Η κατάρα του ανικανοποίητου! (music video)

Τάμι Γκεκτσιάν

Από τα δέκα δάχτυλά σου, το ένα να πονάει, τα άλλα εννιά θα τα ξεχάσεις.

Αυτό είναι το «μότο» που ακολουθούμε ή ίσως και να μας ακολουθεί.

Εννιά επιτυχίες ζωής να έχουμε, θα ασχοληθούμε με το ένα και μοναδικό πρόβλημά μας.
Μπορεί να μην είναι καν σημαντικό, μα θα μας απασχολεί, θα μας «τρώει».

Εννιά επιλογές να έχουμε, θα αναζητήσουμε τη δέκατη, γιατί θα είναι σίγουρα καλύτερη.

Εννιά προτερήματα να έχει ο σύντροφός μας, θα επικεντρωθούμε να αλλάξουμε ή να βελτιώσουμε το ένα και μοναδικό ελάττωμά του.

Εννιά χάρες να μας έχει κάνει ο φίλος μας, θα μας πληγώσει, θα μας απογοητεύσει η μια και μοναδική χάρη που αρνήθηκε ή δεν μπορούσε να ικανοποιήσει.

Εννιά σ’ αγαπώ να ακούσουμε, θα ζητήσουμε το δέκατο.

Τι να πεις… άνθρωποι. Φτιαγμένοι να ταλαιπωρούμε τους εαυτούς μας, να αμφισβητούμε τους γύρω μας, να αναλωνόμαστε σε «γιατί» και «πότε».

Δεν είμαστε ΠΟΤΕ ευχαριστημένοι, ΠΟΤΕ γεμάτοι, ΠΟΤΕ πραγματικά ευγνώμονες.

Πάντα κάποιος μας αδικεί, πάντα κάποια κατάσταση δε μας ευνοεί, πάντα περιμένουμε αυτό το «κάτι» για να μας ολοκληρώσει, πάντα ατυχίες μας συμβαίνουν, πάντα αν δε γινόταν «αυτό» ή γινόταν το «άλλο» όλα θα ήταν τέλεια, πάντα οι άλλοι έχουν λιγότερα προβλήματα, πάντα κάποιος μας μάτιασε, πάντα κάποιος άλλος φταίει, πάντα……….

Ας απαντήσουμε όμως μια φορά με ειλικρίνεια:

Τι μας ευχαριστεί πραγματικά;

Τι πρέπει να γίνει για να νιώσουμε ευτυχισμένοι;

Πώς μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι με αυτά που έχουμε;

Είναι σημαντικό αυτό το περίφημο «βελανίδι», που κυνηγάμε σαν τρελοί, υποδυόμενοι το σκίουρο στην εποχή των παγετώνων;

Κανένα σύμπαν δε συνωμοτεί εναντίον μας, κανένα σκοτεινό σχέδιο του κάρματος δεν καραδοκεί να μας εξολοθρεύσει.

Αυτό που συμβαίνει, λέγεται ΖΩΗ και το πιο ύπουλο, πιο υποχθόνιο σχέδιο της ζωής είναι να μας δίνει τα ζάρια στο χέρι, να αφήνει την τύχη να τα ρίξει και εμάς το πιο βαρύ φορτίο ∙ να επιλέξουμε, το πώς θα παίξουμε .

Σαν ικανοί παίκτες, θα παίξουμε το ασσόδυο, σαν να ‘τανε εξάρες!

Πηγή