Μην ξεχάσεις τον πατέρα, σήμερα

Παγκόσμια ήμερα του πάτερα σήμερα.

Μια ήσυχη, χωρίς πολλά φώτα και χωρίς χρυσόσκονες πασπαλισμένη ήμερα. Χωρίς πολλές καρδούλες, χωρίς κορδελάκια και θορύβους, ταπεινά φωτεινή και ήσυχα λαμπερή ήμερα. Όπως της πρέπει και της αξίζει!

Σήμερα είναι η ήμερα του μπαμπά, αλλά εγώ θα σου μιλήσω για την νύχτα του. Εγώ θα σου πω για τα σκοτάδια και τους φόβους του, για τις μάχες του και τους τρόμους του. Εγώ θα σου πω για την σχέση έρωτα που έχει με τα παιδιά του, για τις αγωνίες του, για την γλυκιά αλλά βαριά ευθύνη που σηκώνει στις πλάτες του και για τον δύσκολο κι άχαρο τις πιο πολλές φορές ρόλο του.

Μπαμπάς λοιπόν είναι ο “συνένοχος” της βιολογικής ύπαρξη σου, το δεύτερο, άλλα το ίδιο σημαντικό συνθετικό των δημιουργών σου, το μισό σου DNA και η μίση σου ψυχή.

Είναι ο σταθερός κάβος στο λιμάνι σου που θα δέσεις με σιγουριά το σχοινί σου, όποτε το χρειάζεσαι και ο ούριος άνεμος στα πανιά σου.

Είναι ο προστάτης των ταξιδιών σου και ο φύλακας των ονείρων σου.

Ο πρώτος σου σούπερ ήρωας, ο υπεράνθρωπος του σπιτιού στα παιδικά σου ματιά. Που μπαίνοντας στην εφηβεία όμως θα τον αμφισβητήσεις άγρια και στην συνέχεια ωριμάζοντας θα του αποδώσεις τα εύσημα και θα πεις πολλές φορές μέσα σου…”ποσό δίκιο είχες ρε πάτερα σε όσα έλεγες”!

Είναι εκείνη η πρώτη άγαρμπη και αδέξια αγκαλιά, εκείνο το έντρομο και τρυφερό βλέμμα των πρώτων στιγμών της ζωής σου. Το δάκρυ συγκίνησης, το ψιθυριστό “Σ΄ αγαπάω, καλώς όρισες στην ζωή μου παιδί μου”, στην πρώτη σας κιόλας συνάντηση.

Είναι εκείνος ο τύπος που πάντα θα είναι στο πλάι σου, πάντα θα είναι ο φύλακας άγγελος σου, πάντα θα τρέμει μην πάθεις κάτι κακό και δεν το προλάβει.

Η σκιά μέσα στο σκοτεινό σπίτι που πηγαινοέρχεται αμήχανα και μηχανικά μέχρι να γυρίσεις στο σπίτι μετά από την βραδινή σου έξοδο, για να καταφέρει επιτέλους να κοιμηθεί.

Ο σιωπηλός λυγμός σε κάθε στεναχώρια σου, το χτύπημα στην πλάτη σου, το επίμονο “να προσέχεις” που πάντα σε εκνεύριζε πολύ, το χάδι στα μαλλιά σου, το χαρτζιλίκι για τις βόλτες σου.

Ο πρώτος σου δάσκαλος, η πρώτη σου προσπάθεια με το ποδήλατο, η πρώτη σου βουτιά στην θάλασσα κι η πρώτη σου απόπειρα να κολυμπήσεις, ο αφηγητής της ζωής και των κινδύνων της.

Είναι αυτός που θα σε βάλει τιμωρία και στην ουσία θα τιμωρεί τον εαυτό του, που θα σε ακούει να κλαις και μέσα του θα σπαράζει. Αυτός που την κάθε σου απογοήτευση θα την κάνει δική του, που ο κάθε σου φόβος θα τον τρομάζει κι η κάθε δική σου προδοσία θα του μαυρίζει την ψυχή.

Μπαμπάς είναι αυτός που είναι υποχρεωμένος να μένει δυνατός, αυτός που ακόμη και αν μέσα του πονάει θα πρέπει να αντέξει και να δώσει δύναμη, κουράγιο και κατεύθυνση στα δύσκολα.

Είναι αυτός που μυρίζει μπαρούτι από τις μάχες και τους πολέμους, αυτός που εκφράζεται με πράξεις περισσότερο και λιγότερο με λόγια. Είναι ο σκληρός στην όψη, μα τόσο ευάλωτος μέσα του, ο αυστηρός στο ύφος, μα τόσο εύθραυστος παράλληλα.

Μπαμπάς είναι αυτός που αγαπά τα παιδιά του περισσότερο και από τον ίδιο του τον εαυτό, αυτός που θα βάλει τις δικές του ανάγκες μετά από των παιδιών του.

Αυτός που θα σου πει τις πιο σκληρές αλήθειες της ζωής.

Είναι τα λόγια, οι αξίες και τα πρότυπα που θα κουβαλάς για πάντα μέσα σου.

Είναι εκείνος ο φάρος μες στις φουρτούνες σου κι εκείνος ο ήλιος μετά απ΄ τις βροχές σου.

Σήμερα γιορτάζουν οι μπαμπάδες είπαμε, μην τους ξεχάσεις!

Υ.Γ. Αφιερωμένο σε όλους όσους είχαν την ευλογημένη τύχη να γίνουν μπαμπάδες.

Αφιερωμένο στους δυο πιο σημαντικούς ανθρώπους της ζωής μου που με φωνάζουν μπαμπά, τον γιο μου (το λεβεντόπαιδο) και την κόρη μου (η Πριγκίπισσα)

Αφιερωμένο σε κάποιαν που με κοιτάζει ψηλά από τον ουρανό….(την μητέρα των παιδιών μου)

Αφιερωμένο και στο πατέρα μου ... και του λέω μεσα απο δώ οτι ...“Όσο μεγαλώνω, τόσο σου μοιάζω. Ποσό δίκιο εχεις ρε πάτερα”!

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος

Πηγή : loveletters.gr