Έρωτας, Αγάπη ή και τα δύο;

Ποια είναι σωστή σειρά μιας υγιής σχέσεως; Πρώτα ερωτευόμαστε και μετά αγαπιόμαστε; Μένουμε πάντα ερωτευμένοι με τον σύντροφο μας; Ή δίνουμε και λαμβάνουμε αγάπη γι’ αυτό και μένουμε σε μία σχέση;

Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν πως ο άνθρωπος πρέπει πρώτα να ερωτευτεί παράφορα το ταίρι του, να βιώσει αυτή τη μοναδική και εκστατική εμπειρία του εγκεφάλου και την ακατάπαυστη ένταση και έξαρση που προκαλεί στη ψυχή και μετά να οδηγηθούν και οι δύο μαζί στην αγάπη.

Προηγείται ο ενθουσιασμός, η υπερένταση, η ζωντάνια, η υπερκινητικότητα, το ευχάριστο πρωινό ξύπνημα, το διαρκές χαμόγελο στα χείλη του ερωτευμένου και όλα αυτά που μας κάνει να νιώθουμε και να βιώνουμε σαν μοναδικές αλήθειες ο μικρός και ζωηρός φτερωτός θεός, ο Έρως με τα βέλη του και μετά ακολουθεί η σταθερότητα και η διάρκεια της Αγάπης, η ασφάλεια, η ηρεμία, η κατανόηση, η στοργή όπου έρχεται για να μας βγάλει τα βέλη από πάνω μας και να επουλώσει με ιδιαίτερη φροντίδα της πληγές.

Δεν είναι όμως πάντα έτσι!

Πολλές φορές οι άνθρωποι ενθουσιάζονται, εντυπωσιάζονται, ερωτεύονται και μόλις αποχωρεί ο έρωτας από το παράθυρο που μπήκε τότε το ζευγάρι αποφασίζει να διαβεί κι αυτό την πόρτα της εξόδου από τη σχέση. Δεν καταφέρνουν να εισέλθουν ποτέ στο επόμενο και πιο μόνιμο στάδιο της εξέλιξης μιας υγιής σχέσεως έχοντας την αντίληψη πως η ζωή τους οφείλει να είναι μονίμως σε μια κατάσταση ενθουσιασμού, ακόρεστης δίψας του ενός για τον άλλον και αμοιβαίου πάθους.

Όμως ο έρωτας, όπως έχουν παρατηρήσει και νευροεπιστήμονες σε διάφορες μελέτες τους, είναι μια νευροχημική διαδικασία του εγκεφάλου η οποία κρατάει στον άνθρωπο από 3 μήνες ως 1,5 χρόνο το πολύ και δεν μπορεί αλλά και δεν πρέπει να κρατάει περισσότερο καθότι του θολώνει την κρίση και τον απομακρύνει από τον βασικό του προορισμό και τα καθήκοντα του.

Όσοι έχουν υπάρξει ερωτευμένοι πραγματικά γνωρίζουν πως ο ερωτευμένος και η ερωτευμένη δεν έχουν το νου τους παρά μόνο στη ψυχική και σωματική τους ένωση και πολλές φορές χάνονται μέσα στο δικό τους ειδυλλιακό κόσμο που η φαντασία τους έχει πλάσει.

Αντιθέτως, η αγάπη με το καθαρό και αγνό της πρόσωπο αποβάλλει με τον καιρό τους ιδεαλισμούς και τα μυθολογικά και λογοτεχνικά πλαίσια γύρω από το υπαρκτό ζευγάρι και επικεντρώνεται στην κοινή εμπειρία, στο πρόσωπο του αντίθετου φύλου όπως είναι κι όχι όπως το φαντάστηκε, στον χαρακτήρα του ανθρώπου, στην ποιότητα της σχέσεως και στην ίδια την ψυχή.

Ενώ λοιπόν ο έρωτας ακολουθεί με τον καιρό μια πορεία κατηφορική και πτωτική,

η αγάπη με το πέρασμα του χρόνου διασχίζει μια ανηφορική πορεία και ενισχυτική και διεισδυτική σε ύψος και σε βάθος αντιστοίχως.

