγώ να πεινάσω. Πόσο delivery πια;

Δυστυχώς είπες την απαγορευμένη λέξη. Η υπόσχεση ισχύει από αύριο, σκέφτεσαι. Σήμερα η καρδιά σου λαχταράει σουβλάκι. Δίνεις τηλεφωνικώς την παραγγελία σου και μιας και λόγω συχνότητας, ο ιδιοκτήτης είναι πλέον φίλος, του ζητάς να σου φέρει κι ένα παγωτάκι απ’ το περίπτερο. Αν ξεκινήσεις την αμαρτία, πρέπει και να την ολοκληρώσεις αλλιώς μην κάνεις καν την αρχή. Ξεφυτρώνει ξαφνικά κι άλλο «θα».

Υπόσχεση όγδοη: Θα σταματήσω να παραγγέλνω απέξω. Θα ξεκινήσω να μαγειρεύω. Αν χρειαστεί θα επιστρατεύσω και τη μαγειρική της μαμάς σε ταπεράκια.

Ορίστε, είπες μαμά και θυμήθηκες ότι έχεις οικογένεια. Μήπως πρέπει να τους παίρνεις κανένα τηλέφωνο λίγο πιο συχνά; Για δώσε μια υπόσχεση ακόμη τώρα. Από πότε έχεις να τους μιλήσεις;

Υπόσχεση ένατη: Θα επικοινωνώ περισσότερο με την οικογένειά μου.

Έχεις οικογένεια εντός σπιτιού; Και τι νομίζεις ότι η υπόσχεση αυτή δε σε αφορά; Για σκέψου λίγο καλύτερα. Επικοινωνία σημαίνει περνάω εποικοδομητικό χρόνο με την οικογένειά μου, φρόντισέ το, λοιπόν και μη βγάζεις την ουρά σου απέξω. Δουλεύεις για να ζεις και δε ζεις για να δουλεύεις.

Το κουδούνι χτυπάει. Απολαμβάνεις τη λιπαρή αμαρτωλή τροφή σου και στο παγωτό επάνω, ένας πόνος στο δόντι σου θυμίζει την επόμενη υποχρέωσή σου.

Υπόσχεση δέκατη: Θα κλείσω ραντεβού στον οδοντίατρο κι οπωσδήποτε θα κανονίσω γενικό τσεκ-απ.

Έλεος απόψε. Βήμα κι υπόσχεση το πας. Τώρα θ’ αναρωτιέσαι ποια είναι η επόμενη υπόσχεσή σου. Δικό σου θέμα. Όπως δικές σου κι οι υποσχέσεις που έρχονται και σε ξεβολεύουν κάθε φθινόπωρο.

Γιατί τελικά, ίσως δεν είναι εφικτό να τις πραγματοποιήσεις όλες, όμως εσύ οφείλεις ν’ αφήνεις χώρο στα «θα» σου, να έρχονται στο μυαλό σου κάθε τόσο και να σε κρατούν σε εγρήγορση. Να σε αφυπνίζουν και να σε ωθούν προς τη βελτίωση της ζωής σου, της σκέψης σου και του εαυτού σου.

Κι αν καμία απ’ όλες δεν καταφέρεις να τις τηρήσεις, μη σκας. Θα έχεις και το επόμενο φθινόπωρο για να υποσχεθείς πολύ περισσότερα, άλλωστε οι υποσχέσεις είναι κομμάτι απ’ τα όνειρά μας. Και τα όνειρα αρέσουν σε όλους.

Γράφει η Μελίνα Αγγελάκη



Πηγή : pillowfights.gr