Μέσα στο κρυφτό, σε έχασα..
Έλα να καθήσουμε εδώ. Να σε νιώσω δίπλα μου. Μου έλειψες.
Πώς το λέγανε εκείνο το παιχνίδι που παίζαμε μικρά; Κρυφτό…
Κουράστηκα πια να κρύβομαι για να με βρεις. Κουράστηκα να κρύβεσαι κι εσύ μην προδοθούν τα αισθήματα σου….
Η σιωπή μας «δίνει» πια και τους δυο. Σιωπή εκκωφαντική. Δεν το ξερα ποτέ.
Μαζί σου το έμαθα.
Πες μου… Πώς περνάς μακριά μου; Σου ηρεμούν τους φόβους σου; Τις ανασφάλειες σου; Σε ξεκουράζουν όταν γυρνάς απογοητευμένος, κουρασμένος και θυμωμένος από τη δουλειά;
Μίλα μου να σε ακούω… Μου έλειψες.
Πώς να βάλεις Χ στην αγάπη όταν την νιώθεις μέσα σου ολοζώντανη;
Δεν τελειώσαμε… Το ξέρεις… Το ξέρω.. Το νιώθεις κάθε φορά που σε σκέφτομαι. Το νιώθω κάθε φορά που δίνεσαι αλλού…
Δεν τελειώνουν έτσι εύκολα οι αγάπες που εξελίχθηκαν τόσο μεγάλες…Μίλα μου. Χωρίς εσένα, είναι ο κόσμος μου μισός.
Της Μαρίνας ΑβραάμΠηγή : anapnoes.gr
