Δεν μπορείς να είσαι συνέχεια σίγουρος για το τι νιώθεις ...

Τα συναισθήματα των ανθρώπων είναι ίσως από τα πιο περίπλοκα πράγματα που υπάρχουν, αφού δε μετριούνται, όντας μη χειροπιαστά. Επίσης, πισωγυρίζουν δίχως προειδοποίηση και επιλογή στο αν θα υπάρξουν ή αν θα χαθούν. Ως εκ τούτου, τα συναισθήματα καθίστανται ως η αλήθεια μας, αφού παρουσιάζουν μια αφιλτράριστη μορφή του εσωτερικού μας κόσμου. Ταυτόχρονα, όμως, ακριβώς επειδή είναι τόσο αναπάντεχα και ανεξέλεγκτα, προκαλούν φόβο, ιδίως όταν δε θέλουμε να παραδεχτούμε αυτά που προσπαθούν να μας πουν.

Είναι συχνό φαινόμενο να έχουμε επενδύσει σε μια σχέση, φιλική, ερωτική –δεν έχει σημασία– και η πορεία να μας δείχνει ότι δεν είναι όλα όπως θα ευχόμασταν να ήταν– κι αυτό δεν πειράζει. Δε χρειάζεται να τρομάζουμε από την αλλαγή των συναισθημάτων μας, καθώς έχουν μια λογική που ποτέ δε θα καταλάβουμε, άρα δεν ενδεικνύεται να προσπαθούμε να τα αναλύσουμε. Όταν, λοιπόν, βρισκόμαστε σε μια σχέση, η οποία δε λειτουργεί όπως θα φανταζόμασταν, ή έχει πάψει να μας ευχαριστεί το τι μας προσφέρει, δεν είναι κακό να εμπιστευτούμε τα σημάδια που μας οδηγούν στην έξοδο από την τοξικότητα ή τη δυσαρέσκεια.

Βάζουμε στόχους και κάνουμε όνειρα, μη λαμβάνοντας υπόψιν τον παράγοντα των συναισθημάτων, ο οποίος είναι και ο πιο ανατρεπτικός. Ξεκινάμε κάτι, κατά συνέπεια, με τις καλύτερες προϋποθέσεις και τις μεγαλύτερες προσδοκίες και όταν οι συνθήκες αλλάξουν βρισκόμαστε θολωμένοι μπροστά από μια αλήθεια που δε θέλουμε να αντιμετωπίσουμε.

Το να είσαι με κάποιον για καιρό και να νιώσεις έλξη για κάποιον άλλον, για παράδειγμα, δε σημαίνει ότι έπαψες και να τον αγαπάς. Το να μας τελειώνει ο έρωτας δεν είναι κάτι που πρέπει να μας τρομάζει. Όσα χρόνια κι αν είσαι με έναν άνθρωπο, όταν μέσα σου το ερωτικό κομμάτι έχει τελειώσει, έχει τελειώσει! Δεν είναι κακό να πάψεις να θες κάτι που κάποτε ήθελες πολύ– είναι απλά υγιές, και είναι μέρος της προσωπικής σου ανθρώπινης εξέλιξης.

Οι απολογίες δεν έχουν χώρο όταν μιλάμε για το τι αισθανόμαστε. Θέλει κουράγιο το να πεις όχι στην εικόνα που έχεις πλάσει στο μυαλό σου, για να ακολουθήσεις αυτό που σου λέει η καρδιά σου. Αν αυτό που νιώθεις σε ωθεί στο να τερματίσεις μια κατάσταση, τότε ίσως να ‘ναι καιρός για κάτι καινούργιο ν’ανθίσει. Η ύλη αυτή που ονομάζουμε συναίσθημα είναι τόσο δυνατή και τόσο απρόσμενη, που μπορεί να αναταράξει την πραγματικότητά μας και να καθορίσει την εξέλιξή μας, πριν καν προλάβουμε να το αντιληφθούμε. Επομένως, είναι στην προσωπική μας κρίση το να αποδώσουμε την αξία που της πρέπει ή να συμβιβαστούμε με την ασφάλεια που μας προσφέρει το σίγουρο και ήδη δοκιμασμένο. Σε μια ζωή τόσο μικρή, παρ’όλα αυτά, κρίμα δεν είναι να μην ρισκάρουμε για ένα άγνωστο που μπορεί να γίνει το πιο σπουδαίο μας επίτευγμα;

Υπεύθυνοι για τα συναισθήματά μας δεν είμαστε ούτε εμείς οι ίδιοι. Το τι νιώθουμε είναι καθαρά αναπάντεχο, αφού δεν είναι κάτι που υπόκειται στον έλεγχό μας- αντιθέτως, μας πιάνει συχνά απροετοίμαστους. Έτσι, συχνά μπορεί να συμβεί και στις σχέσεις κι όταν γίνει δεν πρέπει να δικαιολογούμαστε για το αν μας έφυγε ο έρωτας, το πάθος, η έλξη.

Το οφείλουμε στον εαυτό μας να αποχωρούμε από σχέσεις που έχουν πάψει να μας γεμίζουν και να μας κάνουν ευτυχισμένους. Από τη στιγμή που σε κάτι αρχικά επέλεξες να επενδύσεις, προφανώς θα το ήθελες πραγματικά και θα ευχόσουν να πάει όσο πιο μακριά γινόταν. Αν, όμως, η πραγματικότητα σου ανατρέψει τα σχέδια, μη νιώθεις υπεύθυνος και κυρίως, μη μείνεις εκεί που δε θες, απλώς επειδή κάποτε το ήθελες πολύ.

Γράφει ή Αθηνά Τσαγγαρίδου



Πηγή : pillowfights.gr