synoronews

Εκείνα τα καλά κορίτσια με τα τεράστια απωθημένα.

Το καλό κορίτσι.

Αυτό ήθελε να είναι πάντα.
Αυτό ήθελε να είναι πάντα. Γι’αυτό πάλευε.
Η καλή κόρη, η καλή μαθήτρια, η καλή σύντροφος.
Και ποιος ήταν αυτός που καθόριζε το ύψος και το πλάτος αυτού του “καλού”;
Ποιος όριζε τι θα την κάνει καλό κορίτσι;


Μα φυσικά τα πρέπει… Εκείνα τα αιώνια πρέπει του κόσμου που γονάτισαν γενιές και γενιές. Τύφλωσαν όνειρα, πετσόκοψαν φτερά, δημιούργησαν ατελείωτα απωθημένα.
Αυτά τα πρέπει που φτιάχτηκαν για να καθοδηγούν, να υποτάσσουν, να γονατίζουν.
Έτσι κι αυτή τα ακολούθησε με προσήλωση. Ήθελε νάναι αριστούχος. Δεν τα κατάφερνε όμως πάντα.

Γιατί ήταν φορές που εκείνη η φωνούλα, που ολοένα καταπίεζε μέσα της, ξυπνούσε κι ακουγόταν.
Πού πας; Τι διάολο κάνεις; τη ρωτούσε.
Κι εκείνη σάστιζε. Δεν είχε μάθει να την ακούει τη μέσα της φωνή. Δεν είχε μάθει να θυμάται καν ότι υπάρχει.
Πάντα για τους άλλους. Πάντα για τη δική τους γνώμη.
Κι αυτή στο πουθενά, στα αζήτητα.

Και κάπως έτσι πέρασαν τα χρόνια. Τα είδε να φεύγουν μέσα από τα χέρια της και δεν ένιωσε ποτέ ότι τα ζει όπως της έπρεπε.
Μόνιμα με ένα άγχος. Μόνιμα με το φόβο μην τυχόν και χάσει τον τίτλο του καλού κοριτσιού. Λες κι αυτά που ακολουθούν την καρδιά κι όχι τα πρέπει είναι κακά.
Σπαταλήθηκε. Κι όταν πια το κατάλαβε ήταν αργά.

Γεμάτη απωθημένους πόθους για τη ζωή της, συνειδητοποίησε ότι ζούσε τη ζωή μιας άλλης.
Μιας που είχε το πρόσωπό της μα δεν είχε δράμι από την καρδιά της. Μόνο εκείνο το μυαλό που ολοένα έβαζε εμπόδια. Έθετε τα πρέπει και φρόντιζε να ακολουθηθούν υπάκουα.

Κοίταξε πίσω της. Δε βρήκε τίποτα που να λέει το όνομά της. Τίποτα που να αξίζει να θυμάται. Ακόμη και τα μπράβο του κόσμου, εκείνα τα ευχαριστημένα κουνήματα του κεφαλιού, της ήταν αδιάφορα.
Είχε ξοδευτεί χωρίς λόγο. Το καλό κορίτσι είχε αποτύχει.

Και τώρα; Τι να έκανε τώρα;

Σε εκείνο το κομβικό σημείο της συνειδητοποίησης, πώς προχωρούσε;
Όπως ήξερε ή όπως ήθελε;
Όπως την έμαθαν ή όπως ήθελε να δοκιμάσει;
Το αδοκίμαστο της ασκούσε μεγάλη έλξη. Όσο για τα πρέπει, τάχει σιχαθεί πια. Τη μεγάλωσαν με αυτά, της τα έβαλαν για πετσί της.

