Οι μεγάλοι έρωτες γυρίζουν πάντα ξημερώματα.

Ότι πάει να χαράξει.
Μια στιγμή μετά το πιο πυκνό σκοτάδι.
Ακριβώς τότε που λες πως δε θα ξημερώσει ποτέ, οι μεγάλοι έρωτες επιστρέφουν κι ανοίγουν την πόρτα, χωρίς καν να χτυπήσουν.
Επιστρέφουν στη ζωή σου με μια σιγουριά μεγάλη, λες και μπαίνουν στο δικό τους σπίτι.
Κι ότι κάποτε τέλειωσε, το ξαναπιάνουν απ’ την αρχή, σαν να μην έσβησε ποτέ.

Μόνο που αυτή τη φορά όλα είναι αλλιώς.
Ο χρόνος που κύλησε εν τω μεταξύ, η απόσταση, η σιωπή, το τελεσίδικο της απόφασης που σφράγισε κάποτε την απομάκρυνση, κατόπιν το αργό ζύγισμα της σκέψης και της καρδιάς.

Στην απουσία μετράς βαριά τις αξίες.
Όταν δεν είσαι ολόκληρος μέσα σου, πως να ζυγίσεις με ζύγι δίκαιο την παρουσία του άλλου;
Στη φυγή του όμως!
Εκεί αρχίζει ένα παιχνίδι ανήλεο μ’ αντίπαλο το χρόνο.

Κάθεσαι αντικριστά του και παίζεις μαζί του ένα αργό και βασανιστικό επιτραπέζιο παιχνίδι.
Κομμάτι-κομμάτι συμπληρώνει πότε ο χρόνος, πότε εσύ, το μεγάλο παζλ της ψυχής σου.
Στο τέλος η εικόνα είναι ολόκληρη εκεί μπροστά στα μάτια σου.
Δες ποιος είσαι λοιπόν, αποφαίνεται ο αντίπαλός σου, δείχνοντας πάνω στο τραπέζι ότι φτιάξατε οι δυό σας μες το πέρασμα του καιρού.
Δες τι θες βαθιά μέσα σου, ψιθυρίζει ο χρόνος.
Πάψε ν’ αρκείσαι στα ψίχουλα!
Κοίτα τι είχες, προστάζει.
Κοίτα τι έχασες!

Οι μεγάλοι έρωτες γυρίζουν πάντα ξημερώματα.
Όταν το σκοτάδι είναι στη δόξα του, να θυμάσαι πάντα, πως μια στιγμή μετά, ξημερώνει.

Είναι το έλεος ενός καλού Θεού που σου παραχωρεί την ευκαιρία να βγεις πάλι στο φως, όταν πια έχεις χάσει κάθε ελπίδα ότι θα ζήσεις ευτυχισμένος.

Οι μέρες σου γεννούνται ξανά, οι νύχτες σου φοράνε μεγάλες, λαμπερές προσδοκίες κι η σκέψη σου ταξιδεύει μ’ ένα χαμόγελο αστραφτερό με ταχύτητα ιλίγγου σ’ όλα αυτά που τόσο πολύ τα θέλησες κι όμως τα στερήθηκες.

Οι μεγάλοι έρωτες επιστρέφουν πάντα ξημερώματα.
Τη στιγμή ακριβώς που έχεις χάσει τη πίστη σου και λες πως δε θα χαράξει ποτέ.

Λένε πως ότι τελειώνει, ότι σπάει σε κομμάτια, δεν μπορεί να κολλήσει ξανά σ’ ένα σχήμα ακέραιο, συμμετρικό.
Σπάνια μεν, μα όμως γίνονται και θαύματα.

Και τα θαύματα είναι για να τα ζει κανείς, έστω και μια φορά στη ζωή του με κάθε κύτταρο της ύπαρξής του.
Και  να  γεννιέται  ξανά.

Γράφει η Ισμήνη Κάραλη



Πηγή : loveletters.gr