Φύση της "Κρίσης" (Octavio Pass)

«Τo αληθινό πρόβλημα των φιλελεύθερων καπιταλιστικών κοινωνιών βρίσκεται στον κυρίαρχο μηδενισμό. Πρόκειται για μηδενισμό αντίθετο από εκείνον του Νίτσε: δέν πρόκειται για κριτική απόρριψη των κατεστημένων αξιών, άλλα γιά την αποσύνθεσή τους μέσα στην παθητική αδιαφορία. Και ισως, αντί γιά μηδενισμό, θά έπρεπε νά μιλήσουμε γιά ήδονισμό. Ό χαρακτήρας τού μηδενιστή είναι τραγικός. Ο ηδονιστής είναι παραιτημένος. Αυτός ο ηδονισμός είναι επίσης εξαιρετικά διαφορετικός από τον επικούρειο: δέν τολμάει νά αντιμετωπίσει τον θάνατο κατά πρόσωπο, δέν πρόκειται γιά σωφροσύνη, αλλά γιά παραίτηση.
Στο ένα άκρο του πρόκειται γιά ένα είδος λαιμαργίας, μιά ακόρεστη ζήτηση γιά περισσότε­ρα, όλο και περισσότερα. Στο άλλο άκρο είναι ένα κράμα εγκατάλειψης, παραίτησης, δειλίας μπροστά στή δυστυχία και τον θάνατο. Παρά τη λατρεία του αθλητισμού και της υγείας, η συμπεριφορά των δυτικών λαών προδίδει μείωση της ζωτικής ορμής.
Ο ηδονισμός μας είναι ηδονισμός κατάλ­ληλος για ρομπότ και φαντάσματα. Η ταύτιση τού σώματος με μηχανισμό οδηγεί στή μηχανοποίηση τής ηδονής. Παράλ­ληλα, ή λατρεία τής εικόνας - κινηματογράφος, τηλεόραση, αφίσες - προκαλεί ένα είδος γενικευμένης όφθαλμοπορνείας πού μεταβάλλει τό σώμα σέ σκιές. Ο υλισμός μας δεν είναι σαρκικός: είναι μιά αφαίρεση. Η πορνογραφία μας είναι οπτική και διανοητική. Στον ένα από τους πόλους της συγγενεύει με τον αυνανισμό και στον άλλο με τον σαδομαζοχισμό.»