Κι αν δεν είμαι τέλεια, μαγκιά μου. Με αγαπώ.

Ποια είναι η τελειότητα; Την ξέρεις;
Κι αν την ξέρεις μπορείς να την πεις και σε μένα;
Και κυρίως να μου πεις πού θα τη βρω…

Γιατί μου τη ζήτησαν και δεν ξέρω πού να τη βρω.
Πολλοί τη ζήτησαν. Πολλοί τη θέλησαν.

Άλλοι την απαίτησαν. Κάποιοι άλλοι την άφησαν να εννοηθεί ότι χρειάζεται.
Καθένας την όριζε με τον τρόπο του. Με τα δικά του μέτρα μα όχι με τα δικα μου σταθμά.
Τελειότητα. Μεγάλη λέξη ρε φίλε…
Και ζόρικη…
Κι ολότελα άγνωστη κι ανεπιθύμητη…
Ναι, ανεπιθύμητη.

Δεν τη θέλω την τελειότητα που μου ζητούν. Δε με νοιάζει ο τρόπος και το κίνητρο που το κάνουν. Δε με νοιάζει αν έχουν καλό σκοπό ή όχι.

Τίποτα δε με απασχολεί πέρα από αυτό: Δε θέλω να είμαι τέλεια.
Δεν είναι εγωιστικό, δεν είναι αυτό που λέει ο λαός όσα δε φτάνει η αλεπού.
Είναι απλά στάση ζωής. Είναι η αγάπη για τον εαυτό μου ως έχει, με τα στραβά και τις αδυναμίες του.
Ναι ρε φίλε, γουστάρω να μην είμαι τέλεια.

Τις αγαπώ τις ατέλειές μου. Δεν ήταν εύκολο να τις αποδεχτώ. Βλέπεις κάποτε την ήθελα την τελειότητα.
Κάποτε με κοιτούσα και δε μου άρεσε ό,τι έβλεπα. Ήταν που έβλεπα αυτό που οι άλλοι με έκαναν να βλέπω.
Τελικά, εκεί μετά τα πρώτα άντα, σε εκείνο το ηλικιακό σοκ που περνά ο καθένας μας, κατέληξα στην κοσμοθεωρία μου.

Αναθεώρησα όσα πίστευα κι έφτιαξα καινούργια δικά μου.
Πλέον αγαπώ τις ατέλειές μου. Τις αναγνωρίζω, τις παλεύω, αλλά δεν τις απαρνούμαι. Δεν τις κρύβω κάτω από κανένα χαλί.

Υπάρχουν. Κάποτε με ενοχλούν. Κάποτε με διασκεδάζουν.
Ζω και παλεύω για το καλύτερο. Όχι για το τέλειο, έχει διαφορά.
Θέλω το καλύτερο για μένα και το κυνηγώ.
Ζω.
Όσο για εκείνους που ζητούν έμμεσα ή άμεσα την τελειότητα από μένα, τους στέλνω να εξετάσουν πρώτα τη δική τους τελειότητα. Μπορεί και να τη βρουν. Μπορεί όμως και όχι.
Ό,τι κι αν κάνουν όμως, εμένα δε με απασχολεί.
Εγώ με απασχολώ κι ό,τι κάνω για το καλό μου.
Κι αν δεν είμαι τέλεια, μαγκιά μου.
Με αγαπώ.

Της Στεύης Τσούτση.

Πηγή : diaforetiko.gr