Ζήσε, Αγάπη μου γέμισε λουλούδια και τις ρωγμές
Και κάπου εκεί τον βρήκα!Μικρό, αδύναμο και πληγωμένο. Άσχημο, άρρωστο και αγανακτισμένο. Αυτός ήταν ο εαυτός μου. Ανάμεσα στις κούτες του χθες και τις κούτες του σήμερα, μεταξύ της παλιάς ζωής και της αναμενόμενης- πολλά υποσχόμενης-, στεκόταν εκεί και περίμενε την επόμενή μου κίνηση.
Έτσι και εγώ επέλεξα. Καθόρισα τις αξίες και τις απαξίες μου, το σωστό και το άδικό μου, το είναι μου το ολότελα δικό μου και το φαίνεσθαι που θα τους χάριζα. Και αποφάσισα πως, αν επρόκειτο να πιστέψω κάπου, θα ήταν στην μαγεία της ζωής. Σταμάτησα να εμπιστεύομαι λόγια μεγάλων ανδρών και φίλων, έκλεισα τα μάτια και γέννησα έναν ολοκαίνουριο εαυτό που, χεράκι-χεράκι με την αδερφή ψυχή του, τη ζωή, θα χαιρόταν τον κόσμο!
Θα σκεφτείς: ‘Ωραία τα παραμύθια σου’! Όμως σου λέω αλήθεια, την αλήθεια την τόσο ίδια για όλους. Όταν έχεις βιώσει έντονο πόνο, όταν έχεις δει το άσχημο πρόσωπο της ζωής πάμπολες φορές, τι άλλο σου μένει, για σκέψου, παρά να τα ξεχάσεις όλα και να κάνεις την επιλογή, αυτή τη μία και μοναδική ζωή να την δημιουργήσεις εκ νέου;
Ζήσε, αγάπη μου! Και ζήσε σημαίνει παίξε, πέσε και χτύπησε, ξανασήκω και βάλε οινόπνευμα στην πληγή σου! Μέτρα πάλι πέντε-δέκα-δεκαπέντε και ξαναβγες! Χαμογέλα με τα λάθη σου, με την αφηρημάδα σου, με την στενομυαλιά σου. Απόλαυσε την βαρεμάρα σου και κλάψε μέχρι να ηρεμήσει η ψυχή σου. Ερωτεύσου και ας είναι καταστροφικός ο έρωτας, όπως λένε. Ό,τι σε καταστρέφει πάντα θα σου δίνει και την ευκαιρία να σε ξαναχτίσεις!
Τελικά στην ζωή σου τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ούτε ο ίδιος σου ο εαυτός! Ξέρεις πόσα συναισθήματα κρύβεις; Ξέρεις για πόσα πράγματα είναι ικανό το κορμί σου; Πόσες σκέψεις υπάρχουν που μπορείς να γεννήσεις; Πόσες κρυμμένες ελπίδες στην ψυχή σου περιμένουν να τις ανακαλύψεις; Άφησε, λοιπόν, στην άκρη τα οποιαδήποτε στάνταρ σου και γίνε ένας μικρός εξερευνητής στο καταπράσινο δάσος αυτής της ζωής..
Γράφει η Νάντια ΠάλμουΠηγή : enallaktikidrasi.com