Επομένως, είναι ακατόρθωτο να είμαστε μονίμως ερωτευμένοι.

Μπορούμε όμως να αγαπήσουμε κάποιον χωρίς να τον ερωτευτούμε πρώτα;

Οι παλιές γενιές δεν περνούσαν από το στάδιο του έρωτα λόγω των κοινωνικών συμβάσεων και των προξενιών συνήθιζαν να επιλέγουν τον/την σύντροφο τους με διαφορετικά κριτήρια απ’ ότι επιλέγουμε εμείς σήμερα. Με το πέρασμα του χρόνου όμως, αγαπούσαν ο ένας τον άλλον, φρόντιζαν ό ένας τον άλλον και έκλειναν με σεβασμό και λύπη τα μάτια του άλλου όταν αυτός έφευγε για το μακρινό ταξίδι της ψυχής. Υπήρχαν, σαφώς και εξαιρέσεις, όπως υπάρχουν και τώρα.

Άνδρες και γυναίκες που έχουν απογοητευτεί εκεί έξω, που έχουν βιώσει δυνατούς έρωτες και οδυνηρά αποτελέσματα, βαρύγδουπες υποσχέσεις και άκαρπες καταλήξεις είναι πιο ώριμοι εσωτερικά και πιο κατασταλαγμένοι εγκεφαλικά ώστε να εκτιμήσουν κάποιο/κάποια που θα βρεθεί στον δρόμο τους και να θελήσουν να ξεκινήσουν μια σχέση αγάπης μεταξύ τους χωρίς να περάσουν αρχικώς από το άστατο και ταραχώδες στάδιο του ανεξέλεγκτου έρωτα.

Ο ‘Ερωτας είναι ένα υπέροχο συναίσθημα το οποίο κάθε άνθρωπος πρέπει να βιώσει στη ζωή του για να αντιληφθεί την δυναμική του και την ψευδαίσθηση της απόλυτης κατάκτησης που δίνει, αρκεί να μην έχει οδυνηρά αποτελέσματα στο τέλος του…

Η Αγάπη είναι ένα μοναδικό συναίσθημα και αποτελεί την πεμπτουσία της ζωής σύμφωνα και με την χριστιανική πίστη, η οποία ζεσταίνει τις καρδιές των ανθρώπων και ευνοεί το κλίμα για την πνευματική καρποφορία και την δημιουργία της οικογένειας….

Ο πρώην αστροφυσικός και νυν Μητροπολίτης Μεσογαίων και Λαυρωτικής, Νικόλαος είπε σε μια του ομιλία με θέμα την αγάπη, την οικογένεια και την ένωση των δύο φύλων δίνοντας μια άλλη αντίληψη για το τρίπτυχο ‘’έρωτας-αγάπη-οικογένεια’’ πως ‘’Πρώτα αγαπάμε τον σύντροφο μας και μετά τον ερωτευόμαστε’’ αλλάζοντας την σειρά των λέξεων και θέλοντας να μας κάνει να αντιληφθούμε πως όταν αγαπήσουμε έναν άνθρωπο γι’ αυτό που πραγματικά είναι, μετά μπορούμε να τον/την ερωτευτούμε και να επιδιώκουμε να γίνουμε ένα σώμα και μία ψυχή!

Σε κάθε περίπτωση όμως, δεν πρέπει να λησμονούμε τα όμορφα λόγια του Λιβανέζου ανθρωπιστή φιλοσόφου Καλίλ Γκιμπράν όπως μας εξιστορεί στον ‘’Προφήτη’’ του για τις σχέσεις των ζευγαριών και τον γάμο:

‘’Να γεμίζετε την κούπα του άλλου αλλά να μην πίνετε από την ίδια. Να δίνετε ο ένας τον άλλον από το ψωμί σας αλλά μην τρώτε από το ίδιο κομμάτι’’.

Θέλοντας να μας διδάξει πως πρέπει να διατηρούμε την ανεξαρτησία του πνεύματος μας και την εσωτερική μας αυτονομία ως διακριτά πρόσωπα , ως άνδρας και ως γυναίκα.

Γράφει ο Γιώργος Τορναίος

Πηγή : tomorrownews.gr