Ολα ρέουν, όλα αλλάζουν.
https://to-synoro.blogspot.com/2020/04/iraklitos.html
Εάν κάτι ταιριάζει στην εποχή που ζούμε σήμερα, αυτά είναι τα λόγια του Ηρακλείτου:
"Ολα ρέουν, όλα αλλάζουν. Δεν μπορείς να μπεις στο ίδιο ποτάμι δύο φορές".
Και πράγματι είναι αδύνατον διότι το ποτάμι έχει μια ασταμάτητη ροή. Κάποτε ρέει σιγά και ήρεμα, άλλες φορές γρήγορα και ορμηθικα, αλλά υπάρχουν και τα υπόγεια ρεύματα. Έτσι πολλές φορές η αλλαγή είναι γρήγορη, άλλες φορές αργή. Ενίοτε είναι εμφανής, άλλες φορές καλά κρυμμένη, αλλά πάντα παρούσα.
Δεν πρόκειται μόνο για το ποτάμι, απλά είναι σαφώς πιο κατανοητό όταν μιλάμε γιαυτό σε σχέση με την αλλαγή. Αλλάζουν και τα δένδρα. Την άνοιξη βγάζουν μπουμπούκια, τα οποία αργότερα ανθίζουν. Στη θέση τους εμφανίζουν τα φρούτα. Τα φρούτα ωριμάζουν και αργότερα σαπίζουν και πέφτουν. Η αλλαγή είναι παντού δίπλα μας στο περιβάλλον. Και ενώ η ιστορία με το δένδρο δείχνει την αλλαγή σαν εξέλιξη και κατάληξη, το παράδειγμα με το ποτάμι πιο πολύ με παραπέμπει στον άνθρωπο.
Το ποτάμι έχει μια σχετικά σταθερή κοίτη όπου ρέει το νερό. Τα νερά αλλάζουν όπως αλλάζουν οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι πεποιθήσεις μας, ενώ διατηρούμε το γενικότερο πλαίσιο των "πιστεύω" μας.
Με αφορμή των περίεργων συνθηκών που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος σήμερα, με μια καθημερινότητα που ρέει με ορμή φέρνοντας απρόοπτα και απρόσμενα γεγονότα, ας είμαστε σαν το ποτάμι. Να ρέουμε χωρίς να αντιστεκόμαστε στην αλλαγή, να την κάνουμε σύμμαχό μας, να αποκομίσουμε ότι έχει να μας προσφέρει, διατηρώντας το πυρήνα του "είναι" μας.
Διότι η αλλαγή έρχεται, είτε τη δεχόμαστε, είτε όχι. Και δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Ας μπούμε στο ποτάμι με θάρρος και αισιοδοξία και ανοιχτό μυαλό. Διότι αύριο δεν θα είναι το ίδιο ποτάμι. Ας κάνουμε όλα αυτά τα σημαντικά τα οποία συνέχεια αναβάλλουμε για μια καλύτερη μέρα, ας πούμε αυτά που σωπαίνουμε, γιατί το ποτάμι της ζωής ρέει και δεν μπορούμε να μπούμε στο ίδιο ποτάμι δύο φορές.
Γράφει η Nina Ivanova
"Ολα ρέουν, όλα αλλάζουν. Δεν μπορείς να μπεις στο ίδιο ποτάμι δύο φορές".
Και πράγματι είναι αδύνατον διότι το ποτάμι έχει μια ασταμάτητη ροή. Κάποτε ρέει σιγά και ήρεμα, άλλες φορές γρήγορα και ορμηθικα, αλλά υπάρχουν και τα υπόγεια ρεύματα. Έτσι πολλές φορές η αλλαγή είναι γρήγορη, άλλες φορές αργή. Ενίοτε είναι εμφανής, άλλες φορές καλά κρυμμένη, αλλά πάντα παρούσα.
Δεν πρόκειται μόνο για το ποτάμι, απλά είναι σαφώς πιο κατανοητό όταν μιλάμε γιαυτό σε σχέση με την αλλαγή. Αλλάζουν και τα δένδρα. Την άνοιξη βγάζουν μπουμπούκια, τα οποία αργότερα ανθίζουν. Στη θέση τους εμφανίζουν τα φρούτα. Τα φρούτα ωριμάζουν και αργότερα σαπίζουν και πέφτουν. Η αλλαγή είναι παντού δίπλα μας στο περιβάλλον. Και ενώ η ιστορία με το δένδρο δείχνει την αλλαγή σαν εξέλιξη και κατάληξη, το παράδειγμα με το ποτάμι πιο πολύ με παραπέμπει στον άνθρωπο.
Το ποτάμι έχει μια σχετικά σταθερή κοίτη όπου ρέει το νερό. Τα νερά αλλάζουν όπως αλλάζουν οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι πεποιθήσεις μας, ενώ διατηρούμε το γενικότερο πλαίσιο των "πιστεύω" μας.
Με αφορμή των περίεργων συνθηκών που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος σήμερα, με μια καθημερινότητα που ρέει με ορμή φέρνοντας απρόοπτα και απρόσμενα γεγονότα, ας είμαστε σαν το ποτάμι. Να ρέουμε χωρίς να αντιστεκόμαστε στην αλλαγή, να την κάνουμε σύμμαχό μας, να αποκομίσουμε ότι έχει να μας προσφέρει, διατηρώντας το πυρήνα του "είναι" μας.
Διότι η αλλαγή έρχεται, είτε τη δεχόμαστε, είτε όχι. Και δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Ας μπούμε στο ποτάμι με θάρρος και αισιοδοξία και ανοιχτό μυαλό. Διότι αύριο δεν θα είναι το ίδιο ποτάμι. Ας κάνουμε όλα αυτά τα σημαντικά τα οποία συνέχεια αναβάλλουμε για μια καλύτερη μέρα, ας πούμε αυτά που σωπαίνουμε, γιατί το ποτάμι της ζωής ρέει και δεν μπορούμε να μπούμε στο ίδιο ποτάμι δύο φορές.
Γράφει η Nina Ivanova
