Σε αγαπάω έτσι απλά

Το σε αγαπάω είναι μια ιερή λέξη σαν την αγία κοινωνία. Αυτός που την προφέρει απλώνει τα συναισθήματα του καθάρια όπως ο γαλανός ουρανός. Αυτή η λέξη κινδυνεύει να χάσει το μεγαλείο της σαν κάποια βασίλισσα που της πήραν τα σκήπτρα της. Την αναμασάμε και την στοιβάζουμε σαν ασιδέρωτα ρούχα. Κάθε φορά την τραβάμε και την κολλάμε σαν προχειράντζα στραγγισμένη από κάθε τρυφερό συναίσθημα που όφειλε να έχει.

Το σε αγαπάω φίλε μου δεν το μοιράζουμε σαν «Φαίη βολάν»

Είναι μια λέξη που έχει το χρώμα και το άρωμα της άνοιξης. Την γαλήνη που σου δίνει το θυμίαμα. Την ξεκούραση και τη δροσιά που σου δίνει ένα πλατάνι στη ντάλα του καλοκαιριού. Την δύναμη και την αυταπάρνηση να παλέψει μαζί σου σε αφρισμένα κύματα με σκοπό να σε βγάλει σε απάνεμο λιμάνι.

Το σε αγαπάω το ξεστομίζει «αυτός/αυτή» που είσαι η πρώτη προτεραιότητα. Η λέξη έχει αντίβαρο την πράξη. Η σιγουριά που προσφέρει είναι σαν μια πανέμορφη γαλάζια λίμνη, σαν τους ήχους ενός βιολιού μαγευτικής νύχτας, σαν τα όνειρα ενός παιδιού στη τρυφερή αγκαλιά της μητέρας.

Σ ΑΓΑΠΑΩ ετσι απλά

Σ ΑΓΑΠΑΩ γιατί είσαι το ΑΛΦΑ ΚΑΙ ΤΟ ΩΜΕΓΑ ΜΟΥ

Σ ΑΓΑΠΑΩ δίχως όρους

Τους δικούς σου όρους, τους δικούς μου όρους

Όταν βάζεις όρους, δεν είναι πια αγάπη. Είναι εγωισμός

ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ . Έτσι απλά

Σε αγαπώ και σε δέχομαι έτσι όπως είσαι. Σε αγαπώ γιατί δεν ξέρω να ζω με άλλο τρόπο, παρά μόνο αγαπώντας σε.

Σε αγαπάω άνευ όρων . ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ . ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ

Πάλευα

και κάθε βράδυ
στο προσκεφάλι του ακουμπούσα
ένα σύντομο ποίημα.
Προτίμησα για το χατίρι του
τα βασιλικά ρούχα να πετάξω
με άσπρο φανελάκι να κυκλοφορώ.
Εξόρισα από το λόγο μου περίτεχνα επίθετα,
αραβουργήματα, λεπταίσθητες εικονοποιίες.
Με τη γραφίδα σκάλισα
τη ρίζα της ελιάς, έδωσα σχήμα σ’ ένα πρωινό,
ύμνησα την απλότητα της αγάπης. "Δώρα Κασκάλη"

Γράφει η Μυρτώ Πανθέου