Η εξομολόγηση σ ένα γράμμα ...

Μη με διαβάσεις…

δε θα μπορείς να γυρίσεις πίσω μετά !!!!!!

Σε αγαπάω αλλά αγαπάω εμένα ..... περισσότερο !!!!!!

Αγαπάω την παρουσία σου γύρω μου αλλά δε θα ξεχάσω ποτέ πως με έκανε να νιώθω η απουσία σου

Έχεις μάθει να απουσιάζεις

Το κακό είναι καλύτερο από το μέτριο

Αγαπάω τον τρόπο που χαμογελάς, τα λακκάκια που σκάβουν περίτεχνα το πρόσωπό σου, αλλά δε θα ξεχάσω ποτέ, πως ένιωθα τις στιγμές που με έκανες να κλαίω.

Αγαπάω την σιγουριά και τη δύναμη που αποπνέουν οι κινήσεις σου… αλλά δε μπορώ να αφήσω στην άκρη την αμφισβήτηση που με έκαναν να νιώθω οι πράξεις σου.

Αγαπάω τις αγκαλιές που ταίριαζαν απόλυτα στις καμπύλες του κορμιού μου αλλά δε μπορώ να ξεχάσω τον πόνο που ένιωσα, τη στιγμή που ξεριζώθηκαν από μέσα μου.

Αγαπάω τα μάτια αυτά που με ξενάγησαν σε νέους κόσμους αλλά δε θα ξεχάσω ποτέ, την κόλαση που με έβαλαν να ζήσω.

Αγαπάω τα όνειρα που ράφτηκαν για χάρη μου αλλά δε θα με κάνουν να ξεχάσω ποτέ τους εφιάλτες που γεννήθηκαν, όταν μου έκοψαν τα όνειρα στη μέση.

Σε αγαπάω αλλά αγαπάω εμένα περισσότερο.

Με αγαπάω και δε θα προσποιηθώ πως δεν αγαπάω εσένα.

Με όλες μου τις πληγές και όλη μου τη δύναμη, σε αγαπάω.

Και όπως επέλεξα να σε έχω στη ζωή μου με τον δικό σου τρόπο…

Τώρα επιλέγω να σε βγάλω από τη ζωή μου με τον δικό μου τρόπο…

Σε βγάζω γιατί σε αγαπάω.

Σε βγάζω γιατί επιλέγω συνειδητά τι δεν μπορώ να είμαι για σένα.

Σε κλείνω από έξω, γιατί αγάπη μου, δε ξέρεις πώς να μένεις μέσα.

Σε αφήνω μακριά μου γιατί λερώνεις το κοντά μου.

Σε διώχνω γιατί θέλω να συνεχίσω να εκτιμάω την αγάπη που νιώθω για εσένα.

Εσύ μπορεί να μην εκτιμάς τον εαυτό σου, να μην έμαθες να αγαπιέσαι, να φοβάσαι το πολύ αλλά εγώ ακόμα και τώρα την ύστατη στιγμή… θα προστατεύσω την αγάπη μου.

Φεύγω για να ξέρω πως κάποτε υπήρξαμε.

Φεύγω για να μη χαθούμε ολοκληρωτικά.

Φεύγω για να μου βρω τρόπο να μείνω…

στον εαυτό μου, στη ζωή μου,

στην αγάπη μου .......!!

Πηγή : Λούζομαι μεσ’ στη βροχή