Σαν παραμύθι

Έχεις νιώσει ποτέ ότι έχεις να πεις άπειρα πράγματα για ένα συγκεκριμένο άτομο που πέρασε ή μπορεί να είναι ακόμη στη ζωή σου , αλλά για κάποιο ανεξήγητο λόγο , δεν ξέρεις από που να ξεκινήσεις; Παίρνεις μια βαθιά ανάσα, λες « Εντάξει, σιγά το δύσκολο» και αρχίζεις. Τον φέρνεις στο μυαλό σου και εκείνη την στιγμή , γίνεται το μπέρδεμα. Έρχεται παρέα με εικόνες γεμάτες χρώμα, ευτυχία, χαμόγελα. Ποια ανάμνηση να πρωτοδιαλέξεις ; Και αν διαλέξεις εκείνη την ανάμνηση, μήπως αδικήσεις την άλλη;

Κλείνεις τα μάτια για λίγα δεύτερα μόνο, αποφασισμένη ότι αυτή τη φορά θα βάλεις τάξη στο μυαλό σου. Τα ανοίγεις αλλά μάταια. Πλέον είναι αργά. Έχεις χαθεί ήδη στον κόσμο των τότε στιγμών, που ένιωθες ότι αγαπούσες όλο τον κόσμο, που τίποτα δεν μπορούσε να σε ρίξει ψυχολογικά, που ένιωθες δυνατή τόσο ώστε να μπορέσεις να αντιμετωπίσεις το οτιδήποτε έρχονταν στη ζωή σου ή τουλάχιστον δεν σε απασχολούσε. Ήξερες ότι θα έχεις εκείνον για στήριγμα, Ήξερες ότι με μια του αγκαλιά, ένα του χαμόγελο , όλα θα αποκτούσαν ξανά νόημα.

Θυμάσαι που νευρίαζες με τους δείκτες του ρολογιού που τους κοιτούσες ασταμάτητα και δεν έλεγαν να ξεκολλήσουν ώστε να περάσει ώρα και να έρθει η στιγμή που θα τον συναντούσες; Θυμάσαι που η καρδιά σου χτυπούσε τόσο δυνατά που μπορούσες να την ακούσεις όταν τον κοιτούσες να ξεπροβάλλει από την γωνία; Θυμάσαι που ένιωθες ο εαυτός σου χωρίς να χρειάζεται να προσποιήσε ή να κρύβεις αυτό που πραγματικά είσαι; Θυμάσαι; Το ξέρω ότι θυμάσαι. Πως μπορείς να ξεχάσεις άλλωστε τον άνθρωπο που συνέβαλλε στο να μάθεις τι θα πει αληθινή, πραγματική αγάπη; Ξέρεις για ποια αγάπη μιλάω, σωστά; Την αγάπη που δείχνεις με πράξεις, κάνοντας το «σ αγαπώ» να μοιάζει περιττό, που σε νοιάζει η ευτυχία του άλλου πιο πολύ από την δική σου. Νομίζω κατάλαβες σε ποια αγάπη αναφέρομαι.

https://mikreskathimerinesstories.wordpress.com

Ωστόσο, όλα τα όμορφα και τα ωραία κάποια στιγμή τελειώνουν , δυστυχώς, όπως τα παραμύθια που είτε σου αφήνουν μια γλυκιά είτε μια πικρή γεύση. Σε όποια περίπτωση κι αν ανήκει το παραμύθι σου , να χαίρεσαι που ήσουν τυχερός που το έζησες όσο κι αν κράτησε , γιατί στην τελική για αυτές τις μικρές στιγμές ευτυχίας δεν ζούμε;

Δεν θα σου πω ψέματα, μου λείπει το δικό μου παραμύθι. Μπορεί να μην έχει εξαφανιστεί αυτό το συγκεκριμένο άτομο από τη ζωή μου κμαι να συμμετέχει πλέον σε αυτήν με διαφορετικό ρολό αυτή τη φορά , αλλά δεν είναι το ίδιο. Μου λείπει που γελάγαμε μέχρι δακρύων σαν μικρά παιδιά, που ανακαλύπταμε νέες πτυχές του χαρακτήρα μας και της ζωής παρέα, που νιώθαμε σαν ένα, που τίποτα δεν μπορούσε να μπει εμπόδιο ανάμεσα μας. Μου λείπει που κρυβόμουν στην αγκαλιά του ενώ κάναμε σχεδία και όνειρα για το μέλλον. Μου λείπει το «εμείς». Νομίζω ότι και εκείνος νιώθει το ίδιο. Το βλέπω στα μάτια του . Μου λένε όλα όσα αυτός φοβάται να εκφράσει με λόγια . Το παλέψαμε και οι δύο όσο μπορούσαμε αλλά πάντα θα με βασανίζει ένα αλλά. Ένα αλλά που ακόμη κι αν έχω βρει τον εαυτό μου, ακόμη κι αν ξαναχαμογελαώ στη ζωή μετά τον χωρισμό, εξακολουθεί να πονάει, πολύ η λίγο δεν έχει σημασία.

Νομίζω πως είμαι έτοιμη να σου απαντήσω στο τι ήταν αυτό το άτομο για μένα. Ήταν το άλλο μου μισό. Υπερβολικό; Ίσως αλλά σε αυτό έχω καταλήξει. Μήπως έχεις βρει και εσύ σε κάποια περίοδο της ζωής σου , τον άνθρωπο που σε συμπλήρωνε σε όλα τα επίπεδα και επειδή τον αγαπούσες πιο πολύ από όσο μπορούσες, προτίμησες να τον αφήσεις να φύγει για το καλό του δικό του; Αν ναι, τότε ξέρεις ακριβώς πως νιώθω. Έχεις δίκιο, ξεφεύγω πάλι από το θέμα μας. Οι σκέψεις και οι αναμνήσεις που ξεπετάγονται φταίνε. Σε αυτόν τον άνθρωπο λοιπόν χρωστάω αυτό που είμαι τώρα. Μπήκε τόσο ξαφνικά στη ζωή μου και την άλλαξε αφού πρώτα άλλαξε έμενα, όχι εσκεμμένα, όχι , σε καμία περίπτωση. Εκείνος ήταν πάντα εκεί, περιμένοντας να δω το «λάθος» μου και να το διορθώσω. Μου έμαθε να ζω την κάθε στιγμή και να αντλώ από αυτήν οτιδήποτε έχει να μου προσφέρει , να μην φοβάμαι να ρισκάρω , να παλεύω και να πιστεύω στον εαυτό μου. Μου έμαθε πως είναι να αγαπάς και να αγαπιέσαι ανιδιοτελώς.

Τελικά, είναι πανέμορφο συναίσθημα ο έρωτας, ακόμη κι αν καμία φορά πονάει, αξίζει. Για αυτό, αν είσαι από αυτούς που έχουν βρει τον άνθρωπο τους, ελπίζω να φανείς πιο τυχερός και το δικό σου παραμύθι να έχει “ happy end“.

Πηγή : enfo.gr