Μια απροσάρμοστη θα 'μαι πάντα

Μια απροσάρμοστη θα 'μαι πάντα, γιατί δεν χωράω και δεν θα χωρέσω ποτέ μέσα στην ρηχότητα της ψευτιάς.
Γιατί η θάλασσα μου είναι τα συναισθήματά μου που μιλάνε σε μένα και στους άλλους με ευγένεια απροσάρμοστη
στην δήθεν αλήθεια, στην δήθεν ηθική, στην δήθεν ευπρέπεια.

Μεγάλωσα με τα δικά μου μάτια κι όχι με τα δικά σου,
με μια καρδιά που ανασαίνει την ευαισθησία
με την μυρωδιά του πόνου.

Όταν κλείνω τα μάτια μου αισθάνομαι τον πόνο σου, αλλά όταν τα ανοίγω τον βλέπω.
Γιατί έμαθα να προσαρμόζομαι μόνο στους ψιθύρους της ψυχής, εκεί όπου κοιμάται ο σιωπηλός εαυτός μας.
Δεν με νοιάζει αν είσαι κοντός, ψηλός, φτωχός ή πλούσιος, δεν προσαρμόστηκα ποτέ στα κοινωνικά στάτους.
Το δικό μου στάτους αγρυπνάει στο προσκέφαλο της καρδιάς και της κάθε καρδιάς που αξίζει και ανασαίνει μέσα μου.

Απροσάρμοστη στην κακία και στην κάθε κακία που ερμηνεύεται σαν αλήθεια.
Αλήθεια για ποιον;
Για σένα, για μένα, για κείνους, για τους άλλους;

Μα όλα είναι σχετικά αγάπη μου, ακόμη και η αλήθεια.
Και η αλήθεια είναι πως φοράω πάντα την ίδια φορεσιά, της απροσάρμοστης, της ανίδεης, της αλλοπαρμένης.

Κάνω πως δεν καταλαβαίνω όταν με πληγώνουν, γιατί αν καταλάβεις πόσο με πλήγωσες θα μετρηθείς για εχθρός μου.
Κι εγώ εχθρούς δεν έχω, αλλά ούτε και φίλους.

Δεν προσαρμόζομαι στα κουτιά της φιλίας σας,
γιατί έμαθα να μιλάω με τα ξωτικά, τις νεράιδες, τα πουλιά, τα λουλούδια, τα δέντρα, την θάλασσα.
Γιατί δεν αγαπάω τα λουλούδια στα βάζα, ούτε τα ζώα ή τα πουλιά στα κλουβιά.
Και προτιμώ να είμαι μια απροσάρμοστη, μια ανένταχτη,
παρά μια ψεύτικη καρικατούρα σας____

Ηρώ Αναστασίου



Πηγή : facebook.com