Θα προχωρούσε. Κι ας μην ήταν πια το καλό κορίτσι.
Θα ήταν αυτή που ένιωθε. Θα δοκίμαζε, θα έκανε λάθη, θα μάθαινε από αυτά.
Κι όχι, αργά δεν ήταν. Ποτέ δεν είναι αργά να ακούσει κανείς την καρδιά του.
Το πίστευε αυτό με όλη της την καρδιά.
Θα έπαυε λοιπόν να είναι ένα καλό κορίτσι γεμάτο απωθημένα.
Θα γινόταν ένα απλό κορίτσι γεμάτο ζωή. Ζωή με λάθη και σωστά.

Κι όπου την πήγαινε.

Όσο για τους άλλους με τις ταμπέλες των πρέπει, ίσως κάποτε να καταλάβαιναν. Ίσως πάλι και όχι.
Την ένοιαξε για πολύ καιρό. Τώρα πια δεν την ένοιαζε καθόλου…
Καθόλου όμως…


Tης Στεύης Τσούτση.

Πηγή : anapnoes.gr

https://www.facebook.com/csrework/

Related

blog 4366590200413146192

Δημοσίευση σχολίου

Όλες οι διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου είναι απόρρητες και δεν δημοσιεύονται ή δίδονται σε τρίτους για οποιαδήποτε εμπορική ή άλλη χρήση.

emo-but-icon


    • Οι εικονικοί φίλοι του facebook



      Διαβάστε το άρθρο


Recent

Hot in week

Με τη...ματια της ψυχης

Η ζωή αγάπη μου είναι μια θυσία και ένα ρίσκο.

Όσο πόνος και να υπάρχει μπορείς να τον ξορκίσεις με την αγάπη και το χαμόγελο ....Είναι το αντίδοτο του κακού και της δυστυχίας ....Γελάστε...

Παρατηρητης ... η παικτης;

Παρατηρητης ... η παικτης;
Ολοι θέλουμε να φτάσουμε κάπου να υλοποιήσουμε κάτι. Είναι όλα μέρους του παιχνιδιού που

Θελω να ακους το γελιο μου

Θελω να ακους το γελιο μου
Γι αυτό λοιπόν, δε θέλω να φοβηθείς στιγμή ή να λιγοψυχήσεις όσο είμαι εδώ...

Τα φραγκα δεν κανουν τον ...

Τα φραγκα δεν κανουν τον ...
Τους συναντάμε συχνά. Παλουκάρια της φακής, με πλάτες άλλων ...

Η πιο όμορφη ηλικία

Η πιο όμορφη ηλικία
Η πιο όμορφη ηλικία για μια γυναίκα αρχίζει όταν σταματά να ...

ενας ερωτικος ανθρωπος

ενας ερωτικος ανθρωπος
Ένας γνήσιος ερωτικός άνθρωπος ζητά συνοδοιπόρους που θα τον εμπνέουν...

Η δυναμη της ευτυχιας ...

Η δυναμη της ευτυχιας ...
Οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται τις αλλαγές, επιθυμούν να ‘παγώσουν’ την ευτυχία ή τη στιγμή

ολα φαινονται δυσοιωνα, ...

ολα φαινονται δυσοιωνα, ...
Αλλά και στη διαδρομή προς το ψηλότερο σημείο, συμβαίνει ακριβώς το ίδιο.

Οι oμορφοι aνθρωποι

Οι oμορφοι aνθρωποι
Γεννηθήκαμε και μας βάλανε στο κέντρο. Σ’ ένα κέντρο που είτε μας παραχάϊδευαν, είτε μας παραέκριναν ...

Υπαρχουν κι αυτοι ...

Υπαρχουν κι αυτοι ...
Άνθρωποι αθορυβοι.Όχι ήσυχοι,όχι κοιμισμένοι,όχι παραιτημένοι από την ζωή.Απλά ...

Μπαμπα, σ’ αγαπω …

Μπαμπα, σ’ αγαπω …
Σήμερα θα γράψω για σένα, για σένα που με μεγάλωσες, που ακόμη και τώρα με μεγαλώνεις. Για την ακρίβεια μαζί ...

Connect Us

item
- Navigation -