Αγαπάω σημαίνει λατρεύω αυτό που είσαι και δεν θέλω με τίποτα να αλλάξεις ή να σε αλλάξω

Πώς γίνεται να λένε πως σε αγαπούν γι’αυτο που είσαι, αλλά να θέλουν να σε αλλάξουν;
Πώς γίνεται να λένε πως λατρεύουν το χαμόγελο σου και να σου το στερούν;
Πώς γίνεται αυτό που ερωτεύτηκαν σε σένα ξαφνικά να τους ενοχλεί;
Πώς γίνεται όλα τα θετικά στοιχεία του χαρακτήρα σου ξαφνικά να γίνονται αρνητικά από τον άνθρωπο αυτόν που σε εξυμνούσε;

Θυμάσαι ακόμα τα λόγια.
Λατρεύω το γέλιο σου, λατρεύω την καλοσύνη σου, σε λατρεύω γιατί είσαι ένα έξω καρδια. Σε λατρεύω γιατί είσαι η ψυχή της παρέας, σε λατρεύω γιατί είσαι καλό παιδί.
Σε λατρεύω, σε λατρεύω…
Και ξαφνικά άρχισε να ενοχλεί η καλοσύνη προς τρίτους, άρχισε να ενοχλεί το χαμόγελο προς τρίτους.
Το παιδί έξω καρδιά επρεπε να γίνει ενας τυπικός άνθρωπος, συγκρατημένος, γιατί είχαν την τάση να το παρεξηγούν οι άλλοι.
Μόνο που εκείνοι ήξεραν και καταλάβαιναν τι άνθρωπος είναι.
Οι ξένοι έβλεπαν τι καρδιά έχει και όχι ο δικός της άνθρωπος.
Οι ξένοι που την πρωτοσυναντούσαν και όσοι την ήξεραν από παλιά, γνώριζαν τι άνθρωπος είναι.

Ένας ενήλικας με ψυχή παιδιού.
Ήταν αυτό ακριβώς που σου έλεγε.
Ήταν ακριβώς αυτό που σου βρόντοφώναζε.

Δεν πίστευε σε πονηριές κι αν τύχαιναν στο διάβα της ήξερε να βάζει ανθρώπους στη θέση τους.
Αφελής ήταν αλλά όχι χαζή.
Από κακοτοπιές ήξερε και τα έβγαζε πέρα.
Κι όμως εκείνος….
Εκείνος, αυτό που αγάπησε σε εκείνη, αυτό θέλησε να αλλάξει.
Δεν πίστεψε ποτέ ότι γι’αυτήν ήταν ο κόσμος όλος, και ότι τα χαμόγελα και η ευγένεια της προς άλλους, ήταν επειδή μεγάλωσε έτσι.
Να νοιάζεται, να αγαπάει και να βοηθάει.

Όμως τα μάτια της έλαμπαν μόνο για εκείνον.
Η καρδιά της ανήκε μόνο σε αυτόν . Στον έναν που λάτρεψε. Δεν θέλησε να τον άλλαξει, γιατί τα αγάπησε όλα πάνω του. Την θλίψη του, τα στραβά του, τα καλά του όλα. Έτσι είναι η αγάπη.

Αυτός όμως την αγάπησε πραγματικά ή όχι;
Μήπως τελικά δεν την αγάπησε γι’αυτό που είναι αλλά γι’ αυτό που εκείνος θα ήθελε να είναι;
Η μήπως αγαπούσε μόνο αυτό που του έδινε;
Του μετέδιδε τη χαρά της.
Του έδινε δύναμη από τη δύναμη της.
Τον νοιαζοταν και τον φροντιζε.
Τον αγαπούσε.Να καταλάβαινε μόνο πόσο τον αγαπούσε.
Αν κι εκείνος την αγαπούσε πραγματικά θα την ήθελε ακριβώς όπως ήταν.

Και ήταν ο εαυτός της. Προσπάθησε να την κάνει να αλλάξει αλλά εκείνη δεν άντεξε να προσποιείται κάποια άλλη για να είναι εκείνος μόνο καλά. Τον αγαπούσε όσο τίποτα άλλο στον κόσμο αλλά άρχισε να μισεί αυτό που ήθελε να την κάνει.
Να χάσει τον εαυτό της.
Κι αυτό δεν το άντεξε.
Κατάλαβε πως όποιος αγαπάει πραγματικά δεν αλλάζει τον άλλον. Αγαπάω σημαίνει λατρεύω αυτό που είσαι και δεν θέλω με τίποτα να αλλάξεις. Μεινε ο εαυτός σου γιατί αυτό ερωτεύτηκα, αυτό λάτρεψα κι αυτό θα συνεχίσω να λατρευω.
Εσένα όπως σε γνώρισα. Εσένα και αυτό που ερωτεύτηκα. Εσένα γι’αυτό που είσαι και μόνο γι’ αυτό.

Και κάπως έτσι την έχασε…
Γιατί ποτέ δεν κατάλαβε πόσα του προσέφερε και ότι ήταν δίπλα του σε όλα, αλλά εστίασε στο τι έπρεπε να αλλάξει πάνω της.
Ένας άνθρωπος έξω καρδιά που έχει μάθει να χαμογελάει και να σκορπίζει γέλιο δεν μπορεί να αλλάξει.

Και δυστυχώς το γέλιο της που χάριζε παντού, ήταν η ζωή της.
Δεν σκέφτηκε ποτέ ότι μέσα από αυτό το γελιο ίσως εκρυβε τον δικό της πόνο.
Ότι αυτό το γέλιο ήταν η άμυνα της για να μην λυγίζει.
Ότι η αφέλεια που είχε, πήγαζε από την παιδικότητα της ψυχής της.

Και το κυριότερο ότι όταν αγαπάει, αγαπάει απόλυτα και είναι μόνο εκει για εκείνον τον έναν.

Όταν λοιπόν μιλάμε για αγάπη και λέμε ότι αγαπάμε έναν άνθρωπο, τον αγαπάμε γι’ αυτό ακριβώς που είναι, κι όχι γι’αυτο που θα θέλαμε να είναι.

Γράφει η Λία Ευαγγελίδου



Πηγή : loveletters.gr