Τα αντίο δεν χωρούν σε κανέναν μεγάλο έρωτα.

Τα αντίο δεν χωρούν σε κανέναν μεγάλο έρωτα.
Υπάρχει πάντοτε εκείνη η σπίθα που άναψε τη δάδα της επιθυμίας μας, που έγινε φλόγα και μας κατέκαψε κυριολεκτικά.
Είτε μαζί σου, είτε μόνη μου, κρατώ τη δάδα αυτή μυστικά μέσα μου, να έχει απλά ένα αχνό φως.. 

Και να ήθελα να τη σβήσω είναι αδύνατον..
Πώς μπορείς να σβήσεις κάτι που ξεκίνησε σαν σπίθα και κατέληξε πυρκαγιά στην ψυχή;
Ίσως να μην θέλω να ξεχάσω και τη θέρμη του έρωτά σου! Ίσως να θέλω να τη ζω μυσταγωγικά, να μην το γνωρίζεις ούτε εσύ ο ίδιος!
Τα αντίο είναι για εκείνους που δεν κάηκαν από πόθο, λαχτάρα, αγωνία.
Τα αντίο είναι για εκείνους που δεν λαχτάρησαν να γευτούν με όλο τους το είναι τον άλλον, δεν γεύτηκαν τη ζωή από τα χείλη του και δεν ξεδίψασαν με τα λόγια τους.

Κάθε αναφορά, κάθε σκέψη, κάθε κοινή ανάμνηση σε φέρνει πάντα κοντά μου κι ας είσαι τόσο μακριά μου! Αδυνατώ να σε αποχαιρετήσω, δεν έμαθα να αποχαιρετώ όσα λάτρεψα! Έμαθα μόνο να λέω εις το επανιδείν. Τα αντίο είναι για τους δειλούς, για όσους δεν θέλησαν να γίνουν ένα, δεν μπόρεσαν να δουν μέσα στον άλλον, δεν είχαν την ικανότητα να κρατήσουν μέσα τους τη δάδα εκείνη του έρωτα.

Κρατώντας την έστω ο ένας εκ των δύο, δίνει ψυχή σε αυτό που ζήσατε, θυσιάζει στο βωμό του μέλλοντος το παρελθόν και το παρόν!
Δε σε στοιχειώνει αλλά σε μεταμορφώνει.
Ανακαλείς σε κάποιες δύσκολες στιγμές στη σκέψη σου το πρόσωπο του, την χροιά της φωνής του, νιώθεις το άγγιγμα του στο πρόσωπο σου να σκουπίζει τα δάκρυα και να φιλάει το αμυδρό χαμόγελο σου.

Αναπολείς εκείνη την αγκαλιά όταν στέκεσαι μόνη σε ένα σκοτεινό, έρημο δωμάτιο, εκείνη που γινόταν αβίαστα, με το σώμα του να γίνεται ασπίδα προστασίας κάθε κακού και εισβολέα που θα έτεινε να διαταράξει την ψυχή σου.
Πόση αγάπη κρυβόταν τότε!
Δε χάθηκε ποτέ!

Στο λέω με το χέρι στην καρδιά! Απλά το αντίο πολλές φορές λέγεται από εγωισμό, όχι από αγάπη! Μην λες αντίο ποτέ σε κάτι που λάτρεψες, γιατί δεν θα έχει κανένα νόημα. Θα είναι πάντα εκεί να σου θυμίζει τον εαυτό σου να κρατάει εκείνη τη δάδα και να περπατά χαμένη στα σκοτάδια παρακαλώντας να γίνει κάτι να φουντώσει η φλόγα. Ίσως κάτι που μπορεί να μην γίνει ποτέ!
Δεν σου λέω αντίο παλιέ μου έρωτα, γιατί πάντα θα σε περιμένω στα σκοτάδια σου με ένα αχνό φως, εκείνο της αγάπης μου για να με βρεις!

Γράφει η Kathy Lau




Πηγή : .loveletters.gr