Τα ευχαριστώ που σου χρωστάω

Δεν είναι δεδομένα τα σ’ αγαπάω στους έρωτες. Δεν είναι δεδομένοι οι άνθρωποι στις σχέσεις. Δεν είναι δεδομένος ο χρόνος με τις στιγμές του. Δεν είναι δεδομένα τα μαζί, οι συγγνώμες, η συγχώρεση. Δεν είναι δεδομένη η καύλα στα μαζί. Και ποτέ δεν είναι δεδομένα τα ευχαριστώ που σπανίως εκφράζουμε με λόγια και πράξεις σ’ εκείνον, τον έναν άνθρωπο, που κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του ώστε όλα τα παραπάνω μη δεδομένα να βρίσκονται στο ζενίθ της έκφρασής τους όσο διαρκεί κάθε μεγάλο και μικρό συστατικό που δημιούργησε τον δικό μας έρωτα.

Αυτός ο άνθρωπος, μάτια μου, είσαι εσύ για μένα. Εσύ που μπούκαρες σπάζοντας τις αντιστάσεις και των δυο μας στη ζωή μου, γεμάτη ως το λαιμό με φόβους που, όμως, στιγμή δεν άκουσες και που πάντα παρέβλεπες για να καταλήξουμε μαζί. Δε σε ευχαρίστησα ποτέ που πήγες κόντρα σε κάθε προγνωστικό του εαυτού σου και των άλλων ακολουθώντας όσα συναισθήματα μοιραστήκαμε τόσο απρόσμενα εμείς οι δυο. Δε σε ευχαρίστησα ποτέ που αντί να προσπαθήσεις να τα πνίξεις για να είσαι ασφαλής εσύ τα άφησες να σε κατακλύσουν και παραδόθηκες σε ό,τι πιο έντονο κι ολοκληρωμένο έχουμε ζήσει ως τώρα.

Δε σε ευχαρίστησα ποτέ όταν πλήρωσες μέχρι τέλους όλες εκείνες τις επιλογές σου που με αφορούσαν με απώλειες τις οποίες δε θα μπορούσες κάποτε να διανοηθείς καν. Δε σε ευχαρίστησα που άντεξες, που δε λύγισες ακόμη κι όταν μέσα σου έσπαγες κι επέλεγες πάντα δίπλα σου εμένα και τους συχνά σκληρούς τρόπους μου. Δε σε ευχαρίστησα που στάθηκες πιο πάνω από το μπόι σου απέναντι στον καθρέφτη σου και σε όλα εκείνα που ως τότε νόμιζες ότι ήσουν παλεύοντας να ανακαλύψεις τις δυνάμεις σου κι όλα όσα στ’ αλήθεια είσαι για να σταθείς πλάι μου. Δε σε ευχαρίστησα ποτέ που τελικά τα κατάφερες.

Δε σε ευχαρίστησα ποτέ που καλύπτεις όσα εγώ δεν έχω, που συμπληρώνεις όσα δεν κατάφερα ακόμη να είμαι και -το σημαντικότερο- που αντέχεις τα κενά μου και τα εξαφανίζεις μπροστά σε όσα ακόμη ανεξήγητα για μένα ερωτεύτηκες πάνω μου. Δε σε ευχαρίστησα ποτέ που αντί να με στείλεις από εκεί που ήρθα, εμένα και τα ξεσπάσματά μου και την οργή που κρύβω μέσα μου και που μόνο μπροστά σε σένα έχω αφήσει ανεξέλεγκτη, εσύ μένεις εδώ προσπαθώντας να την παλέψεις και να τη νικήσεις μαζί μου.

Δε σε ευχαρίστησα ποτέ που στάθηκες τόσο ανοιχτή κι ειλικρινής μπροστά μου και που με άφησες να σε ταξιδέψω σε δρόμους άγνωστους για σένα μέχρι χτες. Δε σε ευχαρίστησα ποτέ που με εμπιστεύτηκες ενώ τα πάντα κι όλοι σου έλεγαν να μην το κάνεις -κι όχι άδικα. Δε σε ευχαρίστησα ποτέ για το συναίσθημα που με κάνεις να βιώνω όταν κοιτάζω μέσα στις ορθάνοιχτες ματάρες σου για τις οποίες δε νομίζω, μεταξύ μας, να σταματήσω να γράφω ποτέ. Βλέπεις είναι για μένα κόσμοι ολόκληροι που ομορφαίνουν αυτόν εδώ, τον τόσο άχαρο. Ούτε γι’ αυτό σε ευχαρίστησα ποτέ.

Δε σε ευχαρίστησα ποτέ που έγινες κίνητρο, δε σε ευχαρίστησα ποτέ που πίστεψες σε μένα και σε ό,τι αντισυμβατικό ονειρεύομαι από παιδί. Δε σε ευχαρίστησα ποτέ που ενώ δεν είμαι ικανή να προσφέρω σε κανέναν την απαραίτητη ασφάλεια της σχέσης, εσύ βρήκες μια άλλη ασφάλεια κοιτώντας κατευθείαν μέσα μου κι έμεινες γι’ αυτή. Δε σε ευχαρίστησα ποτέ που άκουσες το ερωτευμένο σου μυαλό κάνοντας πέρα τόσα «καλά παιδιά» και παραμένοντας με το ανώριμο κωλόπαιδο που πνίγεται συνέχεια στον εγωισμό του.

Δε σε ευχαρίστησα ποτέ που μοιράστηκες και μοιράζεσαι τα πάντα μαζί μου, που με έκανες το πιο δυναμικό κομμάτι της ζωής σου, που δεν άκουσες τα κλισέ των ανθρώπινων σχέσεων και δεν έβαλες τα συναισθήματα σε κουτάκια όπως οι περισσότεροι μεγαλώνοντας. Δε σε ευχαρίστησα ποτέ για τη λαχτάρα σου να με μάθεις, να με ανακαλύψεις, να με καταλάβεις και να με νιώσεις ούτε για την υπομονή και την επιμονή σου τις στιγμές που εγώ δεν ανοίγομαι. Δε σε ευχαρίστησα ποτέ που ενώ σου έχω κάνεις πολλές φορές τη ζωή δύσκολη εσύ βάζεις πιο πάνω εκείνες που έκανα τα πάντα για να σου την ομορφύνω όσο πιο πολύ μπορώ.

Δε σε ευχαρίστησα ποτέ που αντί να αδιαφορήσεις απέναντι στις ανασφάλειές μου και τις μαλακίες μου εσύ στέκεσαι δίπλα μου προσπαθώντας να τις διαχειριστείς και να τις κατανοήσεις. Δε σε ευχαρίστησα ποτέ που έγινες ο λόγος για να με καταλάβω κι εγώ ακόμη καλύτερα. Δε σε ευχαρίστησα ποτέ που ούτε εσύ θεωρείς κάτι από όλα όσα κάνουν μια σχέση στην αρχή της μαγική δεδομένα, δε σε ευχαρίστησα ποτέ που ακόμη τα διατηρείς για εμάς.

Τώρα, βέβαια, θα μου πεις είναι σαν να ευχαριστείς έναν άνθρωπο επειδή είναι ερωτευμένος μαζί σου ή/και επειδή σε αγαπάει. Ούτε η έκφραση των συναισθημάτων όμως είναι δεδομένη αγάπη μου. Γι’ αυτό σ’ ευχαριστώ.

Έλλη Πράντζου

Πηγή :pillowfights.gr