Μια λέξη σου, κι όλα θα άλλαζαν..

Μία σου λέξη κι όλα θ’ άλλαζαν.
Αρκούσε μία μόνο λέξη για να με σώσει απ’το μαρτύριο της σιωπής. Ώρες ατελείωτες… ώρες που η κάθε μία έμοιαζε με αιωνιότητα.
Είναι εκείνες οι ώρες, που η σιωπή ξεσκίζει τη σάρκα μου. Και μία μόνο λέξη, είναι ικανή να κλείσει όλες τις πληγές.
Είναι εκείνες οι ώρες που κρατάω την ανάσα μου, προσπαθώντας να ακούσω έστω έναν ψίθυρο.
Βαραίνω και βυθίζομαι σε μια απέραντη θάλασσα σιωπής και αρκεί μια λέξη σου, για να μου δώσει οξυγόνο.
Μία σου λέξη θέλω…μια λέξη που να μοιάζει με χάδι στα μαλλιά.

Μία σου λέξη θέλω.. μια λέξη που να μην είναι συγγνώμη, να μην ανήκει στο χθες και να μην ανήκει στο αύριο.
Το χθες πέρασε και το αύριο ξέρω πως θα με βρει ξανά μακριά σου.
Μια λέξη για το εδώ και το τώρα. Μια λέξη να την μοιράσουμε στα δυο και να την κάνουμε ανάσα.
Να την μπερδέψουμε ανάμεσα στα χείλια μας και να την βασανίσουμε μέχρι να μην υπάρχει πια.
Μέχρι να έχουμε γίνει ένα. Μέχρι να ξημερώσει και το μόνο που θα έχει αφήσει η νύχτα θα είναι σημάδια από φιλιά και χάδια απεγνωσμένα.
Μέχρι να βυθιστούμε στη σιωπή.. ξανά..

Γράφουν η Δήμητρα Γιαννοπούλου και η Σοφία Παπαηλιάδου



Πηγή : loveletters.gr