Στον άνθρωπο που θα κατακτήσει το μυαλό σου πριν από το κορμί σου, εκεί μείνε!

Μεγαλώνοντας, έρχεται η στιγμή, λίγο πριν τα πρώτα -άντα, όπου οι σκέψεις περί γάμου και οικογένειας γίνονται ολοένα εντονότερες, με μεγαλύτερη συχνότητα από πριν. Είναι στη φύση του ανθρώπου, βλέπεις, και πολύ λογικό να σου συμβεί. Όχι, δεν είσαι απελπισμένος/η, κι ούτε επειδή σε έμαθαν πως έτσι είναι, έτσι θα πρέπει να κάνεις και εσύ. Είναι το ένστικτο της αναπαραγωγής για τον άντρα και της μητρότητας και προστασίας για τη γυναίκα.

Όσο κι αν οι καιροί άλλαξαν, όσο κι αν νέα δεδομένα ήρθαν και ριζώθηκαν κατάβαθα μέσα μας, όσο κι αν οι ρόλοι αναπροσαρμόστηκαν, τα ένστικτα δεν άλλαξαν κι ούτε πρόκειται ν’αλλάξουν. Τα δύο φύλλα αποζητούσαν και αποζητούν την συνύπαρξη, ακόμη κι εκείνοι που δηλώνουν “ποτέ” και “ούτε πρόκειται” να συνυπάρξουν, να δημιουργήσουν οικογένεια, να αναλάβουν ευθύνες για περισσότερους από έναν. Κι εκείνοι, έστω και ενδόμυχα, το αποζητούν κι ας μην το συνειδητοποιούν.

Όταν με το καλό εκείνη η ώρα έρθει που θα συναντήσεις εκείνον ή εκείνη και θα καταλάβεις πως ο άνθρωπος αυτός ήρθε τώρα, την κατάλληλη στιγμή, και είναι εδώ για σένα, μην το πάρεις αψήφιστα, μην το θεωρήσεις οφθαλμαπάτη ή φούσκα που θα σκάσει. Επένδυσε, δώσε και δώσου, ολοκληρωτικά. Οι σχέσεις χρειάζονται εστίαση, να δηλώνεις το παρόν κάθε λεπτό, να εμβαθύνει ο ένας στον άλλον και ύστερα ο καθένας στον εαυτό του. Οι σχέσεις θέλουν χτίσιμο, θέλουν χρόνο, μεράκι και φροντίδα, υλικά φτιαγμένα από εμπιστοσύνη, ασφάλεια και κατανόηση που δομώντας την θα τα τοποθετείς κάθε φορά και σε σωστότερα σημεία μέχρι το οικοδόμημα σας να μην λογαριάζει καταστροφή καμιά.

Φίλε… Η γυναίκα που θα επιλέξεις, που θα δοθείς και θα ανοιχτείς, που θα σε δει να σπας και να φοβάσαι, εκείνη που θα δει την πιο τρυφερή και ευαίσθητη πτυχή του εαυτού σου, σ’ εκείνη που θα αραδιάσεις αβίαστα τα βαθύτερα συναισθήματα σου, η γυναίκα που θα γίνει το υποστύλωμα σου, η μάνα των παιδιών σου, φρόντισε να είναι μια γυναίκα σοβαρή, ειλικρινής, συνειδητοποιημένη. Με ξεκάθαρα θέλω, με τιμή καθάρια που θα λαμποκοπάει στο βλέμμα της, που το λόγο της θα τον κρατά αντρίκιο, εκεί που οι πράξεις, εκείνες οι μικρές, θα προδίδουν το χρυσάφι της ψυχής της. Αυτή τη γυναίκα να τη λατρέψεις σαν θεό. Να την αγκαλιάσεις χωρίς καν να έχεις κάνει τη κίνηση ακόμη, να το νιώθει και να το νιώθεις, να την αγαπάς, να την ακούς και να την προστατεύεις. Και θα στα δώσει όλα… Στο πολλαπλάσιο. Σε βαθμό τέτοιο που θα σε κάνει να αναρωτιέσαι αν σου αξίζουν κιόλας. Θα στα δώσει απ’τη καρδιά της ρε! Μόνο μην επαναπαυθείς. Το’ χασες μετά.

Φιλενάδα… Αυτός ο άντρας που θα ξεχωρίσεις μέσα σε πολλούς, εκείνος που το βλέμμα του θα σε διαπερνά και θα σε απογειώνει κάνοντάς σε να ανατριχιάζεις απ’τη κορυφή ως τα νύχια. Εκείνος που θα σου μιλά με λέξεις απλές, μα με τόσο διαφορετικό νόημα συνθέτοντας τες, η αγκαλιά του οποίου θα σε κουμπώνει μέσα της με τέτοια αρμονία, νιώθοντας τέτοια ασφάλεια που ποτέ σου δεν ξανάνιωσες. Αυτός που θα σ’ακούει όταν εσύ θα μονολογείς απ’το πιο ασήμαντο γεγονός της μέρας σου έως τα βαθύτερα σου μυστικά και ανησυχίες, που θα σε συμβουλέψει κι ύστερα θα σε βάλει στο στέρνο του φιλώντας σε στο μέτωπο με ευλάβεια, που τις ανάγκες σου θα ενστερνίζεται και θα σου δίνει χώρο, που τα παιδιά θα αγαπά και τη δέσμευση ποτέ δεν θα φοβάται.

Γιατί ξέρεις… Εκείνος έχει μάθει να επενδύει, να δίνει και να δίνεται. Ολοκληρωτικά κι απόλυτα! Εκείνος που θα σου γαμάει το μυαλό πριν το οτιδήποτε άλλο. Εκεί φιλενάδα μείνε. Εκεί δώσου. Εκεί θυσία γίνε!

Γράφει ο Κώστας Ανδρεόπουλος

Πηγή : .loveletters.gr