Προτιμώ το μαύρο πρόβατο ..

Είναι και οι άνθρωποι που έχουν ανάγκη να τρυπώνουν σε ένα παρεάκι για να νιώσουν σημαντικοί. Να αγελοποιούνται, και να περπατάνε κρατώντας σπαθιά και όχι άνθη για την ομορφιά της ψυχής. Ποτέ δεν το κατάλαβα.

 Δεν γνωρίζω την σημαντικότητα μέσα από αβρότητες και ψευτοαγάπες. Δε νοστάλγησα κανένα χτύπημα στην πλάτη τάχα φιλικό που στάζει ζήλεια και έπαρση. Την ματαιότητα, κάποιοι άνθρωποι την στολίζουν με όμορφες λέξεις, θελκτικές και μέσα βάζουν δήθεν από λίγη σοφία που, και καλά, παρέχει ο έμπειρος κατά τ ‘ άλλα χρόνος τους.

 Τις συμμορίες που ξεχειλίζουν από ευγένεια, έχω μάθει να φοβάμαι, γιατί δε μένω στην κάλπικη ευγένεια, μα στη λέξη συμμορία. Αν ο σεβασμός κερδίζεται, η ταπεινότητα είναι τρόπος ζωής και όχι περιστασιακό χαρακτηριστικό. Η προσκόλληση σε αγέλες πάντα με ενοχλούσε και με προβλημάτιζε. 

Τα απότομα βήματα προς την κορυφή χωρίς έργο πίσω, με έκαναν να κατανοώ πως η κοινωνία που ζούμε είναι του φαίνεσθαι και όχι του «αξίζει». Έρχεται η ώρα που γίνονται απολογισμοί και εκεί ως δια μαγείας τα παρεάκια σπάνε… εξατμίζονται… σαν να μην υπήρξαν ποτέ… σαν να μην αντάλλαξαν καμία φιλοφρόνηση και να μην κοιτάχτηκαν ούτε για ένα λεπτό με βλέμματα γεμάτα από ψέμα.
Καλύτερα μοναχικά παρά με μια μάζα διεφθαρμένη και σακατεμένη.

Βάγια Μπαλή



Πηγή : facebook.com