Περικλής και Ασπασία: Πολιτική και Έρωτας

Ο Περικλής,  

ήταν Αθηναίος πολιτικός, ρήτορας και στρατηγός του 5ου αιώνα π.Χ. και υπήρξε κύριος της πολιτικής ζωής της Αρχαίας Αθήνας, μεταξύ του 461 π. Χ και του 429 π. Χ., η οποία ονομάζεται και «Εποχή του Περικλή». Ο διάσημος πολιτικός, ήταν παντρεμένος με την Αθηναία Ελπινίκη αλλά δεν κράτησε και μετά από 4 χρόνια και δύο παιδιά χώρισε.

Το 449 π.Χ γνώρισε την Ασπασία από τη Μίλητο, μέσω του κοινού τους γνωστού αρχιτέκτονα Ιππόδαμου, αμέσως γοητεύτηκε από την εξωτερική ομορφιά της, την οξύνοια της και την πολιτική της ευθυκρισία. Από την πρώτη κιόλας συνάντηση τους ερωτεύτηκαν.

 Οι νόμοι της Αθήνας εκείνη την εποχή

όριζαν ότι οποιοσδήποτε κατάγεται εκτός των Αθηνών είναι ξένος και άρα κατώτερος από αυτούς. Παρόλο αυτούς τους νόμους, ο Περικλής για χάρη της Ασπασίας χωρίζει την γυναίκα του και παντρεύεται την ξένη -στα μάτια των Αθηναίων-. Αυτό το γεγονός ήταν μεγάλο σκάνδαλο για την εποχή αλλά κατόρθωσε να γίνει έστω ανεκτό από την Αθηναϊκή κοινωνία.

Ο Περικλής ήταν κυρίαρχος της πολιτικής ζωής των Αθηνών, με αποτέλεσμα αυτό προκαλέσει τη ζήλια των αντιπάλων του που ήθελαν να τον βάλλουν με κάθε τρόπο και να σπιλώσουν την φήμη του. Με αποκορύφωμα την κατηγορία για ασέβεια της Ασπασίας η οποία οδήγησε στην δίκη της.

Την εποχή εκείνη (5ο αι. π. Χ)

οι γυναίκες δεν ήταν καλλιεργημένες, ασχολούνταν μόνο με τα του οίκου. Σε αντίθεση η Ασπασία διακρινόταν για την παιδεία της και την θεωρούσε ο Περικλής μια ανεκτίμητη συνεργάτιδα στις καθημερινές υποθέσεις του ως αρχηγός κράτους. Τα σχέδια της Ακρόπολης λέγεται πως ήταν δικής της έμπνευσης. Παρόλα αυτά ήταν μη Αθηναία. Ο κωμικός ποιητής Κρατίνος την αποκαλούσε “παλλακίδα ασύστολη με σκυλίσια μάτια”.

Όταν ο Περικλής το 440 π.Χ έλειπε στη Σάμο, ο Διοπείδης, ένας ιερέας και αντίπαλος του Περικλή πρότεινε στην Εκκλησία του Δήμου να διώκονται εκείνοι που δεν λατρεύουν τους θεούς της Πόλεως. Ένα πρωινό οι Αθηναίοι είδαν στην Βασίλειο στοά να αναρτάται από τον Επώνυμο άρχοντα σε πινακίδα, η επίσημη καταγγελία με το κατηγορητήριο κατά της Ασπασίας που έλεγε:

“Ο Έρμιππος αυτά καταγγέλλει κατά της Ασπασίας του Αξιόχου. Αδικεί η Ασπασία γιατί τους θεούς που τιμά η πόλη δεν τους αναγνωρίζει, γιατί μίλησε με ασέβεια κατά των ιερών εθίμων των Αθηναίων και γιατί παραδέχεται τις έρευνες και τις γνώμες των άθεων φιλοσόφων. Αδικεί γιατί με λόγια επικίνδυνα παραπλανά και διαφθείρει τη νεολαία. Τίμημα ο θάνατος”.

Την ημέρα της δίκης,

ο κόσμος είχε κατακλύσει το δικαστήριο, με το πλήθος να είναι εναντίον της Ασπασίας. Όλοι όμως περίμεναν να ακούσουν την ομιλία του Περικλή, συνηγόρου της Ασπασίας. «Αν παρασυρθείτε από τα λόγια του Έρμιππου που σας παρακινεί να πάρετε από κοντά μου την έξοχη γυναίκα, τη γυναίκα μου, θα καταδικάσετε και μένα μαζί της», είπε ο Περικλής τελειώνοντας τον λόγο του και ένα δάκρυ κύλησε από το πρόσωπό του. Οι Αθηναίοι σοκαρίστηκαν , είδαν τον αγαπημένο τους ηγέτη να λυγίζει για μια γυναίκα.

Η Ασπασία κηρύχθηκε αθώα και ο Περικλής για άλλη μια φορά δοξάστηκε, καθώς το πλήθος που πριν λίγες ώρες ήταν εχθρικό, τώρα μετά την εμπνευσμένη γεμάτη αγάπη ομιλία του τους επιδοκίμαζε.

Αυτό το τέλος είχε μια από τις μεγαλύτερες δίκες στην αρχαία ελληνική ιστορία που υποκινήθηκε από πολιτικά ελατήρια με σκοπό να γκρεμίσει έναν ήρωα που έδωσε το όνομά του σε μια ολόκληρη εποχή στον “Χρυσόν αιώνα του Περικλέους”.

Κυριακή Δαρζάνου

Πηγή :  maxmag.gr