Τα πολλά χέρια με χάλασαν

Γράφει ο Μιχάλης

Μικρός ήμουν πάντα ντροπαλός, ξέρεις. Με πλησίαζε κοπέλα στο δημοτικό και ντρεπόμουν να της πω μια καλημέρα. Βασικά ούτε να την κοιτάξω δεν τολμούσα. Κοκκίνιζα ολόκληρος κι έτρεμα σαν το ψάρι. Ειδικά όταν περνούσε από δίπλα μου αυτή που είχα βάλει στο μάτι απ' το νηπιαγωγείο.

Πέρασαν τα χρόνια, βρέθηκα στην εφηβεία κι αφού έβλεπα και μου έλεγαν πως ήμουν αρκετά εμφανίσιμος και πως μετρούσα γενικά σαν σύνολο, η αυτοπεποίθησή μου άρχισε να ανεβαίνει κατά πολύ. Ο ένας έρωτας έγιναν δυο και πάει λέγοντας. Μπορώ να πω, κοιτάζοντας πίσω, πως οι ερωτικές μου κατακτήσεις μου ήταν πάντα επιτυχείς. Ήταν όλες όμορφες, γλυκομίλητες και το σημαντικότερο ήταν πως όλες ήταν τρελές για μένα.

Δεν υπάρχει μία που να έβαλα στην ζωή μου που να μη μ' ερωτεύτηκε. Και παρόλο που είχα τόσα ελαττώματα, τα ερωτεύτηκαν κι αυτά. Μου έδειξαν απεριόριστη εμπιστοσύνη, κάτι που σαφώς δεν έπρεπε να κάνουν. Ακριβώς γιατί αργότερα έγινα - και δεν ντρέπομαι να το πω - το μεγαλύτερο καθίκι.

Πιστός δεν ήμουν ποτέ και τα λόγια αγάπης που τους μοίραζα δεν ήταν και ποτέ αληθινά. Έχασα τον έλεγχο κι έφτασα σε σημείο να έχω τέσσερις σχέσεις παράλληλα. Μα και να συνομιλώ μ' άλλες τόσες, με σκοπό να τις βάλω στο καλάθι με τις υπόλοιπες.

Όταν έβγαινα μόνος τα βράδια, το στάτους που παρουσίαζα ήταν του ελεύθερου εργένη και ξεχνούσα τις κοπέλες που είχαν μείνει μέσα σπίτι εξαιτίας μου και που περίμεναν μόλις φτάσω σπίτι σώος κι αβλαβής να τις ενημερώσω. Κι εννοείται, πως όσο ήμουν έξω μόνος, μόνο ήσυχος δε καθόμουν.

Τα πρωινά μου την έδιναν, έγραφα καλημέρα σε γυναίκες που είχα δεσμό και σε άλλες τόσες που μόλις γνώρισα. Έβρισκα χρόνο να αφιερώνω σε όλες μία προς μία για να μην έχουν παράπονο και το θέμα είναι πως και πάλι, εκεί, καμία τους δεν έπαιρνε χαμπάρι τι γινόταν.

Τις σχέσεις μου τις αγάπησα όλες, διαφορετικά μεν την κάθε μία, πολύ εκκεντρικά δε. Κι ας ακούγεται παράλογο. Απ' τη κάθε μια έπαιρνα και από κάτι καινούριο. Η κάθε μια με γέμιζε με ξεχωριστό τρόπο κι εννοείται πως στο κάθε τσακωμό που προέκυπτε, φρόντιζα να μη τις χάσω.

Φέρθηκα εγωιστικά σε βαθμό που δεν μπορεί να φτάσει ο μεγαλύτερος εγωιστής του πλανήτη. Άσχετα αν η αγάπη που μου έδιναν αυτές οι γυναίκες με γέμιζε και με ολοκλήρωνε. Πάντα ήμουν γεμάτος ανασφάλειες αλλά αυτές μου έδιναν επιβεβαίωση ό,τι είμαι σημαντικός.

Το ένα βράδι κοιμόμουν με τη μια, το επόμενο με την άλλη. Είχα φτιάξει και πρόγραμμα για τις ώρες που θα έπαιρνα τη καθεμία τηλέφωνο. Τόσο κτήνος έγινα στο τέλος. Ήμουν τόσο σίγουρος γι' αυτές. Τις είχα δεδομένες, πώς αλλιώς να το πω. Δε θα μ' άφηναν ποτέ. Μου έλεγαν αυτά που αισθάνονται για μένα και στα μάτια τους έβλεπα σπίθες. Χωρίς να νιώθω τύψεις γι' αυτά που κάνω πίσω απ' τη πλάτη τους.

Τα ξενύχτια με τη παρέα πάντα κατέληγαν στο να κάνω κι από μια καινούρια γνωριμία ή ακόμα να πάρω και κοπέλα στο σπίτι. Ήταν τόσο εύκολο, πια. Είχα τη γοητεία και τη δύναμη να ρίξω όποια έβαζα στόχο κι αυτές να μη με απογοητεύσουν.

Γράφω γιατί πολύ απλά δε νιώθω πια περήφανος για τις πράξεις μου αυτές. Είναι γεγονός πως με χώρισαν όλες αυτές που με αγάπησαν στ' αλήθεια. Και μ' έστειλαν στο διάολο μαζί με πολλά ακόμη κοσμητικά επίθετα. Η αλήθεια για το ποιος ήμουν δεν άργησε να φανεί. Δίκιο είχαν, αν και ξαφνιάστηκα που δε γύρισε καμία πίσω σε 'μένα. Αλλά τι λέω, αφού ανακάλυψαν τι σόι μαλάκας ήμουν, γιατί να επιστρέψουν;

Πλέον γεμίζω το κρεβάτι μου με όποια γυναίκα βρω μπροστά μου. Με τις «εύκολες», εκείνες που γουστάρουν μόνο τις ξεπέτες. Δε με παίρνει καμιά στα σοβαρά και για να είμαι ειλικρινής, έχει αρχίσει να μ' ενοχλεί.

Αλλά όπως λέει και το τραγούδι «τα είχα όλα, μια φορά, μα ήθελα παραπάνω» έτσι πάει και με μένα. Η λαιμαργία μου και το κούφιο μυαλό μου μ' έφτασαν σε σημείο να μην αγαπιέμαι αλλά να μη μπορώ ν' αγαπήσω κιόλας.

Ξέρω πως αυτές που πλήγωσα με την απαράδεκτη μου συμπεριφορά, τώρα θα έχουν βρει την ευτυχία τους. Κι εγώ θα τιμωρούμαι για μια ζωή. Θα μ' αγγίζουν χέρια και κορμιά που δεν αγαπώ και που ποτέ δεν πρόκειται να μ' αγαπήσουν.

Πηγή : pillowfights.gr