Μείνε πλάι μου .!!

Θυμάμαι μου είχες μιλήσει για το «πλάι», τι δύναμη μπορεί να έχει. Την αγάπησα αυτή την λέξη από την αρχή. Όσο ο χρόνος όμως περνούσε, κατάλαβα πόσο δύσκολη είναι η επίτευξη του. Το πλάι θέλει εμπιστοσύνη, απύθμενη αγάπη και βήμα στέρεο και ειλικρινές.

 Γιατί στο «πλάι», θα πρέπει οι δυο σκιές να φτιάχνουν ομπρέλα και τα κορμιά να αλληλοσυμπληρώνονται. Πόσο εύκολα λέγεται η φράση «μείνε πλάι μου» και πόσο δύσκολη και αποφασιστική η υλοποίησή της, άραγε; 

Για ένα «πλάι», θα μπορούσα να μετακινήσω βουνά, να κολυμπήσω μέσα απ’ όλες τις θάλασσες και να κατοικήσω στο πιο αχνό αστέρι. Αρκεί το δικό σου πλάι, να μην είναι εγωιστικό, αρκεί να αντιφεγγίζει την ελευθερία. Το πλάι θέλει εγρήγορση στο καιρό και αποφυγή του αέναου εγωκεντρισμού. Θέλει ενίοτε και θυσίες και μέσα από τριγμούς να βγαίνει αλώβητο, πιο δυνατό, πιο… πλάι πλάι…
Θυμάμαι χαμογέλασα στον ήχο αυτής της λέξης. Πόσο εύηχη σκέφτηκα, πόσο ακουμπάει όμορφα στο «μαζί».

Ατενίζω της θάλασσας την άγρια ομορφιά, μέσα στις ριπές του ανέμου. Το πλάι μου χάσκει, και ο άνεμος με τρομάζει με την ψύχρα που φέρνει στο διάβα του.
Πλάι στον γκρεμό, κοιτάζω τους κυματισμούς της φυγής…

Γράφει : Vaya  Bali



Πηγή : facebook.com