Μια χαρά περνάμε και μόνοι μας ...

Σε οποιαδήποτε κοινωνική συναναστροφή, η πρώτη ερώτηση που σου κάνουν όσον αφορά την ερωτική σου ζωή είναι αν είσαι ελεύθερος ή δεσμευμένος. Η ανάγκη για φλερτ καταντάει μάστιγα. Υπάρχουν περίοδοι στη ζωή μας που το ενδιαφέρον μας για τα ερωτικά είναι μηδαμινό, ακόμα και το ενδιαφέρον των άλλων για εμάς συμβαίνει να μας φαίνεται ανύπαρκτο. Βρίσκεσαι με φίλους και γνωστούς κι όλοι σε ρωτάνε τι παίζει κι αν έχεις κάτι στη ζωή σου. Ως απάντηση, τους εξηγείς με κόμπιασμα και δισταγμό ότι αυτή την περίοδο υπάρχει μια σχετική ησυχία, για να λάβεις αμέσως βλέμματα λύπησης και συγκαταβατικότητας.

Ας ξεκινήσουμε από αυτό: Δεν είναι το παν τα ερωτικά. Δεν μπορούν και κυρίως δε θέλουν όλοι να βρίσκονται στο καλούπι αυτό που ονομάζεται «σχέση». Προτιμούν την ελευθερία τους, ακόμη κι από κρεβάτια μιας νύχτας. Δεν είναι εκείνοι που εξαρτώνται απ’ την καλημέρα και την καληνύχτα κάποιου, μα ούτε και θα την επιζητήσουν. Αρκούνται στο τώρα τους, απολαμβάνοντας τη γεμάτη ζωή τους. Το να μην έχεις και να μη λαμβάνεις κάποιο ερωτικό ενδιαφέρον δε σε κάνει σε καμία περίπτωση άτομο δίχως ενεργή ζωή ή μοναχικό. Αντιθέτως, θα λέγαμε ότι οι από επιλογή ελεύθεροι άνθρωποι συγκροτούν μια μοναδική προσωπικότητα που δε θα χαθεί ανάμεσα στις σχέσεις και θα συνεχίσουν να υποστηρίζουν αυτήν την επιλογή τους.

Είμαστε μάλλον κοινωνικά προγραμματισμένοι για να νομίζουμε ότι αν δεν έχουμε ερωτικό ενδιαφέρον στη ζωή μας, τότε κάτι μας λείπει, δεν είμαστε ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Ας αναρωτηθούμε, όμως, ποιοι θέτουν αυτά τα κριτήρια, τα λογύδρια περί σχέσεων και πόσο γεμάτος μπορεί να νιώθεις με τον άνθρωπό σου δίπλα σου. Πράγματι, η φυσική αυτή παρουσία είναι το κύριο πλεονέκτημά του να βρίσκεσαι σε σχέση. Απ’ την άλλη, το να ‘ναι ο οποιοσδήποτε ελεύθερος θεωρείται αυτόματα μειονέκτημά του. Μπαίνει απευθείας στη λίστα του ακατάλληλου για σχέση, υπάρχει μια ατμόσφαιρα ότι πάει κάτι στραβά. Ισχύει, όμως, το ακριβώς αντίθετο: έχει την ικανότητα να αντεπεξέλθει στη δέσμευση γιατί τη γνωρίζει, κι αν χρειαστεί θα την ακολουθήσει πιστά. Δεν είναι ότι δεν μπορεί. Είναι ότι δε θέλει.

Να ξεκαθαρίσουμε πως δε χρειάζεται να ανησυχείς αν περνάς μια περίοδο ξηρασίας στα ερωτικά, δε θα πρέπει αυτό να αποτελεί το μέγιστο πρόβλημά σου. Εξάλλου, το να μένεις με τον εαυτό σου για αρκετό χρονικό διάστημα αποτελεί μια ένδειξη εσωτερικής δύναμης. Δεν παρασύρεσαι από άτομα και καταστάσεις που πιθανόν να μην είναι κατάλληλα για ‘σένα και μπορεί να σε ρίξουν ψυχολογικά. Είναι μια φάση που αργά ή γρήγορα θα την περάσουμε όλοι, είτε σε μικρότερο είτε σε μεγαλύτερο βαθμό. Κι είναι απολύτως φυσιολογικό.

Επανερχόμαστε, έτσι, στο αρχικό μας ζήτημα. Τι γίνεται όταν αυτό που σε απασχολεί στα ερωτικά σου είναι ότι δε σε απασχολεί τίποτα απολύτως; Αν το χειριστείς σωστά, μπορεί να αποτελέσει αυτή η περίοδος εφαλτήριο μιας καλύτερης προσωπικής και κοινωνικής ζωής. Γιατί έχεις το χρόνο να αφιερωθείς σε ‘σένα, να αναζητήσεις τι θέλεις, τόσο αυτή τη στιγμή όσο κι αργότερα, αλλά και τι λάθη έχεις κάνει με όλες τις σχέσεις σου, ώστε να τα αποφύγεις αργότερα. Είναι μια ευκαιρία να βελτιωθείς, να μάθεις καλύτερα τον εαυτό σου, να αξιολογήσεις τις αλληλεπιδράσεις σου με το κοινωνικό περιβάλλον, κι ίσως να μεταμορφωθείς προς την κατεύθυνση που πάντα ήθελες.

Σε έναν κόσμο πλασμένο με εικονικές σχέσεις κι ανέμελους έρωτες, ας είσαι το ελεύθερο άτομο που το φωνάζει και δεν ντρέπεται. Ο άνθρωπος που περνά και μόνος του καλά. Γιατί, τελικά, μπορούμε μάλλον να συμφωνήσουμε ότι είναι απολύτως φυσιολογικό να μην τρέχει τίποτα στα ερωτικά μας.

Γράφει η Μαρία Παράσχου



Πηγή : pillowfights.gr