Αφήστε με να ζω στον ονειρόκοσμό μου

Με ρωτάς ποια είμαι…
Θαρρώ πως είμαι μια πριγκίπισσα, που δεν τη χώρεσε το παραμύθι της ποτέ.

Εξερευνώντας, λοιπόν, κάθε στενάκι και δρομί του βασιλείου της, αχόρταγη να βρει και να μάθει όλα τα πώς, τα τι και τα γιατί, χώθηκε κατά λάθος σε κάποια τρύπα του χωροχρόνου και βρέθηκε εδώ.

Από τότε αγκομαχά να επιβιώσει στον κόσμο τούτο που ξέπεσε, μα είναι πολύ ξένος και βάρβαρος γι αυτήν.
Είναι φορές που λαχταρά να γυρίσει πίσω στα πουπουλένια όνειρα της, μα δεν μπορεί. Βλέπεις κανένας πρίγκηπας δεν την περιμένει. Και το παλάτι της είναι τόσο μικρό για δαύτην…

Από την άλλη πάλι, οι γήινοι πρίγκιπες είναι καλά κρυμμένοι πίσω από αναγκαίες μάσκες επιβίωσης, μέσα από φασόν κοστούμια δηθενιάς, υποτακτικοί μιας μόδας που τους πρίγκιπες τους έχει αφορίσει από καιρό.

Κι έτσι περιπλανιέται άσκοπα σε λαβύρινθους που διέξοδο δε φαίνονται να έχουν.
Και πότε με θάρρος, πότε με τρεμάμενη ψυχή, ακροβατεί ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα…
Και ενίοτε τα μπερδεύει κιόλας.

Ποια είμαι άραγε;
Δεν ξέρω κι ίσως δε μάθω ποτέ ακριβώς.

Μα δεν πειράζει…
Απλά αφήστε με να ζω στον ονειρόκοσμό μου, αφού τον δικό σας δεν τον ενοχλώ.
Αφήστε με να κεντάω ελπίδες και να υφαίνω όνειρα, αφού τα δικά σας εγώ δεν τα γκρεμίζω.
Αφήστε με να ακροβατώ.

Κι αν γκρεμιστώ,
αφήστε με να σβήσω…

Γράφει η Κατερίνα Πανταλέων

Επιμέλεια κειμένου – Μυρτώ Πανθέου
Πηγή : metaximas.org