Μην το μαρτυρήσεις

Γράφω και πίσω από κάθε λέξη μου παραφυλάνε συναισθήματα , και πίσω από κάθε συναίσθημα εσύ. Δεν ξέρω από που να αρχίσω και που να τελειώσω όταν μιλάω για σένα ,ψάχνω τις λέξεις μα τα μεγαλύτερα συναισθήματα είναι αόριστα μωρό μου.

Μην το μαρτυρήσεις εχθές σε είχα αγκαλιά ,διέγραφα πορείες στο σώμα σου με τις άκρες των δακτύλων μου ,μην το μαρτυρήσεις χάθηκα ξανά στο χάος των ματιών σου ενώ για άλλη μια φορά σε άφησα να με παρασύρεις στις σκοτεινές και ομιχλώδες σου ηδονές. Φίλησα τα χείλη σου και σε άφησα να μπεις τόσο βαθειά μέσα μου που κανένας άλλος να μην μπορέσει να σε βγάλει. Σώμα και ψύχη σου δόθηκα ξέροντας για άλλη μια φορά πως δεν είσαι δικός μου σε άφησα ξανά να πάρεις μάτι την ψυχή μου ,διεκδικούσα πάντα το ανέφικτο μαζί σου.
Ναι μωρό μου είμαι εθισμένη στα λάθη και ειδικά σε σένα.

Δεν μπόρεσα ποτέ να ορίσω τι ήσουν για μένα,ακόμη δεν μπορώ.
Φιλος η έρωτας από αυτούς που ζεις στα σκοτεινά και δεν τους αποκαλείς με το όνομα τους ,έτσι και αλλιώς ποτέ δεν αποκαλέσαμε τα πράγματα με το όνομα τους ,δεν ξέρω στην τελική μπορεί να ήσουν και τα δυο.
Μην ανησυχείς δεν θα το μαρτυρήσω. κανείς δεν θα το μάθει. Γεννημένη εγωίστρια δεν θα το παραδεχτώ ποτέ πως θέλησα κάτι που δεν είναι,δεν ήταν και δεν θα γίνει ποτέ δικό μου .

Πίστευα ότι ήμουν κάτι διαφορετικό, κάτι σημαντικό για σένα όμως οι άνθρωποι φαίνονται στο τέλος. Ποτέ δεν θα καταλάβεις πόσο πολύ με κατέστρεψες. Δεν φταις εσύ εγώ έδινα εσύ άπλα έπερνες. Θα παραμείνω στην αφάνεια.
Κάποια που απλά άγγιξες κάποτε.

Ανάμεσα σε μένα και σε σένα πάντα κάτι θα μένει μισό. Είσαι η τελεία που ποτέ δεν μπόρεσα να βάλω. Μαζί σου αψήφησα όλους τούς κανόνες τις λογικής και ισορρόπησα τα πρέπει και τα μη σε ένα τεντωμένο σχοινί έτοιμο να σπάσει μα τον γούσταρα τον κίνδυνο.
Ξερω δεν θα γίνεις πότε δικός μου ,και εγώ μάταια διεκδικούσα μια θέση ,άλλωστε δεν ήσουν πότε. Να ξέρεις πάντα θα μου χρωστάς αυτά που δεν μπόρεσες ποτέ να μου δώσεις.
Δεν ξέρω τι ήμουν για σένα ούτε τι ήσουν εσύ για μένα .μισός έρωτας μισή φιλία,δυο μισά που δεν κατάφεραν ποτέ να συγχρονιστούν,δυο ασυγχρόνιστα σ 'αγαπώ,δυο παράλληλες γραμμές που δεν μπορούν να συναντηθούν πουθενά .

Νύχτωσε πάλι η πόλη θα σβήσει και θα ανάψει τα φώτα της χιλιάδες φορές ,όπως κάθε βράδυ άναβα και έσβηνα και εγώ για σένα.

Για χατίρι σου χάραξε και πάλι μάτια μου ,ίσως και την τελευταία γιατί έρχεται η στιγμή που συνηδητοποιείς ότι δεν μπορείς να ζήσεις άλλο την παράνοια όσο γλυκεία και αν είναι η γεύση της. Να ξέρεις θα κρατήσω λίγη από την φωτιά σου να με ζεσταίνει της νύχτες που έρχονται.
Ότι και να ταν ,όπως και να κατάληξε το ζήσαμε.

Γεωργία Ιακωβου



Πηγή : enfo.gr