Ανατέλλω

Μπορείτε να με γράψετε στην ιστορία 

με τα πικρά, διαστρεβλωμένα ψέματά σας,

να με σύρετε στην ίδια τη βρωμιά 

αλλά εγώ ακόμα, σαν τη σκόνη, θα ανατέλλω.

Μήπως η ευφορία μου σας αναστατώνει;

Γιατί με θλίβετε;

Μήπως επειδή περπατάω 

σα να έχω πετρελαιοπηγές

που ξεχύνονται στο σαλόνι μου;

Ακριβώς όπως τα φεγγάρια και οι ήλιοι

με τη σιγουριά της παλίρροιας,

ακριβώς όπως οι ελπίδες που ανεβαίνουν ψηλά,

Ακόμα θα ανατέλλω.

Θέλατε να με δείτε διαλυμένο;

Με τσακισμένο κεφάλι και χαμηλωμένα μάτια;

Οι ώμοι πέφτουν κάτω σαν δάκρυα,

Αδύναμος από το κλάμα της ψυχής μου.

Μήπως η αξιοπρέπειά μου σας προσβάλλει;

 Μην το παίρνετε βαρέως 

που γελώ σα να έχω ορυχεία χρυσού 

στην πίσω αυλή μου, αν σκάψω;

Θα μπορούσατε να με πυροβολήσετε με τα λόγια σας,

θα μπορούσατε να με σφάξετε με τα μάτια σας,

θα μπορούσατε να με σκοτώσετε με το μίσος σας.

Αλλά ακόμα εγώ, σαν τον αέρα, θα ανατέλλω.


Μήπως η σεξουαλικότητά μου σας αναστατώνει;

Μήπως σας εκπλήσσει 

που χορεύω σα να έχω διαμάντια

ανάμεσα στους μηρούς μου;


Από τις ντροπιαστικές καλύβες της ιστορίας 

Θα ανατέλλω

Από ένα παρελθόν που έχει για ρίζες του τον πόνο

Θα ανατέλλω

Είμαι ένας μαύρος ωκεανός κυματιστός και απέραντος 

εκπνέοντας μεγαλώνω κι αντέχω στην παλίρροια

Αφήνοντας πίσω τις νύχτες του τρόμου και του φόβου

Ανατέλλω

Σε ένα ηλιοβασίλεμα θαυμαστά καθαρό

Ανατέλλω

Φέροντας τα δώρα που μου έδωσαν οι πρόγονοί μου, 

είμαι το όνειρο και η ελπίδα του σκλάβου.

Ανατέλλω

Ανατέλλω

Ανατέλλω 

Γράφει η   Μάγια  Αγγέλου

Επιμέλεια κειμένου: Μυρτώ Πανθέου

Πηγή :  artigo.gr