Οσοι πραγματικά δεν επιθυμούν το χρήμα και δεν εξαρτώνται απο αυτό ...Ειναι ελεύθεροι.

Είχα ακούσει τον Τζιμ Ρον να λέει πως όταν δεν είχε χρήματα, έδινε μεγάλα πουρμπουάρ. «Γιατί, κύριε Ρον;» τον ρώτησαν. «Γιατί ήξερα ότι θα γίνω πλούσιος», απάντησε. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα δεν καταλάβαινα τι εννοούσε. Μέχρι που αντέγραψα την κίνηση, άρχισα να δίνω μεγάλα πουρμπουάρ και ένιωθα υπέροχα γι’ αυτό.

Ένιωθα πραγματικά πλούσιος. Οι άνθρωποι που έπαιρναν τα χρήματα μου φέρονταν σαν να ήμουν ευκατάστατος. Δημιούργησα τον τρόπο σκέψης της αφθονίας που απαιτείται για να βγάλει κάποιος χρήματα. Και το εισόδημά μου άρχισε να αυξάνεται, και να αυξάνεται. Φυσικά, όχι μόνο λόγω των πουρμπουάρ, να μην παρεξηγηθώ. Άρχισα όμως, σε συνδυασμό με πολλές άλλες κινήσεις, να βλέπω τα χρήματα όχι σαν κάτι σπάνιο, αλλά σαν ένα μέσο να προσφέρω αξία. Και μάντεψε: όταν προσφέρεις αξία, λαμβάνεις πίσω αξία.

Ξέρεις, το ουσιαστικό ερώτημα δεν είναι πόσα χρήματα θέλουμε να παίρνουμε, αλλά πόσα αξίζουμε σε οικονομικούς όρους. Η οικονομία γύρω μας έχει τη δική της άποψη για το πόσα αξίζουμε. Και δυστυχώς, αυτή δεν εξαρτάται από το πόσα πιστεύουμε ότι αξίζουμε, αλλά από το τι αξία προσφέρουμε. Ο πρόεδρος μιας πολυεθνικής παίρνει εκατομμύρια και βοηθάει την εταιρεία του να βγάλει δισεκατομμύρια.

Σημαντικότερο από τα χρήματα που βγάζει είναι ο άνθρωπος που έγινε για να τα αξίζει. Το εισόδημά του συμβολίζει τις γνώσεις του, τις εμπειρίες του, τις ικανότητές του. Τι χρειάζεται εσύ να βελτιώσεις για να ανέβει η οικονομική αξία σου στην αγορά; Προσοχή: Δεν πρέπει εδώ να καταλήξεις επ’ ουδενί στο ολότελα εσφαλμένο συμπέρασμα ότι δεν αξίζει ως άνθρωπος όποιος δεν έχει μεγάλο εισόδημα.

Τι μεγάλο ψέμα και ποιος θα τολμούσε να το ξεστομίσει; Μιλάμε για οικονομική καθαρά αξία. Όσοι πραγματικά δεν επιθυμούν το χρήμα και δεν εξαρτώνται από αυτό θεωρώ ότι είναι πραγματικά ελεύθεροι. Δεν ταιριάζουν όμως στις σύγχρονες πολιτείες, με τον τρόπο που είναι αυτές δομημένες. Στις σύγχρονες κοινωνίες είναι, δυστυχώς ή ευτυχώς, απαραίτητο. Ακόμη κι αυτοί που το υποτιμούν, αν τους ρωτήσεις «Γιατί δεν δουλεύεις δωρεάν;», ίσως δεν γνωρίζουν τι να σου απαντήσουν.

Οπότε μην αναρωτιέσαι γιατί δεν λαμβάνεις αυτά που ζητάς. Αναρωτήσου τι παραπάνω μπορείς να προσφέρεις για να λάβεις αυτά που ζητάς. Ίσως χρειάζεται να αποκτήσεις περισσότερες γνώσεις, μια εξειδίκευση. Μπορεί πολύ απλά να πρέπει να αναπτύξεις τις επικοινωνιακές σου ικανότητες. Τι νόημα έχει να γράψει κάποιος το ωραιότερο βιβλίο στον κόσμο αν το έχει καταχωνιασμένο στο συρτάρι;

Μπορεί να έχεις τις ικανότητες και απλώς να χρειάζεται να επιμείνεις μέχρι να τις δουν και οι άλλοι. Πρακτικά, αυτό ίσως σημαίνει να συνεχίσεις να στέλνεις βιογραφικά μέχρι να βρεις δουλειά στην αγαπημένη σου εταιρεία ή να συνεχίσεις να τραγουδάς, να γράφεις, να ασχολείσαι με την επιστήμη σου μέχρι. Μέχρι πότε;

«Μέχρι…», που λέει και ο Τζιμ Ρον. Μέχρι τελικής πτώσεως. Μέχρι να έρθει η απάντηση που επιζητάς. Μέχρι… Και στην πορεία να προσφέρεις. Η μαγική φράση που συμπυκνώνει όσα θέλω να πω είναι: Δώσε περισσότερα από όσα λαμβάνεις και θα λάβεις περισσότερα από όσα έδωσες.

Πηγή : enallaktikidrasi.com