Εκείνοι οι άνθρωποι που γίνονται λιμάνι και γαλήνη σου

Και όταν πνίγομαι, εγώ σκέφτομαι εσένα, που είσαι η άγκυρα μου και το δικό μου λιμάνι . Εκεί που ηρεμεί η καρδιά μου, γαληνεύει το μυαλό μου και ελευθερώνεται η ψυχή μου και συνθέτει η σκέψη μου. Όλος ο κόσμος θάλασσα και εσύ είσαι το ακρογιάλι μου, ο τόπος που ανασαίνω.

Τι ευτυχία και τι τύχη να σε έχω ανάμεσα σε τόσους χιλιάδες ανθρώπους, με εσένα να ταιριάξω, σε σένα να αφεθώ, να μην έχει νόημα ο κόσμος γύρω μου ούτε οι τόσοι περαστικοί του, μόνο εσύ.

Θολώνει η εικόνα του τοπίου όταν είμαστε μαζί, γιατί η παρουσία σου είναι η πιο λαμπρή από όλες που με περιτριγυρίζουν και όλα τα άλλα ακολουθούν ασήμαντα. Η αύρα σου, η παρουσία σου, η φωνή σου, όλα αυτά που σε συνθέτουν και είναι όλα τόσο υπέροχα, ικανά να με μεθύσουν, να με μαγέψουν και να με καθηλώσουν.

Σε θαυμάζω και παράλληλα υποτάσσομαι σε σένα, πηγαίνοντας ενάντια στη δική μου λογική και αντίληψη. Νοιώθω τυχερή γιατί σε γνώρισα. Δύο ολοκληρωμένοι άνθρωποι μπορούν να δημιουργήσουν ομορφότερα πράγματα μαζί. Η αυτοδυναμία του ενός συνενώνεται με την δυναμική της ύπαρξης του άλλου και τότε επέρχεται το θαύμα, το δημιούργημα, που μπορεί να έχει πολλές μορφές. Υλικές, ψυχικές, μορφές ανθρώπινες ακόμη.

Η αγάπη εμπνέει. Σε κάνει δημιουργό θετικών πραγμάτων. Τυχεροί όσοι γνωρίζουν την αγάπη. Ξέρουν τι σημαίνει γαλήνη…

Γράφει η Γωγώ Αδαμοπούλου

Πηγή : loveletters.gr