Το κυνήγι του χαμένου θησαυρού

Ολόκληρη η ζωή, ένα παιχνίδι στην αρχή: Να ψάξεις να την βρεις και να την κάνεις δική σου. Την αναζητάς παντού: Στο χτες, στο μετά, στα θέλω και στα πρέπει σου, σ’ αυτό που ίσως να’ σαι μα και σε όσα κατέχεις.

Έπειτα, από παιχνίδι γίνεται στόχος ύπαρξης. Οργανώνεις τη ζωή σου γύρω της, αγχώνεσαι όταν τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα θέλεις, φοβάσαι τον πόνο και θεωρείς υπεύθυνο τον εαυτό σου και τις επιλογές του για την όποια ατυχίασου, ξεχνώντας ότι η ίδια η ζωή είναι αυτή που σε πάει.

“Τι μου λείπει για να γίνω ευτυχισμένος;”, αναρωτιέσαι. “ Η ησυχία μου, ένα ταξίδι, ένα μεγάλο σπίτι,να είμαι ανεξάρτητος, να δεσμευτώ, ένα παιδί”, κάποιες από τις απαντήσεις σου.-“Τίποτα από όλα αυτά”, η δική μου. Νομίζουμε διαρκώς πως θα γίνουμε ευτυχισμένοι αν αποκτήσουμε αυτό ή το άλλο, αν καταφέρουμε να γίνουμε έτσι ή αλλιώς. Κυνηγάμε το πώς θα γίνουμε και ξεχνάμε να είμαστε!
Ό,τι χρειάζεσαι είναι εδώ, μπροστά σου. Αυτά τα λίγα και μοναδικά που είσαι και που έχεις, αυτά είναι η ευτυχία σου!

Μα εσύ τα αρνείσαι, δεν σου φτάνουν. Ούτε για σένα μα ούτε για τον περίγυρό σου είναι αρκετά. Και το αποτέλεσμα ένα: Να παλεύεις συνεχώς για να πετύχεις ό,τι νομίζεις πως ίσως σε κάνει ευτυχισμένο, να μην χαίρεσαι για όσα έχεις μα να νιώθεις συνεχώς ένα αίσθημα κενού που μπορεί να γεμίσει από ένα σωρό πράγματα και συναισθήματα που δεν έχεις πραγματικά ανάγκη για να ζήσεις!

Μην την προσπαθείς τη ζωή. Να την ζεις. Με τα καλά και τα άσχημά της. Αυτός είναι ο θησαυρός σου: Η ζωή σου όπως ακριβώς την εισπνέεις! Να την δοκιμάζεις ναι, αλλά να μην την πιέζεις. Χαλάρωσε και απόλαυσέ την! Την ευτυχία που ψάχνουμε να βρούμε μέσα και έξω από μας, στην πραγματικότητα την ζούμε κάθε μέρα. Βρίσκεται ακόμα και μέσα στις απογοητεύσεις μας που τόσο πολύ βιαζόμαστε να διώξουμε για να μην μας πουν δυστυχισμένους. Και όμως, αναλωνόμαστε τόσο στην αναζήτησή της ώστε ξεχνάμε να νιώσουμε χαρά που για άλλη μια μέρα τα μάτια μας χαμογελούν στον ήλιο!

Γράφει  η Νάντιας Πάλμου

Πηγή : enallaktikidrasi.com